روایت «کدخدا» از خاص‌ترین بازیگران «مستوران»
«مستوران» عنوان سریالی ۲۶ قسمتی است که با حضور پررنگ کوتاه قامتان تولید و از شبکه یک سیما پخش شد، امروز با بازیگر نقش کدخدای این سریال تلویزیونی گفت‌وگو کردیم.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، «مستوران» عنوان سریالی ۲۶ قسمتی است که به تازگی از شبکه یک سیما پخش شد و شب گذشته فصل اول آن به اتمام رسید. این سریال که با ماجرای دزیده شدن کودکی به نام «لطفعلی» از سوی افراد یک طایفه به نام وحشیان آغاز شد، حالا پای جامعه «کوتاه قامتان» را نیز به قصه خود باز کرده است. «مستوران» به کارگردانی سیدجمال حاتمی و مسعود آب پرور ساخته شده و محصول سازمان هنری رسانه ای اوج است که فیلمنامه آن براساس کتاب «مستوران» اثر محمد حنیف نوشته شده است. یکی از بخش‌های جذاب این سریال حضور پررنگ کوتاه‌قامتان در آن بود که توانستند با نقش‌آفرینی خوب و پررنگ خود رنگ و لعاب خوش نقشی را به این مجموعه تلویزیونی بدهند. در همین راستا با مهدی ابراهیمی، بازیگر نقش «کدخدا» گفت‌وگویی انجام شده است که در ادامه مشروح این پرسش و پاسخ را می‌خوانید:
متفاوت‌ترین نقش در سریال «مستوران»
فعالیت هنری شما چگونه آغاز شد؟
متولد تهران هستم و در سال ۱۳۵۰ در پایتخت به دنیا آمده‌ام، فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۷۰ آغاز کرده و بعدها به مناسب‌های مختلف در برنامه های تلویزیونی لبخند نوروزی سال های ۱۳۷۲ و۱۳۷۳ حضور پیدا کردم، در برنامه زمستانه بابا گلاب و ننه گلاب در نقش پدر بزرگ یک خانواده بازی کرده که بعدها این برنامه تلویزیونی پس از کلاه قرمزی عنوان پرببینده ترین برنامه تلویزیونی را کسب می‌کند.
پس از این فعالیت‌ها، در فکر پلید، فیلم سینمایی مستأجر، حسنک، آرزوی بزرگ، همیشه پای یک زن در میان است چند میگیری گریه کنی و حالا در مستوران... بازی کرده ام. در تلویزیون نیز به مناسب‌های مختلف در برنامه‌ها به عنوان برنامه ها حضور داشته ام که از آن جمله می‌توان به حضور سه دوره در ویژه برنامه تلویزیونی ماه عسل و پارک ملت اشاره کرد.
کدام اثرتان را بیشتر دوست دارید؟
بیشترین اثری که به آن علاقه داشتم «باباگلاب وننه گلاب» را دوست داشتم. چرا که در آن زمان اویل کار هنری من بود و فاصله سنی زیادی با نقشم داشتم؛ به همین سبب شاید به نوعی شخصیت پدربزرگم را بازی کردم.بعد از آن نیز به صورت مقطعی در برخی سریال‌ها بازی کردم و برنامه هایفرهنگی و جشنواره های بسیاری را در شهرستانها و استانهای کشور اجرا می‌کردم.
کوتاه قامتان چگونه به «مستوران» راه یافتند؟
چگونه به سریال مستوران راه پیدا کردید؟
برای تولید سریال «مستوران» حضور کوتاه قامتان بسیار جدی بود، دست اندرکاران این سریال تاریخی به رستوران ما در تهران آمدند، به واسطه آن که ما موسسین این انجمن بودیم تعداد قابل توجهی از کوتاه قامتان را می شناسیم. این انجمن اولین مجموعه ای است که بیشترین جمعیت کوتاه قامتان در آن حضور دارند و شخصیت هایی مانند حشمت، قابیل، کدخدا و ...هنری بودند و بسیار متفاوت‌تر.
کدخدای «مستوران» بی خبر از حال دل مردم
نقش «کدخدا» چگونه به شما پیشنهاد داده شد؟
من در سریال «مستوران» نقش کدخدا را داشتم، پیشنهاد نقشم را آقای حاتمی به من داد و براساس تستی که از مردم گرفتند گفتند با توجه به سن و فیزیک صورت بازی در نقش «کدخدا» را پیشنهاد می‌دهیم.کدخدای قصه، قاعدتاً به عنوان یک انسانی است که وفاق و راحتی خود را درنظر داشت، علی رغم اینکه می‌خواست دل افراد روستا را نیز به دست آورد.
