مسیر حرکت جامعه به مسیر حرکت حوزه و دانشگاه وابسته است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی در درس اخلاق که هر هفته پنجشنبه ها پس از نماز عصر در نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار میشود، یاد معاد بودن را مهم ترین عامل رسیدن به اخلاق حسنه دانست و گفت:بهترین عاملی که انسان را از هر گونه زشتی و پلیدی دور نگه میدارد، به یاد معاد بودن است.
حضرت آیت الله جوادی آملی مرگ را پل عبوری از دنیای فانی به سوی آخرت باقی معرفی کرد و ادامه داد: مرگ، یک چاله و گودال نیست که انسان در آن پوسیده شود؛ مرگ پل عبوری است که هر انسان در زندگی باید از آن عبور کند؛ حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه دارد که انسان چه شب و چه روز بمیرد از زمان بیرون میرود و این بدن انسان است که تاریخ مصرف دارد و در همین دنیا باقی میماند و پوسیده میشود.
وی با اشاره به این نکته که روح، وابستگی زمانی و مکانی ندارد، اظهار داشت: روح انسان زمین و زمان ندارد؛ انسان دارای روحی سرمدی است و کسی که آگاه به این موضوع باشد، توشه خود را برای ادامه زندگی در آخرت پر میکند؛ حضرت علی(ع) هرگاه درباره قیامت صحبت میکردند، گونههایشان همانند فرمانده جنگی که از یک لشگر آدم کش هراس داشته باشد، سرخ میشد؛ اعمال انسان در دنیا، سفره او در آخرت است.
این مفسر برجسته قرآن کریم ادامه داد: انسان و قیامت در طول زندگی پیوسته در کنار هم هستند؛ امیر المؤمنین(ع) دو انگشت سبابه خود را به هم میچسباندند و عرض میکردند، نزدیکی انسان و قیامت به این گونه است؛ قیامت صغری برای هر فرد متغیر است و هیچ فردی آگاه نیست که چه زمانی عمرش به پایان میرسد و این، همان دلیل نزدیکی انسان به قیامت است.
حضرت آیت الله جوادی آملی با تاکید بر عدم پوسیدگی انسان افزود: انسان نمیپوسد، بلکه از پوست خود خارج میشود؛ یاد مرگ انسان را کوشا و فعال میکند؛ نخستین سؤالی که پس از مرگ از انسان پرسیده میشود درباره چگونگی گذراندن عمر خود در دنیا است و این که از دنیا برای آخرت خود چه چیزی آورده است.
وی با اشاره به تبیین مرگ و زندگی از سوی دین تصریح کرد: دانشجویان و طلابی که درس میخوانند و استاد نمیشوند و معلومات خود را به دیگران انتقال نمیدهند، در قیامت در برابر استاد، کلاس و عمر خود مسؤول هستند؛ چنین فردی زحمات استاد را ضایع، جای دیگری را در کلاس اشغال و عمر خود را تلف کرده است.
این مفسر برجسته قرآن کریم به تصورات انسان از مرگ اشاره کرد و گفت: حکیم سنایی که یک عالم وارسته بود، نقل کرده است: « مرگ چیز بدی است، اما آن مرگی که برخی انسانها تصور کرده اند»؛ در واقع این زندگی که انسان در دنیا دارد، همان تصور ترسناک از مرگ است؛ اگر شخصی محصولی از دنیا برای آخرت خود نداشته باشد، یک جنازه عمودی است که پس از چند سال افقی میشود.
حضرت آیت الله جوادی آملی به تشریح انواع حیات انسانی پرداخت و ابراز کرد: انسان در حیات جوانی از غذا و لباس خوب استفاده میکند و به ورزش میپردازد تا خوب رشد کند؛ این همان حیات و رشد گیاهی است که مملو از وهم و خیال است؛ یک حیات میانسالی وجود دارد که انسان گاهی به تواضع و تغابن میپردازد و گاهی نیز در حیات گیاهی که با وهم و خیال همراه است به سر میبرد؛ این در حالی است که اگر فرد به حیات انسانی واقعی برسد، در یاد معاد و آخرت است و اندیشههای الهی میکند و به درجه ای میرسد که با فرشتگان مصافحه میکند.
وی علت فشار قبر را خود انسان دانست و اظهار داشت: ملائکه محکم بر پشت و سینه انسانی میزنند که با دست خالی از دنیا میرود و عمر خود را در دنیا تلف کرده باشد؛ حتما مشاهده کردهاید که مردم در هند، با خطرناک ترین مارهای سمی مأنوس میشوند و در کنار آنها زندگی میکنند؛ مار و عقربی در قبر انسان وجود ندارد، جز اعمال ناپسندی که انسان در دنیا مرتکب شده و تبدیل به مار و عقرب میشوند و به جان آدم رحم نمیکنند.
حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش پایانی سخنان خود گفت: این که در شرق و غرب، مرگ را پایان زندگی و پوسیدگی میدانند، غلط است؛ چرا که انسان مرگ را میمیراند؛ برای چنین موجودی که مرگ ندارد، جز کالای ابدی چیزی باقی نمیماند؛ بهترین کالای ابدی برای آخرت هر انسان تقوا، توحید، فضیلت، عقلانیت و عدالت است؛ جامعه را این اعمال اداره میکند و اگر حوزه و دانشگاه در این مسیر خوب حرکت کند، جامعه هم در این مسیر حرکت خواهد کرد./840/پ201/ج