اقامه عدالت اجتماعی تلاش اصلی انبیای الهی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام و المسلمین حمیدرضا مهدوی ارفع شب گذشته در نخستین جلسه از سلسله جلسات سخنرانی پیرامون نهضت نهج البلاغه خوانی، در هیأت هفتگی فاطمیون به تبیین برخی ابعاد حکومت اسلامی پرداخت، و گفت: نخستین شباهت دوران ما با صدر اسلام، مسئله حکومت اسلامی و اهمیت و جایگاه آن است.

وی با اشاره به ارزش و جایگاه حکومت افزود: وقتی ارزش و اهمیت حکومت در بین مردم گم شد، دین حداقلی هم آرام آرام از میان مردم رخت بر می‌بندد و سوالی را به صورت دلسوزانه ولی فریبنده در میان مردم گسترش می‌دهد و مردم را به این خطا ملتزم می‌کند که برای حفاظت از دین، از حکومت دست بکشیم تا مشکلاتی که اقتصاد، مسائل اجتماعی و ... ایجاد می‌کند، به نام دین نوشته نشود.

مدیر نهضت نهج البلاغه‌خوانی با اشاره به نقشه دشمن در مقابله با پیامبر اکرم، اظهار داشت: پیامبر اسلام(ص) در زمانه خود حکومت اسلامی را شکل داد و بنا بود این خط سیر ادامه پیدا کند؛ ولی دشمن فهمید که اگر حاکم شایسته باشد، پایه‌های اسلامی حکومت محکم‌تر می‌گردد و دیگر نمی‌توانند کاری کنند؛ پایه‌های تمدن اسلامی ساخته می‌شود و آدم‌ها طعم حاکمیت اسلامی را خواهند چشید و دیگر زیربار ظلم نخواهند رفت.

وی ادامه داد: در سوره حدید آیه 25 فلسفه بعثت انبیا را برپاشدن عدل و دین می‌داند، لیقوم الناس بالقسط، ما پیامبران را فرستادیم تا اقامه قسط کنند، عدل در جامعه برپا شود و اقامه عدالت جز با رسیدن صالحان به قدرت و قدرت به صالحان فرضی ندارد.

حجت الاسلام مهدوی ارفع رعایت حقوق و مردم داری را کلیدی ترین مفهوم در نامه امام علی(ع) به مالک اشتر دانست و عنوان کرد: امیر مؤمنان(ع) در خطبه 216 تأکید می کنند که در ميان حقوق الهى، بزرگ‌ترين حق، حق رهبر بر مردم و حق مردم بر رهبر است، حق واجبى كه خداى سبحان، بر هر دو گروه لازم شمرد و آن را عامل پايدارى پيوند ملّت و رهبر و عزّت دين قرار داد؛ پس رعيّت اصلاح نمى‌شود جز آنكه زمامداران اصلاح گردند و زمامداران اصلاح نمى‌شوند جز با درستكارى رعيّت.

وی در پایان با بیان خطبه 437 نهج البلاغه، اضافه کرد: وقتی از امیرالمومنین(ع) سوال می‌شود درباره مقایسه دو عمل که یکی از آنها اخلاقی است، وَ سُئِلَ (عليه السلام) أَيُّهُمَا أَفْضَلُ الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ، فَقَالَ (عليه السلام): الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا یعنی از امام پرسيدند عدل يا بخشش، كدام يك برتر است، فرمود: عدالت هر چيزى را در جاى خود مى‌نهد، در حالى كه بخشش آن را از جاى خود خارج مى‌سازد. عدالت تدبير عمومى مردم است، در حالى كه بخشش گروه خاصّى را شامل است، پس عدالت شريف‌تر و برتر است. /882/پ203/س