نقدی بر پخش زنده بررسی صلاحیت وزیران
دین از سیاست جدا نیست و سیاست هم از دین جدا نیست. این قول، صرفا شعار نیست و لازم است که سیاست ما عین دیانت ما باشد؛ بنابراین ملاک و معیارهای سیاسی ما هم باید طبق ملاک‌های دینی و شرعی باشد.
بحث از تأیید یا عدم تأیید صلاحیت وزرا در مجلس از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی به پایان رسید و توسط رسانه های جمعی از جمله صدا و سیما به طور زنده به اطلاع مردم ایران رسید.
حال این سؤال مطرح میشود که آیا پخش زنده این جریان مجوز شرعی دارد؟ نگاه ما در این نوشتار سیاسی نیست؛ بلکه دینی، اجتماعی و روانی است.
گذشته از شرعی بودن آن، آیا کار بررسی صلاحیت ها تأثیر روانی خوبی بر جامعه گذاشته است یا خیر؟
دانستن، حق مردم
ما قبول داریم که دانستن و اطلاع رسانی به مردم، حق آنهاست و مردم باید اطلاع لازم را از اوضاع اجتماعی خود داشته باشند؛ اما آیا این اطلاع رسانی ضابطه و قاعده ندارد؟ حد و حدود ندارد؟ شرایط ندارد؟ آیا باید به زور اطلاعات را به مردم داد و اخبار را در گوش آنها فرو برد؟
شرع مقدس اسلام می گوید فقط مسؤول مربوطه باید از عیوب دیگران اطلاع پیدا کند و بر سایر مردم، بیان عیوب و شنیدن عیوب جایز نیست.
در ماجرای بررسی صلاحیت‌ها در مجلس، خیلی از عیوب و نقص‌ها و کاستی‌های افراد گفته شد که در صورت صحت، آبروی شخصی در تمام کشور رفته است و در صورت عدم صحت، تهمتی به او زده شده است که انکار و رد آن عیوب توسط آن شخص، ممکن است دردی را درمان نکند.
نمایندگان، مسؤل و وکیل مردم‌اند و لازم است کامل در جریان مباحث مجلس باشند و نظرات خود را در مجلس ارائه کنند؛ ولی چه ضرورتی دارد که از شبکه خبر به صورت زنده پخش شود؟
آیا تصور می کنید صرف اینکه بخواهید جامعه باز اطلاعاتی ایجاد کنید(که بعضا هم خلاف شرع است)، می‌توانید هر خبر نا معلومی را در اختیار مردم بگذارید؟ آیا گمان می‌کنید این خدمت به جامعه است؟ آیا می‌دانید این کار شما چه تأثیراتی منفی بر جامعه می‌گذارد؟
آیا مردمی که گرفتار فقر، گرانی و اقساط پرداخت نشده و هزاران بدبختی دیگر هستند که هم وزرای پیشنهادی و هم نمایندگان مجلس را جزء نظام جمهوری اسلامی می‌دانند و برای آنها تفاوتی ندارد که از کدام جناح و باند هستند، صلاح است که هر حرفی جلوی آنها زده شود؟
مواجهه مردم با تبیین وضعیت افراد
مردم در مقابل این برخوردها می خندند و می گویند ببیند که چگونه آبروی همدیگر را به راحتی می برند(به اصطلاح پته هم را روی آب می ریزند)!
مردم به نمایندگان خود اعتماد دارند و آنها را وکیل خود می دانند و در بررسی صلاحیت های به آنها اعتماد دارند؛ پس لازم است به گونه ای دیگر به تأیید صلاحیت ها پرداخته شود که هم شرعی باشد و هم تأثیر روانی منفی بر مردم نداشته باشند.
راه حل
مثلا به جای پخش زنده از تلویزیون، پخش فقط از رادیو و از فرکانس خاصی باشد تا هر کسی که تمایل دارد به آن مراجعه کند؛ یا این که از طریق اینترنت پخش شود یا فایل صوتی آن و یا مکتوب آن در جایی ثبت شود و در اختیار علاقه مندان قرار گیرد.
در این صورت هر کسی که مایل باشد، می تواند اطلاعات لازم را بدون کم و کاست دریافت کند و مساله شرعی هم به عهده خود اوست. اما متأسفانه آن چه که ما امروز در روند بررسی صلاحیت ها می بینیم، نه شرعیت دارد و نه تأثیر اجتماعی مناسب.
حجت الاسلام رضا عطایی خواه
/945/704/ر