یادداشت؛
فلسفه سیاسی اسلام و اهتمام به جان انسان‌ها
در واقعه غم‌انگیزی که اخیرا برای مرحومه مهسا امینی پیش آمد، باز هم نخستین پیگیری کنندگان نیز رؤسای قوای سه‌گانه کشور بودند.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، یکی از بنیادی‌ترین تمایزات فلسفه سیاسی و اجتماعی جمهوری اسلامی با فلسفه سیاسی و اجتماعی لیبرالی این است که «غایت نظم سیاسی و اجتماعی» در اسلام، تربیت «انسان خوب» است در حالی که غایت نظم سیاسی در لیبرالیسم تربیت «شهروند خوب». (لطفا درباره پیامدها و لوازم مدیریتی و سیاستی این دو دقت کنید. این بنده در درس‌های فلسفه سیاسی اسلام به تفصیل در این موضوع سخن گفته‌ام که ان شاء الله در فرصتی مناسب در اختیار علاقمندان قرار خواهد گرفت)
از کمترین لوازم این حقیقت آن است که اهتمام به «جان» و «جسم» انسان‌ها و «سلامت بدنی» آنان در نظام سیاسی جمهوری اسلامی، «کف انتظارات» است در حالی که در نظام سیاسی لیبرالی «سقف انتظارات»!
به همین دلیل، همواره دیده‌ایم که در جمهوری اسلامی، نخستن مدعی سلامتی جسم و جان انسان‌ها (حتی مجرمان و قانون‌شکنان) مسؤولان کشور و حاکمیت سیاسی است.
فراموش نکرده و نمی‌کنیم که در بیماری فراگیر کرونا، مسؤولان برخی از کشورهای به اصطلاح متمدن غربی، امکانات بیمارستانی و حتی واکسن را از افراد بالای شصت سال دریغ می‌کردند و با صراحت بیان می‌کردند که مرگ چنین افرادی چندان اهمیتی ندارد! اما جمهوری اسلامی حتی برای اتباع خارجی مقیم ایران نیز به رایگان واکسن کرونا را تزریق کرد و هیچ امکانی را از هیچ فردی دریغ نکرد.
همانطور که دیدیم، در واقعه غم‌انگیزی که اخیراً برای مرحومه مهسا امینی پیش آمد، باز هم نخستین پیگیری کنندگان نیز رؤسای قوای سه‌گانه کشور بودند. چیزی که هرگز نمی‌توان نمونه‌ای از آن را در نظام‌های لیبرالی و مدعیان حقوق بشر پیدا کرد. (البته احزاب و گروه‌های سیاسی و حتی بدخواهان اسلام و جمهوری اسلامی همواره سعی می‌کنند در چنین قضایایی با سیاه‌نمایی و خلط اخبار راست و دروغ و ... ماهی مراد خود را صید کنند؛ که متأسفانه تا اطلاع ثانوی انتظاری غیر از این هم از آنان نمی‌رود!)
احمدحسین شریفی
ارسال نظرات