جیم الف
به گزارش خبرگزاری رسا، یک عده روزنامه‌نگار بسیار عصبانی و قدری فارغ از آداب، در سرمقاله 26 اردیبهشت روزنامه «جیم الف»، مطلبی نوشته‌اند که به مذاق فوج فوج دشمنان «جمهوری اسلامی» بسیار خوش آمده، و بارها و بارها نقل و بازنشر شده است؛ طوری که به نظر نمی‌رسد نام تابناک این روزنامه، هنوز با این دست محتواهایش همخوان باشد؛ مدتی است که چنین گشته است.
این روزنامه‌نگار «جیم الف»، در واکنش به انتقادات وسیعی که برای اصلاح عملکرد ضعیف دولت آقای روحانی در قبال پیمان اتمی JCPOA مطرح می‌شود، راه ساده‌ای را برگزیده‌اند؛ منتقدان را یکسره «بی‌منطق» خطاب کرده‌اند، و همه دلواپسان این مسیری که ضعیف و نحیف بودنش دیگر بر عالم و آدم آشکار گشته است، حامیان دولت دکتر محمود احمدی‌نژاد برشمرده‌اند؛ پس، لابد خوشا به حال مردی که رفت، که عالم و آدم حامیان اویند! سپس، با تماماً سیاه قلمداد کردن عملکرد دو دولت نهم و دهم، و تأکید بر این که در طول آن هشت سال «حتی یک نکته مثبت هم به چشم نمی‌خورد»، تقریباً هر چه از قلم نتراشیده بر آمده است را نثار هر سنخ منتقد پیمان اتمی JCPOA کرده‌اند.
نهایتاً فستیوال فحاشی‌های مندرج در سرمقاله روزنامه «جیم الف» به این ترتیب جمع‌بندی می‌شود: «بی‌منطق»، «موج‌سوار»، «گستاخ»، «حامیان دولت خودسر»، «جوساز»، «طلبکار»، «حاملان کارنامه سیاه»، «میراث‌داران مرده‌ریگ شوم»، «کارشکنان بر سر راه خروج اورانیوم غنی‌شده از کشور»، «اختلاس‌های چند هزار میلیاردی»، و «باعث و بانی اوضاع شرم‌آور».
خب؛ این نحو پاسخ منتقدان را دادن، مطلقاً از خوی استبداد به دور نیست، و شاید هم قدری به بیماری روانی راه می‌برد؛ و این که تراوشات چنین قلم بیماری چطور از مطبوعه‌ای با نام تابناک «جمهوری اسلامی» سر در می‌آورد، محل پرسش و هشدار است. به قول با نمک آقای روحانی: «بی‌منطق‌ها ... فأین تذهبون!» ...؛ واقع آن است که منتقدان JCPOA نه «بی‌منطق» هستند، نه «موج‌سوار»، نه «گستاخ»، نه «حامیان دولت خودسر»، نه «جوساز»، نه «طلبکار»، نه «حاملان کارنامه سیاه»، نه «میراث‌داران مرده‌ریگ شوم»، نه خورندگان «اختلاس‌های چند هزار میلیاردی»، و نه «باعث و بانی اوضاع شرم‌آور». نخستین بیانیه دلواپسان، تنها از دولت مدعی شفافیت، خواهان وضوح در مذاکرات بود. آنها از ابتدا خواهان حقوق ملت بودند، و الان هم چیزی جز صداقت و شفافیت نمی‌خواهند؛ همین. پرسش آنها از ابتدا این بوده است که در بزرگ‌ترین توافق تاریخ این کشور که هنوز حاوی اجزای محرمانه است، چه داده‌اید و چه گرفته‌اید که امروز به ذکر و ورد مکرر «تقریباً هیچ / almost nothing» افتاده‌اید؟
راستی، بیایید در ادامه، دیگر از واژه پارسی «برجام» برای اشاره به آن هستی نحیف که ربطی به رستم دستان ندارد استفاده نکنیم؛ همان واژه انگلیسی برای این سازه «تقریباً هیچ / almost nothing»، زیادی هم هست!
کاوش در اطراف قضیه:
نکته آن است که گمان ندارم امروز، هیچ دانشمند سیاسی‌ای روی کره خاکی باشد که JCPOA را پس از «بازی پلیس بد و پلیس بدتر» آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها، چیییییز مثبتی قلمداد کند، مگر آن کسی که با بیان نامناسب خود، حاضر بود برای تحقق JCPOA «پارس کند»! تا پیش از این، البته برخی حاضر بودند، این بازی را برد-برد به حساب آورند، ولی با تحولات اخیر، روشن است که دیگر نمی‌تواند برد-برد باشد. با این نزول فاحش در حیثیت و دستاوردهای یک طرف، چگونه همچنان برد-برد است؟ اگر هنوز هم برد-برد است، پس واضح است که در آن ابتدا چییییز دیگری بوده است!
