نشست مروری بر ادبیات خاطره نویسی زنان در دفاع مقدس برگزار شد

به گزارش خبرنگار سرویس کتاب و نشر خبرگزاری رسا، نشست آینه های ایثار، که مروری بر ادبیات خاطره نویسی زنان در دفاع مقدس داشت با حضور جمعی از نویسندگان و پژوهشگران زن  و آذر خزاعی نویسنده کتاب پلاک 140، در فرهنگسرای امام(ره) برگزار شد.

آذر خزاعی  در ابتدای این نشست گفت: خاطرات کتاب تا پلاک 140 برایم تجربه زیستی بسیار بزرگی را در بر داشت . اینکه نزدیک باشی و از تجربه های شخصی بهره گیری  و فرصت سخن گفتن با عزیزان اهل قلم را داشته باشی و به منابعی ناب برسی که به دست خودشان تولید شده و اینکه در میانه دریای خروشان زمان بین اکنون و گذشته ای دائم التغییر شناور باشی و در مسیر دیالوگ خودت و مصاحبه شونده رقصان باشی و در سرزمین حائل بین شفاهیت و نوشتار از هم بپاشی و از نو جان بگیری چه تجربه ای می تواند بزرگتر از این باشد.

 وی تصریح کرد: در این میان تلاش کردم تا دیگران را در این اقیانوس خروشان  شور و احساس و حماسه شریک سازم. اینکه اگر می خواهیم به عمق معنای این روایت ها راه یابیم و درباره پیچیدگیهای زندگی و تجربیات شخصی وتاریخی رویتگران آنها منصفانه به قضاوت بنشینیم باید راه و روش خواندن روایتهای مذکور و کشف نمادها و منطق مستتر در آنها را بیاموزیم.

در ادامه  شهلا آبنوس  نویسنده و منتقدادبی، با طرح  یک سوال که  آیا مسئله دفاع مقدس موضوعی مردانه است تصریح کرد: جواب این پرسش را  محقق گرامی احمد شاکری در کتاب «آنک جنگ اینک داستان» فرمودند که دفاع مقدس به لحاظ موضوعی که دارد یک موضوع مردانه است و این چیزی  است که حالا من روی این تامل دارم.

وی ادامه داد: من روی این قضیه تامل دارم اگر موضوعی مردانه است چرا من زن وارد جنگ شدم اگر موضوع موضوعی مردانه است پس چه شد که من زن وارد جنگ شدم .وقتی به یادم می آورم  در مناطق جنگی  چه ها بر سر من نوعی گذشته.  می اندیشم که  چرا برخی ها میگویند جنگ موضوعی مردانه است.؟

ابنوس گفت: نکته قابل تأمل همین هست آیا قرار بود زن ها وارد جنگ بشوند خب البته که نه ، ما همچین قراری نداشتیم تا روزی که عزیزان دلاور ما ، بچه های ما ، برادران ما، پدران ما بودند تا روزی که امام بود و می گفت که جایی برای زن ها نیست . بحث جنگ در دفاع مقدس یک چیزی نیست که ما بخواهیم تفکیک کنیم بگیم حالا اینجا مردانه است حالا اینجا زنانه است . نمی توانیم مرزگذاری کنیم . تمام نوشته ها مردانه هستند حالا ما امدیم درباره بحث خاطرات صحبت کنیم ، حالا چه نیازی هست که ما بعد از چهل سال اینجا دور هم جمع شویم که خاطرات زنانه ،خاطرات مردانه یعنی چه که ما خط کشی کنیم مگه ما فمنیسم هستیم .؟

وی در پایان گفت: وقتی که یک خانم کتاب تا پلاک 140 را می نویسد و  خاطراتی می آورد ،حالا خاطره به چه درد می خورد .خانم خزاعی این همه خاطرات را نوشتید چند نفر خاطره زنان را  در  این ورود پیدا کرده . هیچ بحث فمینیستی در کار نیست . اما  می بینیم که باز هم اینجا در خاطره نویسی ،قالب مردها هستند که خاطره تعریف می کنند. ما باید آسیب شناسی کنیم که دلیل این کارچیست ؟آیا تعداد آدمهایی که در  جنگ بودند مردها بیشتر بودند ،مردها بیشتر خاطره دارند ،زن ها هیچ خاطره ای ندارند این بحث آسیب شناسی نیاز دارد.

