۱۴ تير ۱۳۹۳ - ۱۹:۰۵
کد خبر: ۲۱۱۹۷۷
حجت الاسلام رفیعی تبیین کرد؛

مدیریت زبان سرمنشأ جوشش حکمت

خبرگزاری رسا ـ حجت الاسلام رفیعی جاهلانه بودن، پرگویی، تند و نیش دار گو بودن، لغو و بیهوده گویی، منافقانه سخن گفتن و سخن محرک کننده را از نبایدهای زبان شمرد.
 حجت الاسلام رفيعي

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا حجت الاسلام ناصر رفیعی، عضو هیأت علمی جامعة المصطفی العالمیة، امروز در مسجد آیت الله گلپایگانی(ره) قم در ادامه تبیین دعای امام زمان(عج) با اشاره به فراز نورانی«و سدد السنتنا بالصواب و الحکمة» و روایتی از رسول اکرم(ص) به اهمیت مقام زبان پرداخت و اظهار داشت: امام عصر(عج) دو ویژگی را از خداوند متعال برای زبان درخواست می‌کنند، یکی مطابقت سخنان با واقع امر و یکی دیگر عالمانه بودن آن است.

 

حجت الاسلام رفیعی با بیان این که علما حدود 140 گناه از زبان برشمرده اند، افزود: بیشتر مشکلات انسان‌ها از زبان نشأت می گیرد و کم هزینه ترین و در دسترس ترین گناهان از طریق زبان است.

 

وی با بیان روایتی از  پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) مبنی بر این که «یا اباذر الصلاة، عمود الدین واللسان اکبر، الصیام، جنة من النار و اللسان اکبر، الصدقة، تمحی الخطیئة و اللسان اکبر، الجهاد، نباهة و اللسان اکبر» تصریح کرد: جایگاه زبان، بزرگ تر از نماز، روزه، صدقه و جهاد است.

 

بایدها و نبایدهای سخن گفتن

 

حجت الاسلام رفیعی در ادامه به بایدها و نبایدهای زبان اشاره  کرد و گفت: بایدهای زبان عالمانه بودن، عدالت در گفتار و عاملانه است و این طور نباشد که حرفی بزنیم که به آن عمل نکنیم، کلام نیکو باشد، محکم و دارای استدلال، و نیکو سخن بگوید.

 

وی جاهلانه بودن، پرگویی، تند و نیش دار گو بودن، لغو و بیهوده گویی، منافقانه سخن گفتن و سخن محرک کننده را از نبایدهای زبان شمرد و تاکید کرد: سخن محرک دارای دو معنا است یکی این که انسان به صورتی صحبت کند که دیگران را به گناه بکشد، خداوند به زنان پیامبر اکرم خطاب می کند که «در مقابل نامحرمان خاضعانه سخن نگویید» و دومین معنای محرک گویی آن است که انسان سخنی بگوید به یکی از اقشار جامعه اعم از ترک، کرد، لر، عرب و غیره توهین شود.

 

برای این که سخن حکیمانه شود چه باید کرد؟

 

پژوهشگر قرآنی در ادامه دعا به حکیمانه بودن کلام تاکید و اضافه کرد: سخن حکیمانه و عالمانه بالاتر از صواب و مطابقت با واقع است و برای این که سخن حکیمانه شود مواردی در روایات آمده که مهم ترین آنها مواظبت بر لقمه حلال و 40 روز اخلاص در عمل اشاره شده است.

 

وی در پایان، با بیان روایتی از امیرمؤمنان(ع) علامت های شخص حکیم را برشمرد و گفت: حکیم با بزرگ تر خودش در نمی افتد و دیگر این که زیر دست خود را تحقیر نمی کند و سومین ویژگی حکیم مخالفت نکردن زبان با دل است.

 

حجت الاسلام رفیعی خلاصه این فراز را این گونه بیان می کند که به هر اندازه انسان کنترل خودش را بیشتر داشته باشد می تواند حکمت را برای خود بیاورد./921/پ202/س

ارسال نظرات