نوستالژی دهه شصت با عکس یک شهید

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، در بحبوحه عملیات کربلای ۵ در جنوب کانال پرورش ماهی منطقه شلمچه روز دهم اسفند ماه سال ۶۵، احسان رجبی با دوربینش به دنبال ثبت تصاویر بود. وقتی به یک شهید رسید، ایستاد و با تعجب به چهره او نگاه کرد. امیر حاج امینی را می‌شناخت. صورتش غرق خون بود و راحت آرمیده بود. درنگ نکرد. ۲ عکس از او گرفت؛ یکی نمای نزدیک و دیگری نمای دور. اما این عکس‌ها آنچنان مشهور شد که شد نوستالژی دهه شصتی‌ها! 

برای رهایی از زجر، عاشقم کن

البته شاید رازی در آن عکس‌های شهید نهفته باشد. شهیدی که از خدا خواست عاشقش کند. معتقد بود که بسیار گناهکار است و راه پاک شدن این است که عاشق باشد. خود، این گونه رازش را افشا کرده است: بعد از مدت‌ها کشمکش درونی که هنوز هم آزارم می‌دهد، برای رهایی از این زجر، به این نتیجه رسیده‌ام و آن در این جمله خلاصه می‌شود: خدایا! عاشقم کن.

نشانه خوبی که از شهادت یک شهید عایدمان می‌شود

با این وجود، روز شنبه ساعت ۵ بعد از ظهر روز هفتم تیر ماه سال ۶۵، بی‌تابی‌اش برای خدا تمامی نداشت، افکارش را جمع کرده و باز دست به قلم شد و نوشت از نهایتی که می‌تواند برای دیگران سرمشق باشد. اینکه اگر روزی شهید شد، می‌تواند نشانه خوبی باشد؛ اینکه اگر یک بار از ته دل خدا را صدا کنید؛ مال او می‌شوید: «حال که به عینه دیدید، شما را به خدا قسم، عاجزانه التماس و استدعا می‌کنم بیایید و به خاکش بیفتید؛ زار زار گریه کنید و امیدوار به بخشایش و کرمش باشید و با او آشتی کنید؛ زیرا بیش از حد مهربان و بخشنده است. فقط کافی است یک بار از ته دل صدایش کنید؛ دیگر مال خودتان نیستید و مال او می‌شوید؛ دیگر هر چه می‌کنید، او می‌کند و هر کجا می‌برد، او می‌برد». 

«شهید امیر حاج امینی» بیسیم‌چی گردان انصار لشکر حضرت رسول (ص) بود که ۵ دی ماه سال ۴۰ در روستای علیشار از توابع زرند ساوه چشم به جهان گشود و در روز ۱۰ اسفند سال ۶۵ آسمانی شد. پیکر مطهرش در بهشت زهرا (س) قطعه ۲۹، ردیف ۶۰، شماره ۱۰ آرام گرفته است.