دلبستگی به دنیا انسان را از رسیدن به کمال دور می‌کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اهواز، حجت الاسلام مالک حمادی، کارشناس علوم دینی و استاد حوزه و دانشگاه، ظهر امروز در ویژه برنامه «درر الکلام» که از شبکه الاهواز پخش شد، ابرازداشت: ظرفیت رسیدن به کمال در درون انسان نهاده شده اما انسان برای رسیدن به این کمال نخست باید دلبستگی های دنیایی را رها کند.
وی افزود: خداوند انسان را آفریده و غریزه کمال گرایی و حقیقت جویی را درون او نهاده است اما در راه رسیدن به کمال موانعی وجود دارد که انسان می تواند با بهره گیری از ابزاری آن ها را از میان بردارد.
حجت الاسلام حمادی، زهد نهان را نیکوترین پارسایی و از مکارم اخلاق توصیف و عنوان کرد: آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) نیز بیانگر تشویق به سوی این فضیلت اخلاقی است.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: انسان برای تحقق خواسته های خود ابتدا باید موانع را از میان بردارد زیرا زمینه مناسب رشد معنویات انسان برداشتن موانع با استفاده از اراده نیرومند است.
وی گفت: ارتقای معنوی و رشد و شکوفایی کمالات انسان تنها به وسیله رهایی از مادی گرایی ممکن است.
حجت الاسلام مالکی، حرص، طمع و حسد را مهم ترین صفات ناپسندیده انسان برشمرد و گفت: پرهیز از طمع و دوری از توقعات بی جا از ویژگی های نیک و صفتهای پسندیده پرهیزکاران و افراد با تقوا است.
وی با اشاره به فطرت خداجوی انسان اظهار داشت: انسان برای رشد و رسیدن به مراتب بالای اخلاقی و دریافت صفات الهی نخست باید خواسته های دنیایی خود را کنار گذاشته و فطرت خود را به وسیله آموزه های دینی سیراب کند.
حجت الاسلام حمادی پیامبران، وصیان و کتاب های آسمانی را وسیله نجات انسان ها توصیف و عنوان کرد: این هدایتگران برای نجات و سعادت انسان با فطرت او همراهی می کنند.
وی با اشاره به این که انسان برای از میان برداشتن دلبستگی های خود به دنیا نیازمند ابزاری نیرومند تصریح کرد: بارزترین عاملی که سبب نجات انسان از مادی گرایی می شود پرهیزکاری است.
این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه با اشاره به آیه «لکیلا تاسو علی ما فاتکم ولاتفرحوا بما آتاکم» ابرازداشت: خداوند در این آیه می فرماید: بر آنچه از دست شما رفت تأسف نخورید و بر آنچه به شما داده شادمانى بىجا نکنید، و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد و این بالاترین درجه های پرهیزگاری و تقوا است.
وی در پایان ابرازداشت: پرهیزگاری به معنای قطع رابطه با دنیا و روی گردانی از آن نیست بلکه به معنای ترک محرمات و عمل به واجبات است زیرا دنیا مزرعه آخرت است./9452/پ202/ب4