جیبش پر از دلار بود، اما 2 روز گرسنه بود

بعد از ورود شهید گل‌محمدی به کار تفحص پیکر شهدا، مادرش نگران شد، اما این نگرانی را بروز نمی‌داد و علیرضا را به خدا سپرد. وقتی شهید گل‌محمدی ازدواج کرد، مادرش از او خواست دیگر به تفحص نرود.

اما علیرضا پاسخ داد: این راه را باید رفت؛ چون خیلی از مادران و همسران شهدا انتظار عزیزشان را می‌کشند، آن‌ها حتی منتظر یک تکه استخوان از شهیدشان هستند و من باید بروم تا آن‌‌ها را از چشم‌انتظاری در بیاورم. شهید گل‌محمدی وقتی اشک‌های حلقه‌زده در چشم‌های مادر را دید، بوسه‌ای بر دستان مادر زد و گفت: مادر! این قدر هم نگران من نباش، هر چه خدا بخواهد آن رقم می‌خورد.

سلطان دلار باشی، اما گرسنه بمانی؟

قربانعلی هدایتی یکی از اقوام شهید علیرضا گل‌محمدی حدود سال ۱۳۸۵ با علیرضا از میانه راه افتاد و می‌خواست به خرمشهر برود. علیرضا یک پیکان قراضه داشت. به تهران که رسیدند، یک دفعه با یک پراید تصادف کردند. علیرضا، او و یکی از دوستانش را با قطار به اهواز فرستاد و خودش در تهران ماند تا پراید را به تعمیرگاه ببرد و کارش را انجام بدهند.

آن‌‌ها بعد از ۲ روز با پیکان به پادگان شهیدمحمودوند آمدند. علیرضا خیلی گرسنه بود و به قربانعلی گفت: یک لقمه نان بیاور بخورم. او کمی نان خشک داشت، برای علیرضا آورد و خورد. گفت: من ۲ روز است چیزی نخورده‌ام. قربانعلی پرسید: بیمار بودی؟ گفت: نه بیمار نبودم. هر چقدر پول داشتم، خرج تعمیر پراید شد و فقط به اندازه پول بنزین نگه داشتم تا بتوانم به خرمشهر بیایم.

قربانعلی با تعجب گفت: در جیبت یک بسته دلار داشتی که! علیرضا بسته دلار را درآورد و گفت: اینکه برای من نیست؛ این بیت‌المال است. (در جریان عملیات تفحص برون‌ مرزی شهدا که در خاک عراق صورت می‌گیرد، هزینه‌های ایاب‌ و ذهاب، اسکان و اجاره وسایل برای تفحص، خورد و خوراک و غیره به صورت دینار یا دلار صورت گرفته و می‌گیرد)

درباره این شهید بیش‌تر بدانید