پوریاهای ولی/ در باغ «سعادت» باز باز است

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، رویش و ریزش دو جز جدانشدنی یک انقلاب است. ریزش های چندده ساله ای که جای خود را به رویش های چند ساله می دهند. از انقلاب خمینی تا غدیر خامنه ای و از زین الدین های روح الله تا حججی های سیدعلی همه در یک خط مستقیم ره می پویند.

یکی در میدان جنگ سرش برید می شود تا علم زمین نخورد و دیگری وسط میدان کشتی با نفسش می جنگد تا پرچم زمین نیفتد.

در میدان بودن شرط است نه از بیرون گود دیدن و رقصیدن و به به و چه چه کردن!

آری حججی و کریمی همه رویش چند ده ساله همین انقلابند تا نشان دهند آنجایی که باید محسن بود سر دهند و آن جایی که باید علیرضا بود اسم و رسم دنیایی را بدهند. مهم هدف است و نه نتیجه، خواه سوریه باشد خواه تشک کشتی.

این نسل نه تنها از نسل قبلی های خود اگر بیشتر نباشند کمتر هم نیستند.

نه روح الله دیده اند و نه کربلای 4 اما پا در رکاب ولی زمان می رزمند.

امثال علیرضا، پوریای ولی های ولی، زیاد هستند.

مدرسه «علیرضا ساز» و دانشگاه «محسن پرور» وظیفه اصلی و اساسی را بر دوش می کشند تا بتوانند پرورش دهنده نسلی باشند که دنبال عزت خود هستند نه به نام عزت به کام ذلت.

حفظ عزت از خود آدم شروع می شود و چه خوش گفت رهبر فرزانه انقلاب اسلامی که پا روی نفس گذاشتن باعث عزتش شد و مایه افتخار!

در پایان باید گفت؛ این کشور به امثال حججی و کریمی هایش می بالد و اینانند که عزت می آفرینند؛ چون حقیقت را دیدند و بر هر افسانه باطل خواهان مهر باطل کوبیدند و با شعار «عزت برای خداست» علیه طاغوت درون و بیرون پافشاری کردند./۸۲۹/پ۲۰۱/س

محمدمهدی مرادی