کدخدا جایگاهی بسیار مرموز داشت، یک جاهایی بسیار خودخواه بود اما در ظاهر می‌خواست که حس کنند به فکر مردم و آسایش آن‌هاست، در حین اینکه فلاکت و بدختی و خشکسالی روستا را گرفته بود اما کدخدا همچنان روی دوش مردم و تخت روان حمل می شد و این طرف و آن طرف می رفت.
دعوت از«کوتاه قامتان» برای بازی در فصل دوم مستوران
گفته شده فصل دوم مستوران نیز تولید می‌شود، آیا شاهد حضور کوتاه قامتان خواهیم بود؟
فصل دوم مستوران کلید خورده است و از بچه های کوتاه قامتان در فصل دوم دعوت خواهد شد، رنگ و تنوع و قاب زیبای روستای کوتاه قامتان به دل مردم نشسته است، به نظر بنده برای تهیه کننده و کارگردان این هم جالب قابل توجه خواهد بود تا بتوانند بیندگان خود را حفظ کنند.
ارتباط معنادار روستای کوتاه قامتان با سرزمین «خراسان»
ارتباط کوتاه قامتان و مستوران چگونه بود؟ چرا بخشی از قصه مستوران به دوستان شما مربوط شد؟
روستایی که کوتاه قامتان در آن حضور داشتند در مسیری بود که «لیث» یا همان عطار سریال از آن جا عبور کرد، صرفاً بحث کمک به کوتاه قامتان مطرح نبود بلکه همان طوری که در واقعیت روستایی وجود دارد که تمام سکنه آن کوتاه قامت هستند این نیز به نوعی شاید نمایانگر همان روستا باشد.
در مستوران یا هر سریالی که کوتاه قامتان در آن حضور دارند به نظر بنده کمک به فرهنگ سازی است، این به آشنا کردن نگاه مردم با این تیپ از افراد کمک می‌کند، وقتی مردم این افراد را در تصویر و قاب تلویزیون می‌بینند دیگر در خیابان و کوچه این تصویر برای آنها ناآشنا نیست. کمااینکه بسیاری از کوتاه قامتان در شهرهای کوچک و روستاها زندگی می کنند و منزوی و گوشه گیر شده‌اند، در خانه ها نشسته اند چرا که اگر وارد جامعه شوند مورد تسمخر قرار خواهند گرفت.
حقیقتا حضور کوتاه قامتان در سریالی مانند «مستوران» نگاه مردم را به بچه ها تغییر می‌دهد و عادی سازی می‌کند؛ هنر و توانمندی آنها را به گوش همه می‌رساند، این سریال‌ها می تواند به مخاطب القا کند که اینها نقاشی های خداست و هرکسی با یک شمایلی ظاهر می شود.
گویا انجمن کوتاه قامتان در کشور همچنان در حال فعالیت است، در این باره بگویید.
ما به فکر تأسیس انجمن و مأمنی برای پناه دادن به کوتاه قامتان افتادیم، کوتاه قامتانی که اشتغال یکی از آن مسائل و چالش های پیش روی آنها است، با این حال بعدها مشکلات وچالش هایی برای این انجمن نوپا به وجود آمد.
اشتغال کوتاه قامتان در جامعه بسیار دشوار است، از همین رو به فکر احداث و راه اندازی تنها رستوران کوتاه قامتان در کشور افتادیم و آن را ایجاد کردیم، البته این به همراهی برادرم حمید ابراهیمی است که همیشه همراه من در تمام عرصه ها بوده است. در حال حاضر ۸۰ درصد از پرسنل این رستوران از کوتاه قامتان سراسر کشور هستند و افرادی که در شهرهای خودشان کاری نداشته اند توانسته اند در این رستوران مشغول به کار شوند و این یک قدم خوبی است که برای اشتغال برداشته ایم.
شهرها مناسب حضور کوتاه قامتان نیستند
کوتاه قامتان را چگونه تفسیر می‌کنید؟
قاعدتاً همه انسانها با شکل و شمایل مختلف در سطح جامعه زندگی می کنند و حضور دارند، چاق، لاغر، بلند و کوتاه قامت، یکی تیر و دیگری روشن است، اینها از زیبایی‌های خلقت خداست، اینکه مخلوقی را با نوع‌های مختلف خلق کرده است و ما هم یکی از آن مخلوقات خدا هستیم که ناممان را کوتاه قامت نهاده اند.
در ابتدا این نوع از خلقت را آسیب می دانستند، اما با همت و تلاشی که کرده ایم این آسیب را به عنوان نقطه عطف و قوت استفاده کردیم و به عنوان آیتمی که باعث پیشرفت و ترقی به آن نگاه کردیم، ما نیامده‌ایم به عنوان یک مانع به آن چشم داشته باشیم بلکه به عنوان یک نقطه و سکوی پرتاب به آن نگاه می‌کنیم. حتی اگر کسی پیدا شود و از من بپرسد که حاضری قدت بلندتر شود و این شرایط امروز را نداشته باشی، پاسخ می‌دهم اصلاً و ابدا...
