تکلیف و پاداش متفاوت بانوان و آقایان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، بگذارید ابتدا به چند سؤال درباره نقش بانو بودن یا آقا بودن؛ در عبادت را پاسخ دهیم:

سؤال اول این است که آیا خداوند در اجر دادن در مقابل عمل، بین زن و مرد تفاوتی می‌گذارد؟ به نظر می‌رسد درباره اصل بهره‌بندی، هیچ تفاوتی بین زن و مرد نیست. هرگاه خدای بزرگ در کتاب خود درباره جنس زن (انثی) و مرد (ذکر) سخن می‌گوید، آنها را به طور کامل از نظر «دریافت اجر» در یک جایگاه قرار می‌دهد.

در جایی می‌فرماید (حواستان جمع باشد) من عمل هیچ کسی که کاری را انجام داده، ضایع نمی‌کنم؛ چه مرد باشد و چه زن. در سه مورد دیگر نیز از تعبیر «چه مرد و چه زن» (من ذکر أو انثی) برای بیان اجر دادن به ایمان و عمل صالح استفاده می‌کند.

اما سؤال دوم این است که آیا میزان این اجرها متفاوت است؟ یعنی برای مثال در قبال در رکعت نماز صبح، به کسی بیشتر عطا کند و به کسی کمتر؟ جواب این است که شکل ظاهری عبادت، به طور کامل تعیین کننده اجر آن نیست؛ بلکه عمل می‌تواند ارزش، رشد دهندگی و در نهایت اجر عمل را بالا برده یا پایین بیاورد.

برای نمونه، این‌که چقدر می‌دانیم که در حقیقت چه می‌کنیم (معرفت)، این‌که چقدر حضور قلب داریم؛ این‌که چقدر خالصانه انجام می‌دهیم؛ آنکه در مقابل چه دشواری‌هایی ایستاده‌ایم،‌ همگی در میزان ارزش‌ آن عمل اثر دارد.

با این مقدمه پاسخ سؤال ما روشن می‌شود: میان دو آقا با دو خانم که با شرایط بسیار نزدیک نیز نمی‌توان ادعا کرد که ارزش رشد دهندگی و اجر یک عمل به ظاهر یکسان، برابر است.

می‌توان نتیجه گرفت که اجر بانوان و آقایان نیز در یک عمل با ظاهر یکسان، بستگی به عوامل دیگری هم دارد؛ بنابراین خیلی روشن است که «زن بودن» و «مرد بودن» هم ممکن است به خاطر تفاوت روحیه‌های که ایجاد می‌کند، موجب شود عمل خاصی برای روحیه خانم‌ها مناسب‌تر و رشد دهنده‌تر بوده و عمل دیگر، عکس آن باشد.

برای مثال؛ مادری کردم و شیر دادن کودک (اگر امکانش برای آقایان فراهم بود) شاید برای آقایان به میزانی که برای یک خانم رشددهندگی دارد؛ رشد ایجاد نمی‌کند.

سؤال سوم؛ این‌که آیا وظایف عبادی بانوان و آقایان نیز تفاوتی دارد؟ برای مثال آیا ممکن است عبادتی برای مرد واجب باشد، اما برای زن واجب نباشد؟ پاسخ این است که در برخی از موارد، آری؛ انگار اتوبان عبادی بانوان؛ تفاوت‌هایی با مسیر عبادی آقایان دارد.

یک نکته این‌که هر کار خوب (مثل خدمت به مرد) و کار مباح (مثل تفریح) که به معرفت و برای رضای خدا انجام شود؛ نوعی عبادت است؛ اما منظور ما در آنجا از عبادت پرستش و به طور کلی اعمالی است که اگر در آنها قصد قربت نداشته باشیم؛ باطل است./998/ت303/ف2