حمله‌ای فرانسوی، نتیجه‌ای صهیونیستی
در جنگ‌هایی اینچنین که مرزهای عقیدتی و باورهای بنیادین را نشانه رفته اند، تنبیه دیپلماتیک و اقتصادی جدی، حداقل کاری است که توقع می‌رود از سوی دولت‌های اسلامی صورت گیرد.
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرنگار رسا، در پی اهانت نشریه فرانسوی به ساحت مقدس پیامبر رحمت و حمایت کامل این دولت از هتاکی صورت گرفته، ضروری است تا رهگیری درستی از این اقدام سخیف دولت فرانسه علیه ایدئولوژی دومین دین پرجمعیت جهان صورت بگیرد.
وقتی به شخص اول یک مکتب و نظام فکری به بهانه آزادی بیان، توهین و هتاکی می شود و در قامت یک رییس جمهور به دفاع از این حرکت کاملا سیاسی و تحریک آمیز دفاع تمام قدی صورت می گیرد، این به معنای یک جنگ ایدئولوژیک و شناختی است که سازوکار خاصی را در پی دارد.
بر همین اساس باید دانست که هر مسأله برای تحلیل درست، در میان مجموعه ای از علل و انبوهی از نتایج گرفتار است و تا زمانی که از این دو جنبه، آنالیز و بررسی کاملی صورت نگیرد عمق ماجرا مغفول و دچار بازتولید در بازه های زمانی متناوب خواهد شد کمافی السابق.
اما آنچه که از صورت مسأله پیداست، دامنه دار کردن و ابعادشناختی و روانی ماجرا را به هم گره زدن است که از پیچیدگی های اطلاعاتی قضیه حکایت دارد. «مردی مسلمان یک معلم را به جرم تدریس آزادی بیان به قتل رساند». این گزاره خبری در صدد توجیه و تئوریزه کردن تمام اتفاقات ما بعد ماجراست و انگار که یک مهندسی حادثه ای صورت گرفته و خبرسازی و تعقیب و گریزهای ساختگی در کار است.
در همین رابطه، آنچه که حائز اهمیت است نشان از یک ناتوی رسانه ای ـ دیپلماتیک صهیونیستی است که اسلام هراسی و کلیشه خشونت طلبی را بازتکرار می نماید و با یک شوک خبری، احساسات ملت ها و سیاست دولت ها را علیه یک تفکر، سمت و سویی از پیش طراحی شده می بخشد.
بنابراین عادی سازی روابط اسرائیل در منطقه و دومینوی شوم اسرائیلی، نیازمند یک شوک و بهت بین المللی علیه یک نظام فکری پرمخاطب همچون دین مبین اسلام بود، تا فرسایش جنگ شناختی به ظاهر فرانسوی، کانال نفوذ اسرائیل در منطقه و حیات و تنفس بیشتر این غده سرطانی را رقم بزند.
در جمع بندی قضیه نیز باید اظهار داشت که رژیم منحوس اسرائیل با همپیمانان منطقه ای و عقبه اروپایی و ماهیت آمریکایی در صدد است تا از گسل های مذهبی جهان اسلام که از جانب برخی دگراندیشان حوزوی و سکولارهای دانشگاهی دنبال و پررنگ می شود و ترندینگ اسلام هراسی از طرفی دیگر و مشغول سازی ها و حواس پرت کنی اقتصادی و بهداشتی ملت ها در وهله سوم، میزان حساسیت ایدئولوژیک در جهان اسلام را نسبت به دشمنی با استکبار جهانی و رژیم جعلی اسرائیل پایین کشیده و ژئوپلتیک عبری را عمق تازه ای ببخشد.
جهان اسلام و دولت های اسلامی بایستی در جنگ هایی اینچنین که مرزهای عقیدتی و باورهای بنیادین را نشانه رفته اند، واکنش جدی جهت حفظ سرمایه اجتماعی و هزینه های انجام شده در مسیر بازتولید فرهنگ و گفتمان دینی در طول تاریخ به انجام رساند و تنبیه دیپلماتیک و اقتصادی جدی در همین راستا، حداقل کاری است که توقع تحقق آن از دولت های اسلامی به ذهن ها خطور می کند.
علیرضا محمدلو
ارسال نظرات