انسان مومن همیشه بین خوف و رجا است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کاشان، حجت الاسلام محمدرضا اسلامی تبار جمعه شب در تفسیر آیه هفتم سوره مبارکه اسرا که در مسجد آیت الله رضوی کاشان برگزارشد، گفت: آیاتی که در این سوره آمده است تنها اختصاص به بنی اسرائیل ندارد بلکه درس و عبرت آن برای همه انسانها است.
وی افزود: از رحمت خداوند نباید ناامید شد اگر انسان توبه واقعی داشته باشد، خداوند علیرغم همه سوابق منفی که دارد، رحمت خودش را برای انسان نازل خواهد کرد.
امام جمعه موقت کاشان با بیان اینکه محور اساسی در هدایت انسانها براساس سه پایه محبت، رحمت و احترام است، گفت: بسیاری از هدایتها فقط براساس محبت است.
وی افزود: برخی اوقات برای هدایت، غضب نیز لازم است، چرا که غضب نیز نوعی محبت و براساس دوستی است، از این رو آیت الله جوادی آملی میفرماید، جهنم الهی نیز مصداقی از رحمت الهی است و خداوند انسانهای کنهکار را به جهنم هدایت میکند تا پاک و منزه شوند.
امام جمعه موقت کاشان گفت: عالم حقیقی کسی است که هنگام هدایت انسان ها، رفتارش نباید به گونهای باشد که مردم از رحمت الهی مایوس شوند و یا گونهای باشد که مردم از عذاب الهی خودشان را در امان بدانند، از این رو امید به رحمت الهی و ترس از عذاب الهی باید توام با هم باشد.
وی با بیان اینکه مومن همیشه بین خوف و رجا است، افزود: انسان مومن هم به خدا امید دارد و هم از غضب وعذاب خدا در هراس است، از این رو خداوند از طریق پیامبر میفرماید، به بندگان من خبر بدهید که من هم بخشنده و غفور و رحیم هستم و هم از عذاب من هراس داشته باشید.
حجت الاسلام اسلامی تبار گفت: یکی از مطالب دیگری که از این آیه میتوان دریافت کرد این است که انسان در عرصه هدایت نباید نگاه یک جانبه داشته باشد.
وی افزود: خداوند خطاب به بنی اسرائیل میفرماید، ما جهنم را برای کفار یک خانه تنگ قرار دادیم، چرا که انسان اگر اگر مسیر هدایت خارج شود و دچار آسیب و فساد شود، در نخستین فرصت باید توبه کند و به مسیر هدایت برگردد، چون انسان هر گناهی داشته باشد اگر توبه واقعی داشته باشد و به مسیر هدایت برگردد خداوند توبه او را خواهد پذیرفت که این وعده الهی است.
امام جمعه موقت کاشان گفت: آخرت و برزخ تجلی زندگی انسان در دنیا است، دنیا زندان انسانها است، اما انسان متوجه چنین زندانی نیست و با آمدن به زندان دنیا، برخی آزاد هستند، اما برخی دیگر در زندان دنیا هم زندانی هستند و زندان در زندان هستند./۱۳۰۷/