حضرت احمد بن موسی، الگوی رفیع ولایتمداری هستند

به گزارش خبرگزاری رسا در فارس، حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم کلانتری، تولیت حرم مطهر حضرت احمدبن موسی الکاظم شاهچراغ علیه السلام، در آیین لاله‌گردانی و خطبه‌خوانی خدام حرم مطهر به مناسبت بزرگداشت شهادت این امامزاده جلیل القدر به  آیه ۳۰ سوره مبارکه حج اشاره کرد و گفت: همه مؤمنان واقف هستند که در نگاه قرآن، هم یک سلسله از شعائر و ارزش‌ها، بُعد الهی داشته و ارزشمند هستند و هم یک سلسله از مکان‌ها و اشخاص، محترم و مورد توجه خدای متعال هستند. واژه «حُرُمَاتِ» در این آیه شریفه به حرمت‌های الهی و آنچه مورد احترام خداوند است اشاره می‌کند. این‌که اشیاء، اشخاص و مکان‌هایی که مورد احترام خداوند هستند، کجا و چه کسانی هستند را بایستی از تفاسیر و سخنان معصومین(ع) استخراج کنیم.

وی ادامه داد: امام صادق(ع) می‌فرماید: «لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي بِلاَدِهِ خَمْسُ حُرَمٍ حُرْمَةُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ حُرْمَةُ آلِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ حُرْمَةُ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حُرْمَةُ كَعْبَةِ اَللَّهِ وَ حُرْمَةُ اَلْمُؤْمِنِ» (الکافي، جلد۸، صفحه۱۰۷) «براى خداوند سبحان در بلادش پنج حرمت است: حرمت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و حرمت خاندان رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و حرمت كتاب خداوند عزّ و جلّ‌ و حرمت كعبه خانۀ خدا و حرمت انسان مؤمن». اولین شخص محترم در پیشگاه خداوند، شخص رسول الله(ص) و اشرف پیامبران الهی و اتمّ و اکمل انسان‌های روی زمین است. دومین گروهی که نزد خداوند دارای حرمت هستند، آل رسول(ص) است که هم شامل ائمه معصومین(ع) و هم فرزندان بزرگوارشان است که تا آخرین لحظات عمر خود در خدمت ائمه(ع) بوده‌اند؛ یعنی عموم فرزندان و اهل بیت پیغمبر(ص) که بر اساس فرمایش ایشان تا پایان عمر دنیا در میان انسان‌ها هستند. از اشیایی که نزد خداوند دارای احترام است، قرآن کریم است که به فرموده پیامبر اکرم(ص) تا قیامت در اختیار بندگان خداوند است تا راه را گم نکنند. حرمت کعبه و انسان مؤمن در مراتب بعد قرار دارد.

تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی علیهماالسلام تصریح کرد: اگر شب شهادت حضرت احمدبن موسی(ع)، این امامزاده واجب التعظیم، اجتماع کرده و عرض ارادت می‌نماییم و در ایام عمرمان توفیق خدمتگزاری به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را داریم، در حال عمل کردن به این آیه شریفه هستیم. در پاسخ کسانی‌که در صدد ایراد گرفتن و خدشه وارد کردن به شیعیان بوده و مسیر پیروان اهل بیت(ع) را مخدوش می‌نمایند، باید گفت، بزرگداشت رسول اکرم(ص) و بزرگداشت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام توصیه خداوند است. زیارت حرم‌های مطهر ایشان و عبادت و بندگی در جوار مضجع ملکوتی و خدمت در آستان ایشان، چیزی است که قرآن کریم، انسان‌ها را به‌سوی آن هدایت و دعوت کرده است. بعضی مکان‌ها در نزد خداوند ارزشمندند. برخی انسان‌ها نیز در پیشگاه الهی، دارای احترام فوق العاده هستند. این‌که انسان به جایگاهی برسد که مورد احترام ویژه خداوند قرار گیرد و خداوند در کتاب خود، مؤمنان را به احترام آنان ترغیب کند، مسأله مهم و ارزشمندی است.

عضو هیأت علمی دانشکده معارف و اندیشه اسلامی دانشگاه تهران، خاطرنشان کرد: در خصوص زیارت شخص رسول اکرم(ص) چه در زمان حیات و چه بعد از وفات ایشان، احادیث زیادی در منابع شیعی و اهل سنت موجود است. جای تعجب است که برخی فرقه‌های افراطی وهابی، با وجود این همه روایات صریح در کتب روایی اهل سنت و شیعه، مسلمانان را از زیارت منع کرده و تکفیر می‌کنند. پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرماید: « مَنْ زَارَنِي بَعْدَ وَفَاتِي كَانَ كَمَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِي وَ مَنْ زَارَ فَاطِمَةَ فَکَأَنَّمَا زَارَنِی وَ مَنْ زَارَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ فَکَأَنَّمَا زَارَ فَاطِمَةَ وَ مَنْ زَارَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ فَکَأَنَّمَا زَارَ عَلِیّاً وَ مَنْ زَارَ ذُرِّیَّتَهُمَا فَکَأَنَّمَا زَارَهُمَا» (بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۵۸) «كسى كه بعد از وفات، من را زيارت كند گويا من را در حال حياتم زيارت كرده است و کسى که فاطمه(علیها السلام) را زیارت کند مانند این است که مرا زیارت کرده و کسى که علی بن ابى طالب(علیهما السلام) را زیارت کند مثل این است که فاطمه(علیها السلام) را زیارت کرده و کسى که حسن و حسین(علیهما السلام) را زیارت کند گویا علی بن ابى طالب(علیهما السلام) را زیارت کرده و کسى که فرزندان امام حسن و حسین(علیهما السلام) را زیارت کند نظیر این است که خود ایشان را زیارت کرده باشد». زیارت امامزادگان، معادل زیارت ائمه معصومین(ع) بیان شده است. زیارت در مکتب اسلام با اینکه امری مستحب است، یک امر عبادیِ معنویِ مورد تأکید است.

