تمرکز معنادار ایران اینترنشنال بر جنبه جنسی و جنسیتی به جای نقد علمی / حمله رسانه‌ای علیه روحانیت

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، خبرگزاری رسا پرونده ویژه «مک‌دونالد با طعم کیمچی» را منتشر کرد تا پدیده موج فرهنگی کره‌ای (Hallyu) و تأثیرات آن بر فرهنگ، سبک زندگی و هویت جوانان ایرانی را به‌صورت جامع و تحلیلی بررسی کند. این پرونده با استناد به بیش از ۷۰ اثر شامل مصاحبه، یادداشت، نقد کتاب و فیلم، مسیر ورود موج کره‌ای به ایران از سریال‌های تاریخی مانند «یانگوم» تا محبوبیت موسیقی پاپ کره‌ای (K-pop) و شکل‌گیری فن‌کلاب‌های ایرانی را ترسیم می‌کند.

 

 

 

• علی قهرمانی، مدرس حوزه علمیه با اشاره به «گرایش جوانان به سریال‌های کره‌ای» گفت: «مسئله نگران کننده گنجاندن مفاهیم جنسی در این محصولات است که می‌توان گفت نوعی همجنس‌گرایی عاطفی است و به دنبال ترویج آن در میان جوانان هستند.» او افزود: «آن‌ها به دنبال ذائقه‌سازی جنسی هستند.»

• محمدحسین پیشاهنگ، عضو مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی با اشاره به محبوب شدن موسیقی کره‌ای در ایران، گفت که کی‌پاپ و کی‌دراما، «بحران هویت جنسیتی» ایجاد می‌کنند.

این روحانی سه‌شنبه هشتم مهر گفت: «[در موسیقی کره‌ای] مرزهای میان زن و مرد محو می‌شود و پسران با آرایش‌های زنانه و دختران با جلوه‌گری جنسی، الگوهایی غیرطبیعی برای نوجوانان می‌سازند.»

موسیقی کره‌ای که عموما با نام کی‌پاپ (K-pop) شناخته می‌شود، به انواع موسیقی عامه‌پسند اشاره دارد که از کره جنوبی سرچشمه گرفته است.

کی‌پاپ ژانری بین‌المللی است که تحت تاثیر سبک‌های گوناگونی از جمله پاپ، راک، هیپ‌هاپ، آر‌اند‌بی و موسیقی الکترونیک قرار دارد و به‌‌دلیل موسیقی ریتمیک، رقص‌های هماهنگ و بخش بصری قوی آن مشهور است.

 

 

پیشاهنگ در ادامه صحبت‌های خود درباره موسیقی کره‌ای گفت: «این محصولات روابط آزاد و بی‌ضابطه را ترویج می‌کنند و نوجوانی که عاشق گروه کی‌پاپ می‌شود، نه فقط موسیقی بلکه سبک لباس، خوراک، آرایش و حتی نوع گفتارش را از آن‌ها تقلید می‌کند.»

 

 

 

حال وقتی به دو گزارشی که شبکه معاند اینترنشنال منتشر کرده نگاه می‌کنیم، یک وجه اشتراک روشن میان آن‌ها مشاهده می‌شود: تمرکز بر مسائل جنسی و آرایش‌های جنسیتی در موج کره‌ای.

 

در هر دو گزارش، تأکید اصلی بر این است که محصولات فرهنگی کره‌ای—اعم از سریال‌ها و موسیقی K-pop—نه تنها سرگرمی محسوب می‌شوند، بلکه در حال تغییر الگوهای رفتاری و نگرش نوجوانان و جوانان ایرانی هستند لکن این رسانه،  با تمرکز بر بعد جنسی و آرایشی موج کره‌ای صرفا این بخش را برجسته کرده است؛ به عبارت دیگر، این رسانه تلاش کرده خطری را که محصولات فرهنگی کره‌ای برای هویت جنسیتی و اخلاق نوجوانان ایجاد می‌کنند، برجسته کند؛ این در حالی است که سایر جنبه‌های موج کره‌ای—مانند تأثیر بر هویت ملی، تغییر ذائقه موسیقایی یا مصرف فرهنگی—در این گزارش‌ها کم‌رنگ یا در حاشیه قرار داده است و تمرکز اصلی را بر ابعاد اخلاقی و جنسیتی قرار داده است.

 

در باره این رویکرد، که تمرکز صرف بر مسائل جنسی و جنسیتی در حوزه فرهنگی موج کره‌ای دارد، می‌توان گفت این روایت، یک روایت غیرواقعی و ناقصی است که توسط این رسانه در حال ارائه است. در این نگاه، نویسنده عملاً چشم خود را به روی سایر ابعاد مهم این پدیده فرهنگی—از جمله تأثیر بر هویت ملی، سبک زندگی، ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی، ذائقه هنری و فرصت‌های الهام‌بخشی برای تولیدات فرهنگی داخلی—بسته است و حوزه و حوزویان را متهم به تمرکز بر مسائل جنسی و جنسیتی می کند در حالی که اگه فقط همین دو گزارش را نیز توجه کنید، متوجه آن می‌شوید که دغدغه اصلی کارشناسان هویت ملی است که در معرض خطر و از بین رفتن است که یکی از زیر شاخه های هویت ملی، بخش جنسیت و نقش اجتماعی مردان و زنان در جامعه است که در این مصاحبه ها نیز اشاره شده است.

 

در نهایت باید گفت، این نوع روایت که از عمق خباثت آنان پرده برداری می‌کند، می‌تواند تصویر کلی و دقیق از تهدیدها و فرصت‌ها را مخدوش کند و مانع شکل‌گیری یک تحلیل همه‌جانبه و راهبردی در مواجهه با موج کره‌ای برای مخاطبین شود.

این اقدامات نشان می‌دهد که جریان‌های رسانه‌ای معاند، از هر فرصتی برای جهت‌دهی به افکار عمومی استفاده می‌کنند و با بزرگ‌نمایی مشکلات و کاستن از تحلیل‌های متعادل، تلاش دارند تصویر تحریف‌شده‌ای از واقعیت ارائه دهند.