ایام فاطمیه را در یابیم

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، زمان گفتن از مادر رسیده و چه سخت است گفتن از ایشان. سختی جانگدازی که روح و جسم را ناتوان می‌کند و زانوان را سست. هربار به فکر مادر فرو می‌روم و یاد اشک‌هایی می‌افتم که برکوبه‌های کوچه پس کوچه‌های سرد و خسته مدینه به یادگار باقی مانده است. هر بار که از شما می‌نویسم، عقلم یاری نمی‌دهد و سینه‌ام قلبم را می‌فشارد و قلمم را به شکستن وادار می‌کنم. و هیچ چیزی جز هق هق گریه‌ام، سکوت سیاه پوش شدۀ خانه‌ام را نمی‌شکند.

هق هق گریه‌ام نه به خاطر نداشتن یار و یاور «امیر» بلکه برای زمین خوردن یک «مرد» در برابر چشمان «حسین» است، و چه سخت‌تر که با دیدن «فاطمه» به زانو در آمد. مادری که هنوز آخرین نفسش درب نیم سوخته را سرد سرد نگه ‌داشته است. و سخت‌تر آنکه نگاه‌های دوخته شدۀ «زینب» و دستی که پس از ساعت‌ها روی شانه زینب می‌زد و قربان صدقه «خواهر» می‌رفت تا شاید تصویر بهتری از درب نیم سوخته دربرابر چشمان خواهر بگذارد. و چه سخت‌تر که «برادر» برای آرام کردن خواهر خود هنوز کوچه‌های بی‌وفا را به یاد دارد.

و بعد از تمام این‌ها، گریه‌ام شدت می‌گیرد و به یاد یاران بی‌وفا می‌افتم و قلبم محکم بهم فشرده می‌شود و نفرین می‌کنم یارانی که یاری نکردند. شاید اگر داشتی امثال روح الله‌ها و سربازانش را چه باکی بود از سلام نکردن کوفیان، چه باکی بود از سختی‌های بعد از شهادتت و شاید کار به نزدیکی سقیفه هم کشیده نمی‌شد. یارانی که به فرمان «امیر» موهای خود را می‌زدند و به میدان مبارزه می‌آمدند و در زمان سوختن درب، خون‌شان به جوش آمده و قبضه شمشیر به دست دارند و چشم در چشمان غضبناک و ناراحت امیر!

دشمن در همین نزدیکی کمر همت، محکم بسته است برای تهی کردن جوانان مبارز از مبارزه و تهی کردن نسل‌ها از سلیمانی‌ها و چمران‌ها و چه حیف که قتل عام جوانان و تجاوز به قلب‌هایشان به راحتی هرچه تمام‌تر انجام می‌شود. و این امر را در کنار هوای سرد و بی‌روح حاکم بر مملکت به خاطر کرونای خطرناک برای هیئات و مساجد گذاشت تا هویت «انتقام سیلی مادر» از بین برود.

و این دشمنی‌ها را نیز بگذارید در کنار تاریخ شومی که با بسته شدن مسیر اربعین رقم خورده است و بدون شک باید به فاطمیه پناه برد و رزق یکسال خود را گرفت تا شاید ایام فاطمیه روشنایی شود بر ورق‌های تاریک تاریخ، بنابراین حضورمان باید در هیئات و مساجد چه به صورت حقیقی یا مجازی با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی پرشورتر و پرحرارت‌تر باشد. و شاید زیارت‌های نیابتی نیز تسلایی باشد برروی روح تشنه مردمانی که عاشق اهل بیت(ع) هستند و جان و مال خود را برای آنان وقف می‌کنند.