راهبردهای دشمن

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، دشمنی که سالها منابع کشور را قبل از انقلاب به تارج می برد، برای کنار زدن انقلاب اسلامی و مردم بزرگ ایران از راهبرد های مختلفی استفاده کرد. این راهبرد بعد از انتخابات 28 خرداد، تغییر پیدا کرده است. راهبرد­های مختلفی که این سال­ها دنبال شده است را از نظر می­گذرانیم:

راهبرد فشار و تطمیع

استکبار جهانی با تحریک ِ خواص بی بصیرت در انتخابات88 در کشور فتنه افروزی کرد و باعث دودستگی مردم شدند. آنها از این فتنه، برای خود بهانه­ای را فراهم آورد، تا فشار و تحریم ها را علیه ملَّت افزایش دهد.در جبهه منطقه­ای آنها، داعشیان بی­مغز را اجیر کردند تا منطقه را به آتش اختلاف و تحجّر، چهره اسلام در جهان را خراب و جای پای چپاول خود را در منطقه محکم تر کنند.

بعد از بیداری منطقه و شکل گیری هسته­ های مقاومت در منطقه و با قدرت گرفتن دولت غربگرا در کشور، آنها از طرفی هویچ های رنگین به برخی مسئولین نشان می دادند و از طرف دیگر با چماق خروج از برجام و تحریم بدنبال فشار حداکثری بر ملت و نظام بودند. مسئولین غرب گرا هم که دخیل ضریح آمریکا شده بودند، نخواستند که با حمایت از توان داخلی و کنار گذاشتن ساده دلی از فشار مردم کم کنند، بلکه با بی تدبیری و بی کفایتی بر افزایش گرانی و قیمت ها افزودند و شدند نمکی بر زخم های تحریم.

راهبرد ارعاب و تحریف

اختاپوس رسانه­ای آمریکا تمام امکانات خود را در سطح­های مختلف بکار گرفت تا مردم را از نظام دلسرد کند. آنها از یک طرف در خارج کشور، راهبردِ«فشار، ارعاب و تهدید» را دنبال گرفتند و در داخل با صف کردن پیاده نظام ها و فریب خوردگان ، راهبردِ«تحریف» را کلید زدند. آنها با ترورِ مستقیم سردار رشید اسلام، حاج قاسم سلیمانی، بدنبال ایجاد شوک عظیم و القای روحیه ضعف به مردم بودند. امَّا به عیان دیدند که مردم در پاسداشت سردار رشیدشان چگونه به کوی و برزن ریختند، امَّا مانند تمام این چهل سال نخواستند مردم و عشقشان به نظام را در ببیند.

راهبرد تحریم و تردید

با شروع ویروس منحوس کرونا، آنها بار دیگر ساز نبرد کردند، فشار گرانی و بیکاری بخاطر کرونا و ضعف برخی مسئولین بیشتر از پیش شده بود. پیش بینی آنها، کاهش حضور مردم بخاطر شرایط کرونایی بود. تمام رسانه های خارجی آنها تخم نفرت و تردید در دل مخاطبان کاشتند. پیاده نظام آنها در داخل ،راهبرد«تحریم و تردید» را در پیش گرفت. تمام امید آنها حضور حداقلی مردم در پای صندوق­های رای و در پس آن کلید زدن فتنه های امنیتی و نظامی علیه مردم بود.

جمهورِ گلایه مند از مدیران ضعیف دولتی، و در شرایط سخت بهداشتی به پای صندوق­های حق اساسی خود آمدند. آنها هم با حضور حداکثری نقشه­ های دشمن را نقش بر آب کردند و هم با انتخاب گفتمان انقلابی و جهادی میخ محکمی بر تابوت دسیسه های گذشته آنها کوبیدند.

راهبرد انتقام و تحقیر
استکبار که از حضور مردم عصبانی است، و تصمیم بر پذیرفتن شکست را ندارد. راهبرد«انتقام از مردم» را در پیش گرفته است. آنها از مردم عصبانی هستند که چرا با سرمایه گذاری های هنگفت مستکبران، باز هم از نظام خود حمایت کردند؟ آنها از مردم عصبانی اند که چرا در عین کاهش چشمگیر مشارکت در انتخابات کشورهای مختلف جهان، آمار مشارکت در ایران متناسب با آنها نبوده است!

در داخل کشور هم برخی با دشمنان ملت هم نوا شده اند. ادبیات و شکل گفتار«مهدی نصیری»، «سایت جماران»، «بهاری ها»، «غربگراها» ،ردّ صلاحیتی ها  و مدیران سابق نظیر«علی یونسی» در این چارچوب تعریف می شود.

حال معلوم نیست، عصبانیت آنها بخاطر چیست؟ آیا چون احساس می کنند که مردم برخلاف نظرشان عمل کردند؟ یا بخاطر اینکه تحلیل­های آنها غلط ازکار درآمد.یا قدرتی را که در گذشته داشته اند را در خطر می بینند؟

در هر صورت آنها خواسته یا ناخواسته در راهبرد دشمن علیه ملَّت شریک شده­ اند. در جنگ­های شناختی، هزارتوی سایبرنتیکی طراحی شده است که جریان­های بی بصیرت ویا بابنیاد ضعیف، خواسته یا ناخواسته به سمتِ تحقَّق هدف دشمن حرکت می­کنند.

سوال مهم از این دست جریان ها، آن است که مردم صبور وبصیر دریک دهه اخیر بخاطر بی کفایتی و ضعف دولتی­هایی که شما برایشان سینه­چاک می کردید، متحمل رنج­ها و مشقَّت های فروان شده اند. امّا با تمام گلایه­ ها و موانع مختلف برای حفظ نظامی که به آن عشق می ورزند به صحنه آمدند. جمهور ایران، با راهبرد معنا دار«نه به دشمن» و «نه به تحریم کنندگان» به صحنه آمدند و پای سرونوشت خود را امضا کردند.

حال آیا سزاست که این مردم صبورو بینا را اینگونه آماج حملات انتقامی قرار داد؟ آیا بهتر نیست به جای تحقیر و کوچک نمایی جمهور ایران، غرق در بلندای شکوه این ملت سرافراز بود؟