امام سجاد جایگاه والایی نزد علمای سنی دارد

حجت‌الاسلام سید علی حسینی زاده، مدیر گروه کلام و اعتقادات مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به سالروز میلاد با سعادت حضرت امام سجاد(ع) گفت: وقتی امام سجاد علیه السلام بعد از واقعه کربلا به مدینه برگشتند بسیار مهجور بودند و مردم به خاطر تبلیغات بنی امیه ایشان را فراموش کرده بودند. این وضعیت به گونه ای بود که خود ایشان می فرمود: هنگامی که ما سخنان پیامبر(ص) را نقل می‌کردیم مردم ما را مسخره می‌کردند ولی بر اثر تبلیغات و فعالیت های ایشان به گونه ای شد که نوشته‌اند وقتی آن حضرت می‌خواست از مدینه بروند هیچ قاری از قراء مدینه قبل از امام سجاد(ع) حرکت نمی‌کرد تا این که امام سجاد حرکت کند و بعد از حرکت ایشان هزار نفر از قراء مدینه بودند پشت سر ایشان حرکت کردند.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: مردم آن قدر شیفته امام سجاد علیه السلام شده بودند که وقتی امام می خواست طواف کند برای او راه را باز می کردند آن هم مردمی که برای حاکمان اموی راه باز نمی‌کردند. این مساله موجب تعجب خلفای بنی امیه بود و این نشان می‌دهد که هر چند امام در ظاهر حکومت نمی‌کردند ولی در واقع حاکم بر قلب ها بودند.

امام سجاد علیه السلام از دیدگاه علمای سنی

حجت الاسلام حسینی زاده ابراز داشت: زهری سنی که گرایش اموی داشت به گونه ای شیفته امام سجاد شده بود که گفته اند « اذا ذکر علی ابن الحسین یبکی و یقول زین العابدین، هنگامی که یاد و نام امام سحاد علیه السلام می شد زهری گریه می کرد و می گفت او حقیقتا زین العابدین بود.»

وی در ادامه خاطر نشان کرد: نقل شده است زهری می گفت «ما رایت احد افقه من علی ابن الحسین» من هیچ گاه کسی را که فقیه تر از علی ابن الحسن(ع) باشد ندیده ام، ابن ابی الحدید می گوید «علی ابن الحسین غایتا فی العباده یعنی امام سجاد نهایت عبادت بود».

این کارشناس مسائل دینی اضافه کرد: ابو حازم که محدث بزرگی در اهل سنت است می‌گوید« ما رایت هاشمیا افضل من علی ابن الحسین و لا افقه منه. من هاشمی که افقه از علی ابن حسین باشد ندیدم». عبان رجالی از اهل سنت هم می گوید «علی ابن الحسین سید العابدین فی ذلک الزمان علی ابن حسین سید العابدین سرور عبادت کنندگان در آن زمان بود».

تبیین شخصیت امام سجاد علیه السلام در بدترین شرایط فرهنگی

این کارشناس تاریخ اهل بیت(ع) در ادامه گفت: در دورانی که امام در مدینه سکونت داشتند به «علی الخیر» معروف بودند یعنی علی که داری خیر است و خیر از ایشان صادر می شود.

وی اضافه کرد: از خدمت‌کار امام پرسیدند امام چگونه زندگی می کرد؟ گفت: من هیچ روزی برای او طعام نیاوردم و در هیچ شبی برای حضرت بستر پهن نکرده ام. یعنی امام پیوسته روزها روزه بودند و شب ها عبادت می کردند.

مدیر گروه کلام و اعتقادات مرکز ملی پاسخگویی گفت: صدقه دادن اما سجاد (ع) زبان زد عام و خاص بود. امام باقر می‌فرماید: پدرم همیان‌های نان را به دوش می‌گرفت و در میان فقرا تقسیم می‌کرد و می‌فرمود صدقه در تاریکی شب آتش غضب خداوند را خاموش می‌کند.

