جنبه سیاسی عزاداری

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، در روایات متعددی پاداش بسیاری برای گریه کنندگان بر مصائب امام حسین علیه السلام و سایر ائمه هدی علیهم السلام ذکر شده است، اما به راستی چرا ائمه اطهار علیهم السلام دستور عزاداری داده‌اند و ما باید عمرها، وقت ها و پول ها را در دو ماه محرم و صفر بلکه در تمام سال صرف عزاداری امام حسین علیه السلام کنیم؟

در پاسخ به این سؤالات مقالات و کتاب های زیادی نوشته شده است ولی از آنجا که اندیشه امام خمینی(ره) منبع زلالی برای تشنگان وادی حقیقت است، به بررسی تحلیل مواضع آن بزرگ مرد که اسوه ای کامل در اقتداء به سیدالشهداء علیه السلام است می پردازیم.

بزرگ‌مردی که در شب سیاه ستم مشعل فروزان شهادت را برگرفت، بیرق های قیام برافراشت و ننگ سکوت و ذلت از دامن مطهر طلایه‌داران تشیع حسینی زدود، دگربار شعارهای « احدی الحسنین» و « پیروزی خون بر شمشیر» را در عصر حاکمیت فولاد و آهن به مستضعفان و پابرهنگان زمین آموخت.

سوگواری، سینه زنی، پرچم زدن و علم برداشتن، همه اینها از دیدگاه امام خمین(ره) برای این است که صحنه های خونین عاشورا و پیام مکتب سیدالشهداء هر سال در روزهای محرم و ایام دیگر یادآوری شود و پرده نسیان و غفلت بر روی حقیقت جاوید حسینی قرار نگیرد.

مکتب اسلام با دلیل و منطق و جوش وخروش درآمدن احساسات مردم در روح و جان ثبت می شود، امام خمینی(ره) در این باره چنین فرمودند: «گریه کردن بر شهید؛ نگه داشتن نهضت است اینکه در روایت هست که کسی که گریه بکند یا بگریاند، یا به صورت گریه دار خودش را بکند، این جزایش بهشت است، این برای این است که حتی آنی که صورت گریه دار به خودش می دهد، صورتش را یک حال حزن می‌دهد، این نهضت را دارد حفظ می‌کند؛ این نهضت امام حسین سلام الله علیه را حفظ می‌کند، ملت ما را این مجالس حفظ کرده است.» (۱۳۵۸/۷/۳۰)

انگیزه اجتماع در مجالس روضه و گریه کردن بر مصائت ابی عبدالله علیه السلام نه این است که سید الشهداء به این گریه ها احتیاج دارند و از این گریه ها فی نفسه کاری بر می آید، بلکه بنابر فرمایش امام خمینی(ره): « مسئله، مسئله گریه نیست. مسئله، مسئله تباکی نیست. مسئله، مسئله سیاسی است که ائمه ما با همان دید الهی که داشتند، می‌خواستند که این ملتها را با هم بسیج کنند و یکپارچه کنند از راه‌های مختلف. اینها را یکپارچه کنند تا آسیب پذیر نباشند.» (۱۳۵۹/۸/۱۴)

در اندیشه امام خمینی (ره) ذکر جنایات دشمنان و مخالفان امام حسین علیه السلام و یادآوری حماسه آفرینی یاران حضرت و مظلومیت آن‌ها موجب توجه نفوس به این مکتب می‌شود و ظالم را نابود و مظلوم را قوی می‌کند: «حضرت‌‎ ‎‌باقر سلام الله علیه وقتی که می‌خواستند فوت کنند، وصیت کردند که ده سال ‎‌در منی اجیر کنند کسی را، کسانی را که برای من گریه کنند، این چه مبارزه‌ای است؟ ‎ ‎‌حضرت باقر احتیاج به گریه داشت؟ این توجه می‌دهد نفوس مردم را به این مکتب؛ و ظالم را منهدم می‌کند و مظلوم را قوی می‌کند.» (۱۳۵۸/۸/۲۹)اینکه در روایات ارزش فراوانی برای یک قطره اشک برای مظلوم کربلا گفته اند، نه از باب این است که سید مظلومان نیاز به این کار دارد و نه از باب ثواب، اجر و پاداش معنوی و اخروی است، بلکه به نظر امام راحل مسئله مهم سیاسی در کار است: «این مجالس عزا یک سازمان دهی سراسری کشور‌های اسلامی است و در ایران که مهد تشیع، اسلام و شیعه است در مقابل حکومت‌های که پیش می‌آمدند و بنای بر این داشتند که اسلام را از بین ببرند، آن چیزی که در مقابل آن‌ها را می‌ترساند، این مجالس عزا و این دستجات بود.» (۱۳۶۱/۳/۳۰)