از نگرانی دختران تا وسواس پسران
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، واقعیت تلخی که در جامعه ما به چشم می خورد، شمار میلیونی مجردان است و این تلخی زمانی بیشتر می‌شود که سن ایشان بالا رود؛ هرچه سنشان بالاتر رود، تلخی آن نی افزایش می یابد و این پدیده درباره دختران، تلخ تر است.
ما از این پدیده می‌ترسیم؛ یعنی باید بترسیم؛ چون اگر نترسیم و چاره‌ای نیندیشیم، به شدت زیان می‌کنیم.
زیان‌های تأخیر در ازدواج و پیامد‌های ناگوار بی همسر ماندن جوانان بسیار است که برخی از آنها در ذیل تقدیم خوانندگان می‌شود:
نگرانی دختران
دختران، در این باره، بیش از پسران نگران می‌شوند، زیرا آینده زندگی خود را مبهم می‌بینند و دست خود را در گزینش همسر و اختیار ازدواج، بسته می‌دانند؛ آنان گاهی ناامید می‌شوند و حرف‌های تلخی می‌زنند که تا بن استخوان آدمی را می‌سوزاند و هرچه سنشان بالاتر رد، نگرانی‌شان بیشتر می‌شود.
از اموری که این تلخی را تلخ‌تر می‌کند، یکی این است که ایشان گاهی از اطرافیان کنایه‌های نیش دار می‌شنوند و گاهی از کسانی، ملامت‌های دل سوزاننده؛ کسانی که ای بسا خودشان سبب مجرد ماندن ایشان شده اند.
تلخی دیگر آن است که دختر، در خانواده‌اش پذیرش لازم را نداشته، به اندازه کافی محبوب نبوده و دیگران از حضور طولانی او در خانه والدین، خسته شده باشند.
دخترانی که چنین حالتی داشته باشند، زودتر افسرده می‌شوند و حتی از خانه و خانواده‌شان بیزار می‌شوند؛ آنان گاهی به خوابگاه دانشگاه پناه می برند، گاهی (البته اندک) به خانه های مجردی می‌روند و بسیاری‌شان نیز به تلخی، روزگار می‌گذرانند؛ می‌سوزند، اما به ناچار می‌سازند.
وسواس پسران
پسران، که دست خود را در ازدواج و گزینش همسر، باز می دانند، زمانی که از دواجشان به تأخیر افتد و سنشان بالا رود، دچار وسواس در انتخاب می‌شوند؛ سطح نگرانی ایشان درباره آینده زندگی‌شان، پایین تر از سطح نگرانی دختران است، اما وسواسشان بیشتر است .
«دور زدن»های مادران و خواهران در خواستگاری‌ها، بد و خوب کردن سلیقه‌ای و غیرواقعی و غیرکارشناسی آنان، در دل جوانان تردید می افکند یا تردیدشان را زیاد می‌کند؛ و عوامل دیگر.
و چنین است که هرچه سن بالاتر می‌رود، وسواسشان بیشتر شده و هرچه وسواسشان بیشتر شود، اراده‌شان ضعیف‌تر می شود و کار انتخابشان دشوارتر؛ و چنین است که بسیاری از پسران ما «پیر پسر» می‌شوند./841/ت۳۰۳/س
منبع: کتاب «دختران و انتخاب همسر» نوشته حجت‌الاسلام علی اکبر مظاهری