ازدواج کرده اید؟
ازدواح کرده ام و به لطف خدای باری تعالی دو فرزند ۲۷ ساله و ۲۴ ساله پسر و دختر دارم که احلمدلله زندگی می کنند.
جایگاه کوتاه قامتان در جامعه کنونی را چگونه می‌بینید؟
نگاه سازمان و اصحاب رسانه به کوتاه قامتان بسیار تغییر یافته است، به عنوان یک کاراکتر تأثیرگذار به آن نگاه می‌کنند و این را مدیون اصحاب رسانه و شماها هستیم، ما در جامعه نابینا و ناشنوا و آسیب های دیگری هم داریم و آسیب بخشی از جامعه است و هر فردی تا معلولیت بیشتر از چند ثانیه فاصله ندارد.
نگاه مسئولان ما به کوتاه قامتان سیاسی است، اصلا شهرها مناسب حضور کوتاه قامتان نیستند، مناسب سازی شده نیستند و متأسفانه مسئولان روی مسائل سیاسی تمرکز دارند تا اجتماعی، باید از خدا بخواهیم تا به زودی این توجهات بیشتر به مسائل اجتماعی و فرهنگی معطوف شود.
نگاه مردم شما را آزار می‌دهد؟
حقیقتا نگاه مردم بسیار ما را آزار نمی‌دهد، شاید ما هم اگر یک انسان متفاوت تر از خودمان را ببینم به او خیره شویم، او را رصدکنیم؛ شما اگر در خیابان قدم بزنید آن ساختمانی که زیباست را بیشتر می بینید. وقتی یک خودروی شیک می بینید بیشتر به آن نگاه می کنید اگر یک درخت تنومند ببینید نیز همین طور است، پس هر چیزی قابل دقت است حتی یک کوتاه قامت و نمی شود به خلقت خدا ایراد گرفت. اما به مسئولان شهری می توان ایراد گرفت. تنها موضوعی که می توان از آن ناراحت بود، همین نامناسب بودن حقوق شهروندی است.
کوتاه قامتان در لاک خود فرو رفته‌اند!
آمار دقیقی از کوتاه قامتان کشور در دست دارید؟
جمعیت دقیقی از کوتاه قامتان ایران در دسترس نیست؛ اما زمانی که مسئولان بخواهند خدمتی ارائه دهند این آمار را می توان رسمی تر دریافت کرد اما به خاطر بی مهری مسئولان حالا دیگر بچه های ما در لاک خود فرو رفته اند و کاری به کسی ندارند؛ متولی اصلی ما بهزیستی است اما بهزیستی می گوید شما سالم هستید و کمتر به ما خدمات می‌دهد! این در حالی است که ما علاوه بر کوتاه قامتانی اغلب دچار ضایعات نخاعی، مشکلات تنفسی و تغییر شکل در اندام ها می شویم و اینها همه درد است!
رنج کوتاه قامتان از نبود بیمه‌های درمانی
عمده مشکلات طیف کوتاه قامتان را در چه می‌بینید؟
متاسفانه طرح بحث از کوتاه قامتان، آب در هاون کوبیدن است. بچه های ما بیمه های درمانی آنچنانی ندارند و با سازمان بیمه های تاجتماعی جلساتی داشته ایم و گفتیم توان جسمی بچه های ما غیر از یک انسان معمولی است. اگریک فرد می تواند ساعتهای روی پا بایستد اما شرایط به گونه ای است که آنها نمی‌تواند با ۳۰ سال کار و خدمت بازنشسته شوند؛ باید ۲۰ ساله بازنشسته شوند.
متاسفانه موضوع بازنشستگی ۲۰ ساله کوتاه قامتان در پیچ و خم‌ها و بروکراسی های اداری است این در حالی است که اغلب کوتاه قامتانی که می‌شناسیم دارای بیمه درمانی و بازنشستگی نیستند، مگر آن که شاغل باشند و یا تحت تکفل پدر و مادر تا بتوانند از بیمه درمانی و بازنشستگی یا مستمری بگیران برخوردار شوند.
حرف آخر:
درباره زندگی کوتاه چندین مساله حائز اهمیت است، بحث مسکن این عزیزان و تامین آن مهم است، زندگی این عزیزان بسیار دچار چالش است و آنهایی که اجاره نشین هستند از بسیاری مشکلات رنج می‌برند، یک کوتاه قامت نمی تواند در محیطی غیر مناسب سازی زندگی کند. باید تمام ابزارهای زندگی آنها به نوعی مناسب سازی شود، به همین سبب است که اکثر مستاجرند و کوتاه قامتان نمی‌توانند به خانه ای که گرفته‌اند دست بزنند و ابزارهای‌آن را متناسب با خود طراحی کنند.
ارسال نظرات