در ادامه فرزانه قلعه قوند، نویسنده  و معاون پژوهشی انتشارات پیام آزادگان گفت: اگر چه به این مرزبندی اصلاً اعتقاد ندارم  و بقول نویسنده روسی کلاً جنگ چهرة زنانه ندارد اما زن ها چه بخواهیم چه نخواهیم در جنگ حضور پیدا می کنند. چه مستقیم چه غیرمستیم انهایی که غیرمستقیم  در جنگ هستند مثل مثلاً نسل ما که  در توجبهه حضور نداشتند اما پشت جبهه منتظر بودیم و کارهایی را می کردیم .آیا  در جنگ حضور مستقیم زنان باید بررسی شود؟  

وی تصریح کرد: متأسفانه نویسنده های زنی هم که ما داریم جز چند مورد  که خودشان نویسنده هستند مثل خانم  آباد یا بقیه مثل خانم حسینی که هم نویسنده و راوی زن است قدر یموضوع فرق می کند، اما مثلاً ما نویسندگان زنی داریم که کارهایی که می نویسند شهدا و اهالی دفاع مقدس یعنی از یه مرد می نویسند این کار راسخت می کند .من خیلی پرهیز می کنم از اینکه یکی بیاید برای تمجید کار من بگوید که این کار قلمش زنانه است . سعی می کنم دوری کنم از این مسأله که کسی در پیشانی کار بنویسدکه قلمش زنانه است چون اصلاً اینجا بحث جنسیتی نیست ما بعنوان انسان چه بخواهیم چه نخواهیم  در جنگ حضور داریم جنگ مثل یک  ویروس است همه جا وارد می شود چه من بروم  در  منطقه جنگی، چه حضور نداشته باشم

این پژوهشگر تصریح کرد: بخش اسارت اینقدر لایه های پنهان و زیرپوستی دارد که من بعد از این همه سال که بر این موضوع کار می کنم هنوز بی اطلاعم . با اینکه ادعا می کنم از خانواده دفاع مقدسم . تعدادی رفتند اسیر شدند و برگشتند.نمی توان مدعی شد که  دیگرتمام شد و اینها برگشتند سر خانه و زندگی شان.

وی در پایان افزود: من نویسنده باید در  جنگ حضور داشته باشم مستقیم یا غیرمستقیم یا همسرم  درجنگ باشد درک کنم یا برادرم یا پدرم یا خودم امدادگر باشم یا نه من باید خیلی چله نشینی کنم تا به آن برسم یعنی حتماً باید مطالعه کنم حتما باید با خیلی از خانواده هایی که مستقیماً در جنگ بودند حشر و نشر داشته باشم تا بتوانم بشناسم دفاع مقدس را

وی خطاب به نویسنده کتاب گفت: دلم می خواست باز در  این کتاب سراغ افرادی می رفتیم که خودشان زمان جنگ را درک کرده بودند. کودک پنج ساله یک تصوری از موشک باران دارد. ولی درک و دریافتی که یک آدم هیجده ساله دارد را قطعاً ندارد.

الهه کسمایی، تهیه کننده  ارشد تلویزیون و مدرس دانشگاه با اشاره به  موضوعیت تأثیرات جنگ در کودکی به خصوص دختربچه ها و نگاه آنها گفت: وقتی که جنگ بر ما حادث می شود  تفاوت سنی و جنسی و تو کجا هستی و من کجا هستم در حقیقت وجود ندارد. یعنی میاید مثل یک میهمان ناخوانده و مثل یک سیل همه را می برد. اینکه دور و نزدیکی از آن حادثی که اتفاق افتاده تعیین می کند.

وی گفت: من خاطره ای راکه در این کتاب نوشتم بیسی  است  برای صحبت کردنم. خاطره خودم، خاطره یه دختر بچه ای هست که دوران نه سالگی تا دوازده سالگی  را  در جنگ می گذراند. وقتی که درمورد بچه ها در جنگ صحبت می کنیم باید کارشناسی صحبت کنیم ،محققانه صحبت کنیم بخاطر اینکه بچه ها خودشان مستقیماً درجنگ ممکن است که حضور داشته باشد مثل بچه هایی که درخرمشهر و به هر حال درکرمانشاه و فضای جنگی که بوده حضور داشتند

این محقق افزود: اتفاقاً هم می گویم زنانه بنویسند به دلیل اینکه ما در تاریخ ادبیات مان زنانی را داشتیم که مثل پروین اعتصامی که  شعر می گوید ولی با ابزار زنانه با نخ و سوزن دارد ظلم راتشریح می کند قطعاً و قاعدتاً من بعنوان کسی که کودکی رابعنوان یک دختر در جنگ گذراندم الان دارم   به چیزهایی می رسم که قطعاً و قاعدتاً دخترانی که درجنگ نبودند ندارند .ولی من دارم هم اضافه دارم هم کم دارم هم ضربه خوردم هم چیزهای خوب یاد گرفتم.

