پلتفرم؛ از فریاد انسان مدرن تا پیوند عمیق فکری با نظام سرمایه داری صهیونیست

خبرگزاری رسا - گروه بین الملل: «پلتفرم» فیلمی در ژانر دلهره آور و علمی تخیلی محصولی از کشور اسپانیا به کارگردانی گالدر گازتلو اوروتیا است که در سال 2019 منتشر شد. این فیلم پس از اکران در جشنواره فیلم تورنتو با تشویق های بسیاری مواجه شد و به دلیل این موفقیت و توجه، حق پخش انحصاری آن از سوی کمپانی نتفلیکس خریداری شد و در مارس 2020 میلادی که دنیا با بیماری کرونا در حال دسته پنجه نرم کردن بود و نابرابری اجتماعی و اختلاف طبقاتی برای بقا و ادامه زندگی در ایالات متحده و اروپا موج می زد، روانه نمایش خانگی شد.

خلاصه فیلم

داستان فیلم روایتگر یک زندان دهشتناک عمودی است که از 333 طبقه تشکیل شده است و در هر طبقه دو نفر برای مدت یک ماه با یک دیگر هم سلولی هستند. نکته جالب داستان این است که پس از پایان یک ماه سلول زندانیان تغییر پیدا می کند و این دو شخص هم سلولی در طبقه ای دیگر قرار می گیرند. داستان با حضور شخص اول فیلم گورنگ (Iván Massagué) درون سلول طبقه 48 آغاز می شود، او با شخصی بنام تریماگاسی (Zorion Eguileor) هم سلول شده است. گورنگ در ادامه دچار سوالاتی می شود که همه آن ها را از هم سلولی خود می پرسد و رفته رفته و با شرایط این زندان آشنا می شود. گورنگ برای ترک سیگار و همچنین اخذ یک مدرک به مدت شش ماه به این زندان آمده است، ولی متوجه می شود که این زندان جنگ نابرابر بر سر غذا و در ادامه حیاط است زیرا در این زندان یک سکو تنها یک بار و از بالا به پایین به زندانیان غذا می‌دهد و این کار تنها دو دقیقه در روز انجام می‌گیرد و زندانیانی که در طبقات بالاتر هستند غذاهای بهتری دریافت می‌کنند و باید گفت که این یک ضیافت برای طبقات بالا و یک ریاضت برای طبقات پایین است.

تحلیل و بررسی

سالیان درازیست که انسان های دچار اختلاف طبقاتی شده اند و گویی تا خود آدمی نخواهد این معضل اجتماعی برطرف نمی شود و این همان پیام فیلم «پلتفرم» است. در این فیلم نا عدالتی محض حاصل از تفکرات چندین قرن نظام سرمایه داری در جهان به تصویر کشیده می شود. دنیایی خالی از معنویت، انسان را به حیوانی تبدیل می کند که هیچگونه عزتی برای خود و دیگران قائل نیست. دنیای غرب که تفکرات خود را وام دار مکتب لیبرالیسم و ماتریالیسم است جهانی به غایت وحشی گری و به دور از حس انسان دوستی است. این فیلم در زمان شیوع ویروس کوید – 19، از کمپانی نتفلیکس پخش شد که در این زمینه دیدگان انسان با غارت سرمایه های کشورها به ظاهر متمدن از سوی یکدیگر و دزدی از فروشگاه ها در کشورهای اروپایی و آمریکا به تاریکی فرو رفت. آنجایی که همیشه حکومت ها دم از حقوق برابری زده اند ولی در عمل به دلیل روح مادیگرایی، خوی حیوانی بر روح معنوی چیره شده و تمام حق انسانیت را لگدمال کرده است.

تمام ابعاد و اشخاص در فیلم «پلتفرم» هر کدام نمادی از جامعه مادی می باشند که همه با هم در نا عدالتی پیش آمده در این زندان سهیم هستند و ارزش های انسانی، فدای جایگاه اجتماعی شده و اشتهای سیری ناپذیر و جنون رفتار سرمایه داران، به صورت یک عقده در ذهن طبقات ضعیف تر جای باز کرده است. جامعه ای که در آن افراد ترجیح می دهند که طبقات پایین تر را تحقیر کنند تا کمی مزه قدرت را بچشند حتی اگر این قدرت پوشالی باشد.

