ملاک، مرد میدان بودن است
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، نگاهی به آرا و اندیشههای علامه مصباح و رفتار و منش حاج قاسم و روح حاکم بر سخنرانیهای ایشان، نشان دهنده تشابه بسیار زیاد این دو شخصیت است. نگاه رهبری به این دو چهره برجسته انقلاب نیز موید جایگاه والای ایشان در نظام اسلامی است. شاید عدهای محبوبیت بینظیر حاج قاسم و تنوع ارادتمندان به این شهید عزیز را دلیل بر رد این شباهت بدانند، ولی دلیل این اختلاف محبوبیت را باید در جای دیگری جستجو کرد.
با وجود همه خصوصیات برجسته حاج قاسم عزیز، باید پذیرفت که اگر ایشان در سمتی به جز فرماندهی سپاه قدس قرار میگرفت، چنین جایگاهی را در میان مردم و حتی چهرههای برجسته سیاسی پیدا نمیکرد. این جایگاه بود که ایشان را تبدیل به چهره بینالمللی و مورد توجه ویژه دشمن و رسانههای وابسته به آن کرده بود. موفقیتی مانند شکست حکومت داعش در هیچ جایگاه دیگری به دست نمیآمد. قرار گرفتن ایشان در جایگاه یک سردار نظامی و بین المللی، این شهید بزرگوار را تبدیل به نماد مقاومت و غرور ایرانی کرده بود. کدام ایرانی است که با هر اندیشهای دلباخته چنین شخصیتی نشود؟
نکته دومی که باز هم وابسته به همین جایگاه بود، عدم ورود روشن ایشان به مسائل سیاسی داخلی بود. جایگاه بینالمللی ایشان در سپاه قدس باعث میشد ایشان نسبت به عدم بروز تمایلات سیاسی در عرصه داخلی، حساسیت خاصی داشته باشد تا مانع انجام وظیفهاش نشود. همین مساله باعث میشد چهرههای سیاسی و رسانهای وابسته به یک جریان خاص نسبت به سردار سلیمانی احساس خطر نکنند. با این وصف کدام چهره سیاسی مخالف، حاضر بود با علنی کردن اختلاف احتمالی خود با ایشان، سر محبوبیت خود و همفکرانش قمار کند؟ این روش سردار دقیقاً بر خلاف روش علامه مصباح یزدی بود که وظیفه خود را در ورود جدی به مسائل سیاسی داخلی، آن هم با غلبه مخالفت نظری و ریشهای میدید و از همین رو هدف تخریبهای کم نظیری بود که طبیعتاً بر اذهان بخش قابل توجهی از مردم اثرگذار بود.
علامه مصباح چهره کم نظیر عرصه فرهنگ دینی و اندیشه پرداز برجسته انقلاب بود؛ از همین رو رهبر انقلاب ایشان را پر کننده خلأ شهید مطهری در زمانه کنونی دانست و باید گفت این عالم بزرگ، مرد میدان نظریه پردازی انقلاب اسلامی بود، آنچنان که حاج قاسم در میدان نظامی مرد میدان بود؛ و نباید محبوبیت را میزان ارزشگذاری شخصیتها دانست؛ ملاک، مرد میدان بودن است.
علی تجرد