اجتماع بزرگ عزاداران در حرم رضوی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، امروز یازدهم دی ماه مصادف با 29 صفر، در آستانه سالروز شهادت ابوالحسن علی بن موسی الرضا(ع) و یک روز پس از سالروز شهادت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) و امام حسن مجتبی(ع) صدها هزار عزادار رضوی خود را از سراسر مشهد و کشور به پابوس شمش و الشموس(ع) رسانده و یکی از بزرگترین و منظم ترین مجالس عزاداری خاندان اهل بیت(ع) را در حرم رضوی برگزار کردند.
هیئت ها و دسته های عزاداری پس از ورود به حریم ملکوتی ثامن الحجج(ع)، در چشم بر هم زدنی بی نظمی و پراکندگیشان به صفوف منظم و یکنواختی تبدیل می شد و دست به سینه رو به مرقد مطهر امام رضا(ع) عرض ادب و احترام کرده و اذن دخول می گرفتند؛ سپس هر یک به سبک و روش شهر و دیار و محلۀ خود به نوحه سرایی و عزاداری می پرداختند و به طرف صحن انقلاب حرکت می کردند.
هر چند نام و یاد عاشورائیان در هر زمان و هر مکانی، از جمله امروز در بین عزاداران رضوی، در دل ها و زبان های عاشقان و آزادگان جاری است با این وجود امروز بیش از هر زمانی دل ها و زبان ها رسول الله(ص)، امام مجتبی(ع) و امام رضا(ع) را یاد می کرد و فریاد می کشید؛ دل هایی که برای جگرهای سوخته و تکه تکه شدۀ این سه بزرگوار خون بود و اشک ها را بر دیدگان جاری کرده بود.
زائران و مجاوران عزادار امام رئوف به همراه دسته های عزاداری، خودشان را به صحن انقلاب می رساندند، رو به قبله و رو به آقا و در مقابل گنبد طلایی و مضجع شریف معین الضعفا(ع) عزاداری می کردند، نوحه می خواندند و صلوات خاصه حضرت را؛ عرض ادب و تسلیتی می کرند و خود را برای نماز و اجتماعی بزرگ آماده.
در گوشه و کنار حرم بودند کسانی که در این روز شلوغ، خلوت کرده بودند با مولای خود؛ درد دل می کردند، حاجت می خواستند و شفاعت؛ استغفار می کرند و اشک می ریختند؛ دعا می خواندند و قرآن و نماز.
از هر طرف و از سمت هر هیئت و دسته ای صدایی می آمد؛ همین که صدای اذان در صحن و سرای آقا پیچید، همۀ صداها خاموش شدن؛ عزاداران برای تجدید وضو و استقرار در جایگاه های نماز به جنب و جوش افتادند و خادمین برای منظم کردن صفوف نماز.
نماز اقامه شد، با شکوه و در تمام صحن و رواق ها؛ بعد از نماز سفرۀ بیان معارف و مدیحه سرایی مداحان حرم رضوی پهن شد با این وجود سیل جمعیت عزادارن به سمت دیگری روانه بود، به سمت صحن جامع رضوی؛ صحنی که یادآور حضور پر رنگ مردم است در عرصه های سیاسی و عبادی، صحنی که بزرگان تشیع نمازهای جماعتش به خصوص در تابستان و ماه مبارک رمضان را به عنوان با شکوه ترین نمازهای جماعت جهان تشیع و اسلام می شناسند.
هیئت ها و عزادارن در صحن جامع رضوی گرد هم آمدند، با پرچم ها و بیرق هایی بزرگ و کوچک؛ سبز و سرخ، سیاه و مشکی؛ روی یکی نام پیامبر(ص) درج شده بود و روی دیگری نام امام حسن(ع)؛ روی یکی نام امام حسین(ع) می درخشید و روی دیگری نام امام رضا(ع).
اینجا شاید شبیه صف قیامت بود و یادآور اینکه زیارت علی بن موسی الرضا(ع) حج فقراست؛ زیرا همه بودن اما در کنار هم و بدون هیچ تفخری و تکبری و غروری نسبت به هم؛ از غنی تا فقیر، از پیر تا کودک، از مرد و زن؛ از هر قوم و شهر و دیاری با هر لحن و زبانی، با هر شکل و لباس و ظاهری؛ اینجا برتری افراد به چیزی بود که دیده نمی شد، یعنی ما نمی دیدیم.
با این وجود قطعاً خوش سعادت تر بودند آن هایی که با پای پیاده به پابوس آمده بودند، از دور و نزدیک، با همسر و فرزند، با پدر و مادر...
مراسم که آغاز شد همه به صف شدن؛ ایستادن آن هایی که نشسته بودن، رسیدن آن هایی که دور بودن؛ صدا در همۀ اماکن متبرکه حرم پخش می شد.
مرثیه سرا و مداح احمد واعظی بود و سعید حدادیان و سید مجتبی بنی فاطمه و دیگران.
گاهی رو به حضرت، به سوگ انیس النفوس، علی بن موسی الرضا(ع) می نشستند و گاه رو به قبله برای جد بزرگوار ایشان، رسول الله و گاه برای عمویشان امام مجتبی(ع) عزاداری می کردند و به سینه می زدند؛ امام حسین(ع) و عاشورائیان هم که پای ثابت همۀ منبرها و مجالس عزاداری هستند.
دیگر از آن دسته ها و هیئت های رنگارنگ و جور واجور خبری نبود، همه یکرنگ شده بودند، یک دل و یک صدا.
امروز آسمان هم صاف بود، مثل چند روز گذشته اما امروز مانند دیروز، از سوز و سرمای روزهای قبل خبری نبود.
تمام که شد، برخی رفتند و برخی ماندند تا شب، شب شهادت غریب الغربا، سلطان انس و جن، امام رضا(ع).
امشب و فردا و فردا شب، حریم ملکوتی امام رئوف(ع) میزبان میلیون ها زائر و مجاور خواهد بود، زائرانی که تا دیشب دو و نیم میلیون نفرشان وارد مشهد شدند./9312/