خاطرات همسر شهید فخریزاده در راه نمایشگاه کتاب
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، کتاب «شنبه آرام؟»، نوشته محمدمهدی بهداروند برای اولینبار توسط انتشارات حماسه یاران در سی و سومین دوره نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران عرضه میشود. این اثر روایتگر زندگی شهید محسن فخریزاده از زبان همسر است که در روزهای آینده منتشر خواهد شد.
عنوان کتاب «شنبه آرام؟» از خلال صحبتهای همسر شهید و با الهام از روحیه صهیونیستستیزی شهید فخریزاده انتخاب شده است:
«گفتم: «محسن جان! دیر میای بچهها نگرانتن». لبخندی زد و حرف از صمیم قلبش بیرون آمد؛ حرفی که زبانم را قفل زد. غیرتمند گفت: «هرچی من بیشتر کار کنم، نتانیاهو کمتر خواب راحت به چشمش میاد؛ پس اجازه بده بیشتر کار کنم».
معنای این حرفش را زمانی فهمیدم که شهید شد؛ وقتی که نتانیاهو توئیت زد و برای یهودیها شنبه خوبی را آرزو کرد. از شنبه آرام در اسرائیل گفت؛ از شنبه بعد از محسن فخریزاده». ...
کتاب «آخرینبار که دیدمت» عنوان دیگری از این ناشر است که برای اولینبار در نمایشگاه عرضه خواهد شد. این اثر که عاشقانهای است از زندگی شهدای مدافع حرم، به قلم سیده زهرا طباطبایی نوشته شده است.
«جمعه دوم آوریل» عنوان دیگری است از این ناشر که زندگی شهید محمدحسن ابراهیمی را از زبان همسر روایت میکند. این کتاب که به قلم زهره شریعتی نوشته شده است، دربردارنده داستان زندگی شهیدی است که رهبر معظم انقلاب از وی به عنوان «شهید جبهه تعلیم و تبلیغ» یاد کردند. شهید ابراهیمی که فعالیتهای خود را از سال 1375 با سازمان مدارس خارج از کشور آغاز کرد، توانست به واسطه تسلط به زبانهای مختلف و همچنین توانایی در برقراری ارتباط با افراد با سلایق و عقاید مختلف، نقش مؤثری در ترویج فرهنگ تشیع داشته باشد. او در سال 83 در منطقه گویان آمریکای جنوبی ربوده و پس از شکنجههای بسیار به شهادت رسید.
شریعتی، نویسنده کتاب «جمعه دوم آوریل»، درباره شخصیت اصلی این اثر به تسنیم گفت: این شهید عزیز به عنوان مبلغ بیش از آنکه با زبان تبلیغ کند، با مهربانی، خلق خوش، سبک زندگی اسلامی درست، ادب، پذیرش و رواداریاش نسبت به آدمهای مختلف تبلیغ میکرد. ویژگی رواداری موضوعی است که امروزه ما در بین آدمها کم میبینیم. مبلغان اگر روادار نباشند، هرگز موفق نخواهند شد. اگر هم موفق شوند، صرفاً یک مخاطب خاص و قشری خاص و محدود خواهند داشت.
به گفته این نویسنده؛ شهید ابراهیمی با هر کس در هر سنی و هر موقیعیت و قشری، قدرت ارتباط برقرار کردن داشت. شخصیت خود او به طور ویژه روادار است، نه اینکه ادای مدارا با گروهها و افراد مختلف را در بیاورد.