فرزانه فخریان، مترجم و معاون فرهنگی انتشارات سروش گفت: یک نکته اصلی که درمورد کتاب تا پلاک 140 وجود دارد این هست که این کتاب یک انتخاب دارد. این ها خاطرات اهالی قلم از دفاع مقدس است و همین نقش آن بانویی که این کار رانوشته بیشتر از هر چیزی نشان می دهد من نمونه ای سراغ ندارم که در ادبیات خاطره نویسی دنیا یه همچین آنالیزه کردن و شخصی سازی و نوشتن دفاع مقدس اتفاق افتاده باشد

وی افزود: به زعم  خانم سوتلانا آلکساندرونا الکسیویچ جنگ چهره زنانه ای ندارد خب چون ایشان نوبل گرفته  خیلی معروف شد یا کارهای دیگری که به هر نحوی معروف نشدن یا ما در ایران ندیدمشان در آنها انتخابی نیست ،یعنی انتخاب یا زنانه مردانه است و این انتخاب هوشمندانه یک خصوصیتی را به کل کار وارد کرده اینکه مثال اگر بگویم اینکه ما خاطرات پرستاران از جنگ را می خواهیم بنویسیم اینها آن زمان پرستار بودند ولی خیلی از اهالی قلم الان اهالی قلم هستند و لزوماً درزمان جنگ در این طیف قرار نمی گرفتند این یعنی قیل از اینکه خانم خزاعی انتخابی داشته باشند که چه خاطره ای را بنویسند خود آن شخص انتخاب می کند و آن کسی که روایتگر است آن کسی که دست به قلم است.

این مترجم در ادامه یادآور شد: در ادبیات دنیا یک تفاوتی با ما دارد اینکه زنان ما مجبور نبودند در جنگ باشند ودرجنگهای دیگر دنیا مثل جنگهای جهانی زنانی در روسیه در آلمان، در فرانسه مجبور بودند که مثل یک سربازها در جنگ باشند و هیچ تفاوتی جنسیتی ایجاد نمی کرد .همان لباسی را باید می پوشیدند که مردان می پوشیدند اصلاً کسی دقت نمی کرد که جهان بینی  و  نقطه نظری که دارند با جنگ متفاوت باشد. پشت جبهه ها تفاوتی نبوده بین این که زنها آنجا قرار بگیرند یا مردها باشند امدادگرها لزوماً زن نبودند مردها هم بودند. اتفاقاً به خاطر این که می توانستند مقاومت داشته باشند .برای کمک به کسانی که آسیب دیدند این تفاوت بزرگی است که ما در روایت زنان مان از جنگ از زنان در جنگ داریم .

وی افزود: ما با عنوان یک زن به جزئیات دقت می کنیم .در ادبیات دنیا به صورت افشاگری اتفاق افتاده و اتفاقاً این جزیی نگری در ادبیاتی که دیده شده نیست مگر آنجایی که به مرز افشاگری رسیده چون اینها اصلاً در موقعیتی نبودند که بتوانند نگاه زنانه داشته باشند کاملا نگاه یک انسانی که سرباز است را داشتند به همین خاطر دیدشان تفاوت خاصی با دید یک مرد ندارد الا اونجایی که دارن به سختیهای فاحشی که درگیرش شده بودن اشاره می کنند.

فخریان یادآور شد: آن لطافت زنان ایرانی را در ادبیات دنیا نمی بینیم حالا در آنهایی که دیده شده اند طبیعتاً ما همه را ندیدیم ولی در آنهایی که خیلی برجسته شدند . زن آنجا یک سرباز بوده آنجا یک عنصر بوده درواقع یک عامل بوده برای اینکه فقط پیش ببرداین مسیری که می خواهد درحالی که در جنگ ایران این شکلی نبوده. فکر می کنم که کتاب تا پلاک 140 از این جهت کتابی هست که می تواند به اندازه «جنگ چهره زنانه ای ندارد » دیده شود  چون درکتاب جنگ چهره زنانه ای ندارد و کتابهای دیگری که به خصوص در ادبیات روسیه به خاطر نزدیک بودنشون به نوع روایتشان با نوع روایتی که ما داریم در دنیا دیده شده اصلاً جنس متفاوتی از دنیای روایت را می بینیم که خیلی راحت می شود جهانی وراحت ترجمه شود . عموم روایتهایی که در این کتاب هست  چه از زنان چه ازمردان ترجمه بسیار راحتی دارند. 

فرهنگسرای امام (ره)همزمان با هفته دفاع مقدس،   نشست « آیینه های ایثار» که مروری  بر ادبیات خاطره نویسی زنان در دفاع مقدس دارد را با مشارکت امور ادبی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در تاریخ 6 مهرماه برگزار کرد./826/پ203/ق