ناامیدی از دولت امید
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه صبح نو، نویسنده این سرمقاله با نگاهی همراه با نا امیدی از دولت می نویسد: دولت اعتدال در مدت چهار سال استقرار و سکان‌داری قوه مجریه هیچ‌گاه از نقد عملکرد دولت قبل دست برنداشت و همواره اسلاف خود را به اتهامات گوناگون متهم کرد تا جایی‌که معاون‌اول رییس‌جمهور حتی در ماه‌های پایانی دولت این رویکرد حمله به گذشتگان را رها نکرده و گویا این روش را همچنان شیوه‌ای مناسب برای ترساندن بخشی از رأی‌دهندگان و جلب آرای آنان به سوی دولت خود می‌داند.
اما با وجود انتقادات مکرر بیان شده توسط مقامات دولت تدبیر و امید نسبت به دولت قبل، بی‌عملی و سکون آنها در بی‌توجهی نسبت به مصائب و مشکلات کشور و نادیده انگاشتن خواسته‌ها و مطالبات مردم، موجب شد تا ضمن ناامیدی از دولتی که داعیه‌دار تدبیر و امید بوده است، همچنان شعارها و اقدامات دولت قبل نزد مردم جلوه‌گری کند. در حقیقت این ناکارآمدی و ناتوانی دولت کنونی است که موجب شد تا دولتمردان گذشته را به بازگشت دوباره به صحنه امیدوار سازد و دوباره شاهد سربرآوردن جریانی باشیم که دولت اعتدال خود را اصلی‌ترین مخالف و منتقد آن جلوه می‌دهد.
بازگشت به سال 84 و مرور دلایل و زمینه‌های رأی‌آوری دولت خدمت و عدالت نیز در واقع اعتراض و سربرآوردن طبقه محروم و فرودست اجتماعی به رفتارهای اشراف منشی و نخبه‌گرایی دولت‌های قبل بود که 16سال مسائل و مشکلات عامه مردم را در ذیل شعارهای توسعه اقتصادی و سیاسی به فراموشی سپرده بودند و حل معضلات کشور را نه در درون کشور و به اتکای توان داخلی بلکه در لابی با سیاستمداران آمریکایی و اروپایی می‌دیدند.
دولتمردان تدبیر و امید در 4 سال گذشته متاسفانه پای در همان راهی نهادند که اسلافشان خدمت به مردم را نه افتخار و وظیفه بلکه رفتار پوپولیستی خطاب کردند و با بهره‌مندی از سرمایه‌های چند صد میلیاردی و زندگی‌های اشرافی در خانه‌های مجلل، سقف محقر بالای سر مردم را مزخرف خواندند. در واقع چنین رفتار و منشی است که موجب دلزدگی و قطع امید مردم از دولت تدبیر و امید گردیده و جوانه‌های امید به استقرار دولت کار و عمل را در دل‌ها زنده کرده است./969/د102/ب1