پشت پرده

این برج 333 طبقه ای که از اختلاف طبقاتی رنج بسیار می برد، خود در دست مدیرانی است که زمام امور این مکان را به عهده زندانیانی قرار داده اند و در صورت هر اتفاقی وارد عمل نمی شوند و زندانیان یک دیگر را مانند گرگ های وحشی می درند. نگاه فیلم را می توان با نظام سرمایه داری صهیونیست، پیوندی عمیق زد که خود باعث این هرج و مرج و نا برابری در این زندان طبقاتی شده است. در جامعه جهانی کنونی نیز صهیونست اگر چه دارای قدرت از نظر تعداد نیست ولی به واسطه پول و ثروت بسیار پر نفوذ و قدرت است و کشور های مختلفی را در پشت پرده مدیرت می کند که عموما از به وجود آوردن هرج و مرج ها و اختلاف طبقاتی در آن جامعه ها بیشترین بهره را می برند. و همین امر موجب می شود افرادی مانند گورنگ در تلاش جهت قیام در مقابل سیستم باشند و هرج و مرج های درون این جامعه 333 طبقه ای را به مدیران فاسد گوش زد کند.

گورنگ در انتهای فیلم با دختر بچه که نمادی از معصومیت و زندگی جدید برای بشریت است، به انتهای خط می رسد. گورنگ از روی میز غذا بلند می شود و به کنار می رود. او می پذیرد که نیازی نیست، حامل پیام باشد و خودِ پیام (که دختر بچه است) می بایست به تنهایی به سیستم برسد تا ایده مرد خردمند اجرا شود. مرد خردمندی که گفته بود مدیران این سیستم نادان و فاسد هستند و برای رساندن پیام باید کارکنان و در واقع بازوی آنها را آگاه کرد. باید دولت ها و مردمانی که زمام امورشان در دست نظام منفعت طلب صهیونست می باشند از این امر بیش از پیش آگاه شوند تا این نظام سرمایه داری را دچار مختل کنند و از زیر حکومت آن ها خارج شوند.

شاه کلید گمشده دنیایی مدرن

شاه کلید گم شده همه انسان ها، در حال حاضر معنویت، اعتقاد به خدواند و زندگی پس از مرگ است. یکی از کلیدی ترین سکانس های فیلم، سکانس صحبت های آخرِ ماه میان تریماگاسی و گورنگ است. جایی که در نیمه شب بوی گاز به مشام رسیده و به معنی آن است که آنها بیهوش شده و در طبقات نامشخصی بیدار می شوند. در این گفتگو تریماگاسی از گورنگ درباره اعتقاداش به پروردگار سوال می کند و سپس عنوان می کند:« حداقل این ماه بهش معتقدم! ». جمله ای که به وضوح نشان می دهد بشر در هنگام مواجه با ترس به سراغ اعتقادات مذهبی خود می رود و برای رسیدن به آرامش و امید برای رهایی از مخمصه، به او متوسل می شود. جالب است که تریماگاسی، مدتی که هم سلولی گورنگ بود، هیچ مهربانی با طبقات پایین تر خود نداشت و در آخرین لحظات قبل از انتقال به طبقه ای دیگر انسانی معتقد می گردد از گورنگ در خواست می کند که او را نیز دعا کند تا مورد لطف پروردگار قرار گیرد؛ و این اعتقاد تریماگاسی نمادی از اعتقادات جوامع کنونی است!

سکانس آخر

«پلتفرم» در صدد فریاد انسان مدرنیست که اسیر اختلاف شده است، اختلافی که هم درون خودش را فرا گرفته و هم بیرونش را و راه آن نیز مقابله با خوی مادیگرای و نگاه های فردگرایانه است که حاصلی جز اومانیسم و خودخواهی انسان را در بر ندارد.

نویسنده: مهدی فولادوند