عزاداری برای امام حسین؛ عاملی برای اتحاد
خبرگزاری رسا ـ آنجایی طعم شیرین اتحاد بیشتر شد که این دو عَلَم در کنار هم قرار گرفت و به نشانه اتحاد با پارچه ای سبز به یکدیگر بسته شد و پس از باز شدن، جوانان مسجد، عَلَم مسجد دیگر را بلند می کردند تا نشان دهند هر دو مسجد، یکی است و مردم، هیچ اختلافی با هم ندارند و آن عامل اختلاف از ذهن ها فراموش شده است.
مجتبی صداقت
مقدمه:
از نعمت های بزرگ اسلام، ایجاد وحدت است. قرآن خطاب به اهل کتاب، چنین می فرماید:
«قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلى کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُون»[1]
(بگو: «اى اهل کتاب! بیایید به سوى سخنى که میان ما و شما یکسان است؛ که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزى را همتاى او قرار ندهیم؛ و بعضى از ما، بعضى دیگر را ـ غیر از خداى یگانه ـ به خدایى نپذیرد.» هرگاه (از این دعوت) سرباز زنند، بگویید: «گواه باشید که ما مسلمانیم.»)
این آیه، دعوت تمام مذاهب آسمانی به وحدت بر مشترکات است.
علاوه بر این، اسلام بر وحدت و برادری بین مسلمانان بسیار تأکید می کند. قرآن خطاب به مسلمانان می فرماید:
« وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُون»[2]
(و همگى به ریسمان خدا [قرآن و اسلام، و هر گونه وسیله وحدت] ، چنگ زنید، و پراکنده نشوید و نعمت[بزرگِ] خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دل هاى شما، الفت ایجاد کرد، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید و شما بر لبِ حفرهاى از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد؛ این چنین، خداوند آیات خود را براى شما آشکار مىسازد؛ شاید پذیراى هدایت شوید.)
در این آیه، امر به وحدت و عدم تفرقه شده است و با اشاره به نعمت بزرگ اتحاد و برادرى، مسلمانان را به تفکر در وضع اندوهبار گذشته، و مقایسه آن تفرقه با این وحدت، دعوت مىکند.
به عنوان مثال، قبل از ظهور اسلام، بین دو قبیله اوس و خزرج، صد سال یا صد و بیست سال، جنگ وجود داشت و سینههاى آنها پر از کینه و عداوت از یکدیگر بود؛ آن چنان که هیچ کس باور نمىکرد روزى آنها دست دوستى و محبت به سوى هم دراز کنند و در یک صف قرار گیرند. تا این که حضرت محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ به پیامبری مبعوث شد و دو قبیله اوس و خزرج، به وسیله آن حضرت، مسلمان شدند. با مسلمان شدن آنها، جنگشان به صلح مبدّل شد و از برکت اسلام، آنان کینههاى دیرینه خود را کنار گذاشتند و پیامبر دو به دو بین آنها، عقد اخوت بست و با یکدیگر برادر شدند. آنها در لبه پرتگاهى از آتش بودند که نزدیک بود همه چیز آنها را نابود کند و بسوزاند که خدا با اسلام، نجاتشان داد و از آن خطر، آنان را رهایی داد.
عزاداری برای امام حسین، عاملی برای اتحاد:
عوامل زیادی در میان مسلمانان، اختلاف انگیز است و برعکس، عوامل مختلفی می تواند بین آنها اتحاد را گسترش دهد. از مواردی که مسبّب اختلاف می تواند باشد ریخته شدن خون شخصی از یک قبیله، توسط قبیله دیگر است؛ همان گونه که در بین دو قبیله اوس و خزرج این عامل را شاهدیم.
از عواملی که اتحاد آفرین است عزاداری برای امام حسین است و من، این را به خوبی در محل تبلیغ خود دیدم. در محل تبلیغم، چند سال قبل، جوانی از یک طایفه، به دست شخصی از طایفه دیگر کشته شد و همین، عامل شکافی در بین مردم روستا گردید؛ به گونه ای که این قتل باعث شد مسجد دیگری در آن روستا بنا شود تا این دو طایفه در یک مسجد جمع نشوند و هر مسجدی برای طایفه خاصی باشد. بزرگان و ریش سفیدان محل، در پی چاره جویی برای ایجاد اتحاد برآمدند. آنها به خوبی توانستند در ایام محرم، در زمینه اتحاد، گام بلندی بردارند و آن، حضور اهالی دو مسجد در کنار هم در وقت عزاداری بود.
حضور همگانی عزاداران مسجدی در بین عزاداران مسجد دیگر و انجام مراسم سینه زنی در کنار هم، حسّ شیرین اتحاد را به همه می چشاند. روز عاشورا نیز هر دو مسجد با عَلَمی بلند و چوبین که در پیش گرفته بودند با هم به سمت حرم امامزاده ای که در روستای دیگر قرار داشت سینه زنان حرکت کردند.
آنجایی طعم شیرین اتحاد بیشتر شد که این دو عَلَم در کنار هم قرار گرفت و به نشانه اتحاد با پارچه ای سبز به یکدیگر بسته شد و پس از باز شدن، جوانان مسجد، عَلَم مسجد دیگر را بلند می کردند تا نشان دهند هر دو مسجد، یکی است و مردم، هیچ اختلافی با هم ندارند و آن عامل اختلاف از ذهن ها فراموش شده است.
اتحاد یکی از ثمرات عزاداری امام حسین است. غالب مردمی که از روستای خود به شهرها کوچ کرده اند علاقه دارند که عزاداری ایام محرم را در روستای خود انجام دهند و این عاملی مهم برای گسترش اتحاد در بین آنان خواهد بود.
عزاداری برای امام حسین تنها مخصوص شیعه نیست. این عزاداری می تواند در راستای وحدت بین شیعه و سنی، اسلام و ادیان آسمانی دیگر تأثیر بسزایی داشته باشد.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . آل عمران/64.
[2] . آل عمران/103.
702/ح
ارسال نظرات