شادی و جایگاه آن در اسلام و راه کارهای اهل بیت برای شادی سالم

حجت الاسلام حسینی زاده گفت: قرآن کریم در دو جا نهی می‌کند از این که انسان شادی کندو آن جایی است که شادی همراه با اذیت و تمسخر دیگران و غرو و تفاخر باشد.

وی در ادامه تصریح کرد: در قرآن درباره قارون آمده است «اذ قال له قومه لاتفرح ان الله لا یحب الفرحین. قوم قارون به ایشان می گفتند این گونه شادی و بد مستی نکن که خداوند این گونه افراد را دوست ندارد.»
 
مدیر گروه کلام و اعتقادات مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی ابراز داشت : در روایات داریم که بخشی از شبانه روزتان را به شادی اختصاص دهید، «لذتا فی ما یحل و یجمل» شادی هایی که حلال و زیبا و پسندیده است .

وی در ادامه افزود: آن شادی سفارش شده که اولا معنوی باشد و ثانیا با گناه آغشته نباشد. شادی معنوی یعنی این که انسان باید با روحش احساس نشاط و شادی داشته باشد و در ضمن باید آن شادی را ابراز هم بکند برای همین در روایت داریم که مومن شادی اش در چهره اش است و اگر خدایی نکرده غمی داشته باشد در سینه و قلبش قرار دارد یعنی این که انسان نباید با چهره افسرده خود دیگران را افسرده کند.

وی اضافه کرد: شادی ما شادی اهل بیت است و شادی اهل بیت همان طور که امیرمومنان می‌فرماید «کل یوم لا یعصی الله فیه فهو یوم عید» این طور نیست که ما تنها چند روز عید داشته باشیم. هر روزی که انسان گناه نکند ان روز عید و روز شادی است.

وی خاطر نشان کرد: هدف از خلقت انسان حرکت به سمت کمال است یعنی انسان به مرحله ای برسد که «فهم لا یحزنون » دیگر اندوهی برای انسان نیست و در لقاء پرودگار هر چه هست شادی و نشاط واقعی است.

حجت الاسلام حسینی زاده گفت: باید دقت کرد انسان نباید طوری شاد و سرمتی کند که مخاطب آیه 75 سوره غافر باشد « ذَلِکُم بِمَا کُنتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَمْرَحُونَ. این عذاب الهی به خاطر این بود که شادی های نا حق و نا صوابی انجام می دادند و با آن غرور می ورزیدند.»

وی در ادامه تصریح کرد: در بسیاری از اوقات شادی های ما به خاطر زمین خوردن و گرفتاری دیگران است و این به خاطر آن غروری است که در وجود ما نهادینه شده در حالی که از این گونه شادی ها نهی شده ایم.
 
وی اضافه کرد: شادی که در مسیر کمال انسان،  شاد کردن مومنان و از طریق حلال باشد بسیار ثواب دارد و دین اسلام دینی است که در آن شادی و فرح لحاظ شده است نه به عنوان یک هدف بلکه به عنوان یک وسیله ای که با آن به هدفی که کمال نهایی است برسیم.

این کارشناس تاریخ اهل بیت در ادامه گفت: هر عبادتی دارای شادی است هر چند در ظاهر ممکن است کسانی که معنای عبادت را نمی‌فهمند آن را تعبیر به حزن و اندوه کنند مانند کمک کردن به فقیر که ظاهرش این است که مالی از دست ما رفته است و باید اندوهگین باشیم.

وی در پایان گفت: در روایت واردشده است که امام سجاد علیه السلام دست فقیر را می بوسید و می فرمود این دست خدا است. ما از این جهت که خداوند توفیقی داده تا بتوانیم دیگران را نیز شاد کنیم باید شاکر پروردگار باشیم چرا که شاد کردن دیگران بالاتر از شادی خودمان است./9191/ت302/ع