نکاتی برای حفظ سلامتی روح و جسم از زبان حضرت عیسی

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا،تحقیقات بسیاری پیرامون ارتباط روح و فکر با جسم انسان و آن چه انجام می دهد صورت گرفته است و می توان این را از امور مسلم دانست که بین سلامت روح و فکر انسان با سلامت جسم او و همچنین افعال و رفتار انسان ارتباط دقیقی برقرار است لذا اگر هر یک از آنها آن گونه که باید باشند مدیریت نشوند بر دیگری نیز تاثیر سوء گذاشته و انسان را با چالش های جدّی مواجه می کند.

از سوی دیگر معتقدیم انبیاء الهی به عنوان سفیران الهی آمده بودند تا راه را برای رسیدن به موفقیت ها هموار ساخته و آنچه را که بر روح و جان انسان ها تاثیر قابل توجهی داشته یا مانع محسوب می شود بیان کنند.

از بین انبیاء الهی نیز می توان برای برخی مقامی شاخص درنظر گرفت و آن ها را بر اساس خصوصیاتی که داشته اند از سایر انبیاء متمایز دانست. بی شک یکی از انبیاء ویژه حضرت عیسی (علیه السلام) است که خداوند متعال در قرآن کریم او را با القابی مثل روح الله و کلمة الله معرفی کرده و برای او امتیاز قائل شده و او را شخصیتی متعالی دانسته است.

در بین جملات نابی که از این پیامبر الهی صادر شده با عباراتی مواجه می شویم که توجه و به کارگیری آن ها می تواند چراغ راهی باشد برای سلامتی روح و جسم و جان انسان.

از جمله آن کلمات ناب می شود به این تذکر اشاره کرد که فرمودند:

«هر کس که غم و ناراحتی ‌اش زیاد باشد، بدنش بیمار می ‌شود و هر کس که اخلاقش بد باشد، خودش را عذاب می ‌دهد.» [امالی صدوق، ص 543]

خلقت انسان به گونه ای است که مجموعه ای از احساسات و روحیات مختلف در او جمع شده و متناسب با شرایطی که با آن مواجه می شود و بر اساس ویژگی های درونی و پیش زمینه های روحی و فکری خود، واکنش هایی را بروز می دهد؛ واکنش هایی که بر سایر افکار و اعمال و روحیات انسان نیز تاثیرات کوتاه مدت و بلند مدت خواهد داشت.

یکی از احساسات طبیعی انسانی، غم و ناراحتی است و هر انسان سالمی ناگزیر در مواجهه با حوادث تلخ و نامطلوب که با خواسته های او همسو نیست، دچار آن خواهد شد. اما آن چه باید دانست این است که نباید انسان وجود خود را بستری برای هجوم اندوه و حزن قرار دهد و زندگی اش به گونه ای باشد که احساس غالب در وجود او غم و اندوه باشد. از آن بدتر این که، زمینه ای فراهم شود که اندوه در وجودش تداوم پیدا کند.

چراکه انسان اندوهگین به نوعی این تفکر را در وجود خود حاکم می کند که هیچ چیز ارزش به دست آوردن را ندارد و تلاش برای رسیدن به هر چیزی بی فایده و بی ارزش محسوب می شود و در نتیجه‌ی همین تفکر سبب خواهد شد که شخص، خود را در پیگیری تمامی مسائل چه دنیایی باشد و چه معنوی و آخرتی بی رغبت ببیند و در کمترین مرحله آسیب هایی اساسی به جسم و جان خود بزند، مطلبی که در بیان پیامبر اولو العزم خداوند متعال حضرت عیسی (علیه السلام) به خوبی به آن اشاره و تذکر داده شده است که غم و ناراحتی که امری درونی و باطنی است تاثیرات منفی نه فقط به روح بلکه به جسم انسان نیز وارد خواهد ساخت.

طبیعی است که با اختلال در سیستم بدن، انسان از آن چه باید انجام دهد و حتی ضروری محسوب می شود دور خواهد شد؛ دور شدنی که خود ممکن است شروع مشکلات بسیار دیگری باشد که یقینا منحصر در جسم نخواهد بود و اخلاق و رفتار انسان را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. همچنین می تواند اخلاق را فاسد کرده، اسباب تشدید افسار گسیخته عذاب درونی انسان را فراهم آورده و او را با مشکلات متعددی مواجه کند.

نکته ای که حضرت عیسی (علیه السلام) به زیبایی در ادامه فرمایششان مطرح کرده و فرمودند: «و هر کس که اخلاقش بد باشد، خودش را عذاب می‌ دهد.»

اما یکی از سوالات اساسی در این مرحله این است که راه مدیریت اندوه چیست؟

می توان در پاسخی کوتاه اما جامع، راه نجات و مدیریت اندوه و ناراحتی را صبر و مشورت و بالا بردن سطح دانش تا رسیدن به یقین و معرفت دانست. چراکه انسان با صبوری و پرهیز از بی تابی و شتابزدگی از یک سو و از سوی دیگر با بالا بردن سطح دانش و اطلاع از ماهیت اصلی اتفاقات و استفاده از علم و معنویات می تواند مدیریت بهتری نسبت به اندوه و ناراحتی هایش داشته باشد. مطلبی که به زیبایی در کلام امیرالمومنین علی(علیه السلام) به آن اشاره شده چنان که می فرماید: «اندوه هاى خويش را با صبر استوار و يقينِ نيكو برطرف کن.» [نهج البلاغه؛ نامه 31]

طاهر قلی‌زاده محمدی کارشناس مباحث ارتباطات اجتماعی و خانواده