آیت الله سید محمدهادی میلانی در کلام رهبر معظم انقلاب
مرحوم آیت الله میلانی، در واقع حوزه مشهد را از کمی بالاتر از صفر، به یک حوزه معمور و آباد تبدیل کرد! مشهد که درس خارج نداشت؛ یعنی یکی دو درس به اسم درس خارج بود؛ اما درس خارج نبود؛ درس‌های ریاستی عنوانی بود.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حضرت آيت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنانی ویژگی های حضرت آیت الله سیدمحمدهادی میلانی بیان کردند.
ایشان ماجرای اقامت آیت الله میلانی در مشهد را نقل می‌کنند:
«بنده فراموش نمى‌کنم، آن وقتى که مرحوم آیت‌الله میلانى که حق عظیمى بر گردن این حوزه دارند، ـ و من امروز با خودم فکر کردم که وظیفه دارم اسم شریف آن بزرگوار را با تجلیل و عظمت در اینجا یاد کنم؛ این حوزه، بهره زیادى از ایشان برد ـ وارد شهر مشهد شدند و حوزه مشهد را با آثار علمى خودشان مزین و مباهى کردند، انصافاً حوزه احتیاج به ترمیم داشت. فراموش نمى‌کنم، آن روزهایى که علما به دیدن ایشان مى‌رفتند، من هم با مرحوم پدرم، دیدن ایشان رفته بودیم ـ من خیلى جوان بودم ـ استاد بزرگ این حوزه و عالم نام آور و بى‌نظیر حوزه مشهد، مرحوم آیت‌الله شیخ مجتبى قزوینى رضوان‌الله علیه جلوى ایشان نشسته بود و طلبکارانه از ایشان مى‌خواست و اصرار مى‌کرد که شما در مشهد بمانید. در واقع مرحوم شیخ مجتبی، ایشان را در مشهد نگه داشت. مرحوم آقاى میلانى در مشهد ماند؛ حوزه مشهد رونقى پیدا کرد. قبل از آن بزرگانى بودند؛ اما حوزه مشهد حوزه‌اى نبود که بتواند متخرّجین خود را در میان حوزه‌هاى بزرگ شیعه در بیاورد و نشان بدهد. با آمدن آقاى میلانى این کار شد.»
(بایستگی‌هاى حوزه از نگاه رهبری، ص 38 و 48.)
مرحوم آیت الله میلانی، حوزه مشهد را به یک حوزه معمور و آباد تبدیل کرد!
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در خاطرات خود می‌فرمایند:
«در سابق آقایان راه می‌افتادند و به حوزه‌های بزرگ می‌رفتند؛ اما گاهی یک حوزه‌ی بزرگ، در جایی به وجود می‌آید. کما اینکه در مشهد، مرحوم آیت الله میلانی، در واقع حوزه مشهد را از کمی بالاتر از صفر، به یک حوزه معمور و آباد تبدیل کرد! مشهد که درس خارج نداشت؛ یعنی یکی دو درس به اسم درس خارج بود؛ اما درس خارج نبود؛ درس‌های ریاستی عنوانی بود...
آقای میلانی از کربلا وارد مشهد شدند. وقتی که ایشان وارد مشهد شدند دفعتاً حوزۀ مشهد به یک حوزۀ حقیقی تبدیل شد. ایشان آمدند و درس را شروع کردند و اول تعدادی طلبه-چهل، پنجاه، یا شصت نفری- به درسشان رفتند. حدود سال سی‌و‌سه، سی‌وچهار بود. آن وقت که ایشان آمدند، من به درس خارج نمی‌رفتم. یک دو سالی ایشان درس گفتند، یواش یواش درسشان رونقی گرفت. مبحث «صلاة» را شروع کردند و طلبه‌های جوان رفتند؛ ما هم رفتیم. من قبل از اینکه به قم بیایم، دو سال و خورده‌ای به درس ایشان می‌رفتم. وقتی می‌خواستم به قم بیایم، خیلی از افراد مرا تخطئه می‌کردند که «قم برای چه؟! در اینجا که آقای میلانی هست». البته در آن وقت، شوق قم ما را کشاند؛ ولکن کسانی بودند که واقعاً در مشهد پای درس مرحوم میلانی ماندند و ملا شدند.»
(نرم افزار حوزه و روحانیت، ص ۷۷۱ و ۷۷۲ و گذرگاه خاص الخاص، ص ۱۰۵.)
آقای میلانی، روشن‌بین و پخته و وسیع نگر بود
مقام معظم رهبری در خاطرات خود از ایشان این‌چنین یاد می‌کنند:
«برای ایشان خیلی احترام قائلم. شخصیت احترام انگیزی بود. مردی بود ملّا و کاملاً درس‌خوانده؛ آدمی بود جامع، خوش ذوق، اهل تاریخ، اهل شعر، اهل رجال، اهل مسائل عرفانی و معنوی... اهل فلسفه؛ هم فقیه خوبی بود و هم مدرسی قوی... مردی بود بسیار ملایم و خیلی محترم. برخوردش غالباً احترام انگیز و توأم با پختگی، توأم با مهربانی و نرمی... ایشان علاوه بر اینها یک جنبه روشنفکری هم داشت... سیاستمدارهای متمایل به آزاد‌اندیشی و آزادمنشی به ایشان تمایل داشتند... تمایلات جبهه ملی به ایشان نسبت داده می‌شد؛ اگرچه ایشان به من... اول ۴۲ که از قم آمدم مشهد و پیغام آقای خمینی را برای ایشان آوردم... گفتند که من راضی نیستم که مرا به جبهه ملی نسبت بدهید... در کار سیاست و مبارزه... آدم تند و حاد و قاطعی نبود.»
(شرح اسم، ص 196.)
همچنین در جای دیگری می‌فرمایند:
«آقای میلانی، روشن‌بین و پخته و وسیع نگر بود.»
(نقش علمای مشهد در انقلاب اسلامی، ص۲۹.)
ارسال نظرات