تولیت حرم مطهر در ادامه به بیان فضایل و مناقب حضرت شاهچراغ(ع) پرداخت و گفت: شخصیت بزرگی همچون حضرت احمدبن موسی علیه السلام داری ده‌ها فضیلت است که از جمله فضائل ایشان، ولایتمداری است. شیخ مفید و سایر بزرگان در مورد حضرت احمدبن موسی(ع) نقل کرده‌اند، که ایشان شخصیت جلیل القدری بود که آثار عبادت و نورانیت و معنویت در چهره‌شان هویدا بود. پس از شهادت امام موسی کاظم(ع)، مردم برای بیعت نزد ایشان مراجعه کردند. از متون تاریخی گزارش شده چنین برمی‌آید که اجتماع عظیمی در مقابل منزل حضرت احمدبن موسی(ع) در مدینه جهت بیعت به عنوان امامِ بعد، شکل گرفت. ایشان مردم را به مسجد هدایت کرد و بر منبر رفت و خطبه‌ای در کمال فصاحت و بلاغت ایراد کرد و فرمود: ای مردم! همان‌گونه که شما در بیعت من هستید، بدانید من هم در بیعت برادرم حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به عنوان امام حاضر هستم. ایشان امام بعدی هستند. سپس به همراه جمعیت به سمت خانه علی بن موسی الرضا(ع) حرکت کردند.

وی تصریح کرد: در این مطلب چند نکته نهفته است؛ اول؛ گذشتن از حبّ جاه و مقام، یعنی همه دنیا به انسان رو آورند اما او حق را زیر پا نگذاشته بلکه خودش را زیر پا گذارد. ایشان با وجود اینکه جمعیت عظیمی شکل گرفته و جهت بیعت به عنوان امام، حاضر شده‌اند، فرمودند من امام حق نیستم و من هم در بیعت امام حق و علی بن موسی الرضا(ع) هستم. نکته دوم؛ شهادت امام موسی کاظم(ع) یک مقطع تاریخی است. ایشان سال‌ها در زندان بغداد به‌سر می‌بردند و در مدینه حضور نداشتند. بنی عباس تلاش کرده بود در صفوف شیعیان، اختلاف ایجاد کند، و آن‌ها را به گروه‌های متعدد تبدیل کرده و به جان هم بیندازد. حرکت حضرت احمدبن موسی(ع) باعث شد وحدتی در میان شیعیان به‌وجود آمده و موجبات ناراحتی و یأس دشمنان اهل بیت(ع) را فراهم آورد. نکته سوم این‌که؛ زمانی‌که حضرت احمدبن موسی(ع) این حرکت را انجام داد، بعد از بیعت شیعیان با امام هشتم(ع)، دیگر در صفوف شیعیان اختلافی پیش نیامد. وحدت شیعیان و محبان اهل بیت(ع) ادامه یافت و بعد از امام هشتم، همه با امام جواد(ع) بیعت کردند و پس از ایشان با امام هادی(ع) و سپس امام عسکری(ع) تا به زمان غیبت امام عصر(عج) رسید. حرکتی که برای رضای خدا باشد و انسان از نفس خود عبور کند و بر روی آن پا بگذارد، و برای خدا حرکت کند، خداوند به کار او برکت می‌دهد.

این استاد حوزه و دانشگاه گفت: این حرکت الهی به انسجام در صفوف شیعیان در فراز و نشیب‌های بعد که در تاریخ رخ داده، منجر گردید. غیبت امام زمان(عج) برای شیعیان آن عصر، حادثه ناگوار و سختی بود. عدم دسترسی به امام عصر برای شیعیان و محبان اهل بیت(ع) بسی سنگین بود. زمان زیادی نگذشت که شیعیان پیرامون نائبان خاص امام زمان(عج) متحد شدند. نائب خاص امام عصر(عج) در هر شهری که بود، مردم مسلمان از همه بلاد اسلامی با او در ارتباط بودند. تعداد قلیل و اندکی که پیرامون حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) ایستادند، امروز به میلیون‌ها انسان مبدل گشتند. قدرتی که امروز جبهه مقاومت در منطقه دارد، قدرت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است؛ قدرت کسانی است که در تاریخ نقش‌آفرینی کردند. نقشی که حضرت احمدبن موسی(ع) در آن مقطع تاریخی ایفا کرد، و وحدتی را که در میان شیعیان به‌وجود آورد، تأثیر خود را تا به امروز در جامعه اسلامی به جا گذاشته است.