استاد حوزه علمیه:
عیب جویی از خود سبب اصلاح فرد می شود
حجت الاسلام درایتی گفت: ایراد گرفتن از خود کمک می کند تا مشکل خود را در همان حوزه ای که ما از آن غفلت داریم، پیدا و اصلاح کنیم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام حمید درایتی، استاد درس خارج فقه و اصول حوزه، امشب در ادامه سلسله جلسات تفسیر قرآن در مجتمع بنی فاطمه با اشاره به آیه 11 سوره حجرات گفت: خداوند مومن را از عیب جویی کردن و نسبت دادن القاب زشت به دیگران منع می کند.
وی با اشاره به این آیه از قرآن کریم که می فرماید:« وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ»، ابراز کرد: در این آیه خداوند کل مومنین را یک وجود در نظر گرفته است و می فرماید از خود عیب جویی نکنید بنابراین جامعه مسلمین چنان باید اتحاد داشته باشند که برادر مومن را مانند خودش بداند و عیب جویی نکند.
حجت الاسلام درایتی افزود: عیب جویی این است که در زندگی دیگران کنکاش تا از کسی ایراد بگیریم اگر چه نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر جای خود را دارد اما افشا کردن و با تحقیر سخن گفتن ایراد دارد.
این استاد حوزه به ایراد گرفتن از خود اشاره و ابراز کرد: در حوزه مباحث تربیتی و معرفتی عیب گرفتن از خودمان خوب بلکه لازم است، این ایراد گرفتن به خود کمک می کند تا مشکل خود را در همان حوزه ای که ما از آن غفلت داریم، پیدا کنیم.
وی با بیان این که تا وقتی عیب خود را پیدا نکینم به دنبال اصلاح نیستیم، افزود: امام علی(ع) در ویژگی صفات متقین می فرماید:«این افراد در حوزه معرفتی و تربیتی از خود عیب می گیرند.»، مومن کسی است که به دنبال پیدا کردن عیوب خود است.
حجت الاسلام درایتی با اشاره به حدیثی از امام باقر(ع) که می فرماید:«مصیبیتی بالاتر از آن نیست که به لحاظ معنوی در حالتی که هستیم، راضی باشیم:»، گفت: وقتی خود را به لحاظ معرفتی و تربیتی ایده ال ببینیم دیگر در پی اصلاح نبوده البته نسبت به بخش هایی که ایده آل هستیم، خوب است اما تا رسیدن به اولیاء الهی خیلی فاصله داریم.
این استاد حوزه افزود: خداوند مومنین را از عیب جویی در مورد مسائل دنیایی و مادی نهی می کند چون این عیب گرفتن به معنای عیب گرفتن از خداوند است مثلا فردی که مالی، ثروتی و یا زیبایی ظاهری ندارد، نباید به دنبال عیب جویی از این ها باشد چون اعتراض بر خداوند است در حالی که خداوند با حمکت خود افراد را آفریده و با توجه به نعمتی که به افراد داده تکلیف می خواهد.
وی با اشاره به ادامه این ایه شریفه که می فرماید:« وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ»، گفت: خداوند به مومنین تأکید دارد که همدیگر را با لقب های زشت صدا نزنید.
حجت الاسلام درایتی در تشریح این آیه شریفه اظهار کرد: در زبان عربی برای هر فرد اسم، لقب و کنیه بیان می شود که اسم همان اسم شخص است کنیه نیز با پیشوند«ابن، اب و ام» مانند ام ابیها بیان شده و لقب نیز عنوان زشت و زیبا است که نشان دهنده صفتی در فرد می باشد.
این استاد حوزه افزود: از بیان عنوان هایی که به لحاظ عرفی و شخصی ناراحت کننده است، پرهیز کنیم به خصوص اگر شخصی شرایط و رفتار او نسبت به گذشته تغییر کرده است از عناوینی بدی که نشان دهند فعالیت او در گذشته است، استفاده نکینم./864/پ202/ب1
ارسال نظرات