پرستوی مهاجر آسمان عشق

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، شهادت هنر مردترین مردان و جرعه ای از باده ناب الهی است که باده نوشان عشق سر می کشند و در وادی عشق مستانه گام می زنند.

شهید کبوتر عاشقی است که بر بام عشق الهی پرواز می کند و بال می گشاید تا در طواف رخ معشوق بال و پر بسوزاند.

شهدا بر سریر عشق تکیه زده و محرمان حریم عشق الهی هستند؛ در خلوت معشوق می نشینند و جان و سر فدای رخ یار می کنند.

طلبه شهید محمدجواد اسفندیار از نسل شهدای عاشقی است که سر در راه معشوق باخت و با خون خود دفتر عشق را امضا کرد.

سال 1345 موسم طلوع ستاره ای تابان در آسمان عشق بود و کودکی پای به هستی نهاد که محمدجواد نام گرفت؛ کودکی که دو دهه بعد با نثار خون خود در راه امام عاشقان، نام خود را در جریده عشق با خط سرخ شهادت نگاشت.

یازدهم بهمن ماه سال 65، شلمچه میعادگاه عشق و معراج پرواز و پر گشودن پرستوی مهاجری بود که در بیستمین بهاران زندگانی خود، پیر طریق عشق شد و الگوی مجاهدان طریق الهی گردید.

واژه به واژه وصیت نامه این اسوه های عشق و ایثار، دریایی از عشق و معرفت است که روح بیمار انسان گرفتار در زنجیر جهل و خرافه و گناه را غسل داده و همچون چراغی روشن، هدایتگر خیل عاشقان می گردد.

این سفره نشین بزم عشق، راه و رسم عاشقی را ترسیم می کند و همگان را به پیمودن این مسیر وصل فرا می خواند؛ آنجا که می گوید:«جهاد در اسلام کلمه بزرگی است که هر کس نمی تواند به آن دست پیدا کند و در جهاد شرکت نماید. بلکه خودش را برای خدا خالص گرداند و از همه چیزی که انسان را از شرکت در جهاد باز می دارد پاک شود، و از حب دنیا بیزار شود. برادران طلبه قدر خودتان را بدانید و درس خود را که همان قرآن و دین مبین اسلام است بخوانید. همانطوری که امام عزیز در رابطه با حوزه علمیه می فرماید« اگر حوزه علمیه درست بشود همه چیز درست می شود». پس وظیفه شما در این انقلاب نسبت به سایر مردم خیلی سنگین است. سعی کنید در انجام وظایف خود مرتکب هیچ گناهی نشوید و هیچ خدشه ای در ایمان شما بوجود نیاید.» /872/ت۳۰۲/ج