آقای روزنامه‌نگار «جیم الف»، منتقدان JCPOA را در مقابل «ملت» قلمداد کرده‌اند، ولی واقع آن است که امروز، مردمی هم که تخصصی در دیپلماسی نداشته باشند، با ملاحظه دلار 7000 تومانی درک می‌کنند که بازی JCPOA اگر از اول هم برد-برد بود، دیگر نمی‌تواند برد-برد باشد. این‌که روزنامه‌نگار «جیم الف»، این را درک نمی‌کند، او را در مسیر مقابل ملت قرار می‌دهد، نه دیگران را؛ و پرسش این است که او ملت را دقیقاً چه فرض کرده است؟ ما هنوز در نامعادله برد-برد JCPOA، در موقعیت برد هستیم! و در اوج برد است که «آن چییییز را سیمان گرفته‌ایم» و در عین حال، دلار هم 7000 تومان شده است! حساب دو دو تا چهار تاست برادر! به فرض محال که این چییییز JCPOA در ابتدا همان طور که آقای روحانی آوای «بالـمره» سر می‌دادند، از سنخ برد-برد بود که نبود، حال که سخن از «تقریباً هیچ / almost nothing» است، دیگر اصلاً برد-برد نخواهد بود. قدری هوش و سواد ریاضی در فهم مفهوم معادله، به داد یک عدد روزنامه‌نگار ما خواهد رسید، تا قضاوت منطقی‌تری داشته باشد.
آقای روزنامه‌نگار «جیم الف»، دولت پیشین را به رغم دولت فعلی، «خودسر» نامیده است، ولی فراموش کرده است که دولت فعلی، با خودسری هر چه تمام‌تر، قیمت ارز را در بودجه سالیانه 3500 تومان برآورد کرده است، اکنون «خودسرانه» و به طور رسمی آن را به 4200 تومان ارتقاء داده است، و نهایتاً، سخنگوی دولت در گفتگوی «تیتر امشب» 16 اردیبهشت شبکه خبر، آب پاکی را بر دست همه می‌ریزد و خواستاران ارز برای مصاحبه سفارت را مکرراً و سه بار، به پس‌کوچه‌های میدان فردوسی برای خرید ارز غیرقانونی تا حتی 40/000 تومان حوالت می‌دهد، که با اعجاب مجری برنامه روبه رو می‌شود؛ 40/000 تومان؟!
آقای روزنامه‌نگار «جیم الف»، منتقدان JCPOA را یکسره در مقابل «ملت» قلمداد کرده‌اند، و وعده داده‌اند که «مردم هوشیارتر از آن هستند که فریب این تبلیغات پوچ را بخورند و همواره در موقع مقتضی پاسخ آنها را با آراء خود داده‌اند و باز هم خواهند داد». این واژه‌های کم‌محتوای سیاسی، دردی از نگارنده و روزنامه «جیم الف» درمان نمی‌کنند. سیاق ریطوریقا (زبان‌بازی) در این مقاله، همان سیاقی است که برای این دولت پس از پنج سال دیگر نخ‌نما شده است؛ باز هم «متهم کردن مردی که رفت» ... ؛ بگذارید بگویم که مردمی که خود را در تشییع پیکر شهید حججی، تمام قامت نشان دادند، چه فکر می‌کنند و چه فکر خواهند کرد. به رغم فضاسازی‌ای که در ساخت و ساز این نحو ریطوریقای آشکارا غیرصادقانه ملحوظ است، اولاً منتقدان JCPOA محدود به دوستان دولت نهم و دهم نیستند.
ثانیاً اگر شما مردم‌گرا و مردم‌مدار بودید، باید قدری احترام را به انتخاب مردم در سال 84 و 88 چاشنی کار خود می‌کردید. گیرم، آقای مسیح مهاجری، ضمن چشم بستن به بسیاری از واقعیت‌ها و رویداد عظیم نهم دی، جای متهم و مدعی را در سال 88 عوض کنند که «گستاخی» خاصی می‌طلبد، دیگر در مورد انتخابات سال 84 که دار و دسته خود ایشان برگزار کردند چه تعریضی دارند؟ چرا به قول آقای نوبخت، «هیچ‌گاه دل شما با منتخب سال 84 صاف نشد» و هر چه توانستید برای کارشکنی در کار او انجام دادید؟ پس، شما واقعاً و اگر صادقانه سخن بگویید، نگاهی به رأی «جمهور» ندارید؛ شما حتی اعتنای برازنده‌ای به لنگه «اسلامی» نام خود هم ندارید. با این اوصاف، شما به خود اجازه دادید تا بنویسید: «در طول آن هشت سال حتی یک نکته مثبت هم به چشم نمی‌خورد»؛ شما نه به مردم آن‌طور که برازنده است احترام گذاشته‌اید و نه به اسلام. آیا هنوز گمان می‌کنید که نام شما روزنامه «جمهوری اسلامی» است، یا باید این نام را برای اهل آن واگذارید؟
سخنان بسیار دیگری هست که مجالی برای طرح آنها نیست.../۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: رسالت