حجت الاسلام پیروزمند:
شناخت مردم از دین، انتظارات آنها از روحانیت را شکل می‌دهد
عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی در پاسخ به انتظارات مردم از روحانیت، پرسش کدام مردم را مطرح کرد و در ادامه با تقسیم دین حداقلی و دین حداکثری فهم از فرد از دین را شکل دهنده به انتظارات مردم معرفی کرد.
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام علیرضا پیروزمند عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی در نشست علمی «بررسی تلقی روحانیت از انتظارات مردم از نهاد روحانیت» از سلسله نشست های علمی هویت طلبگی که در خبرگزاری رسا برگزار شد، اظهار داشت: وقتی گفته می شود انتظارات مردم از روحانیت چیست، در پاسخ گاهی تجربه شخصی را بیان می کنند و گاه نیز به عنوان یک فرد برآورد خود را ارائه می دهند. باید مشخص کنیم «کدام مردم» زیرا بدون مشخص کردن آن پاسخ دقیقی نخواهیم داشت.
وی در ادامه با بیان اینکه صورت بندی های زیادی را می توان در خصوص مردم در نظر گرفت، گفت: خطوطی مانند اختلاف طبقاتی، سطح سواد، سطح دینداری و... را اگر حذف کنیم جواب درستی نمی گیریم. باید تفکیک کنیم که منظور از مردم چیست. برش جنسیتی، برش فرهنگ، برش تدین و... را می توان در میان مردم زد و ممکن است هر کدام از آن ها پاسخ ما را متفاوت کند.
حجت الاسلام پیروزمند با بیان اینکه انتظار مردم از روحانیت تابع تجربه زیستی آن ها نسبت به روحانیت است، گفت: گاهی فردی یک تجربه زیستی دارد و گاه نیز تجربه فرد نسبت به نوع روایت است یعنی تجربه ای است که به او بازتاب داده شده است. مجرای دیگر ایجاد انتظار پیش فرض دانشی و مفهومی است، یعنی فردی باور کند به عنوان اینکه روحانیت نماینده دین باشد؛ کار به این ندارد که چه رخداده است بلکه می گوید چون روحانیت از نظر من این است باید چنین نیز انجام دهد.
وی تصریح کرد: تلقی افراد در خصوص دین نیز در انتظار از نماینده دین تأثیرگذار است و اگر من عوام تلقی این را داشته باشم که دین برای خمس و زکات آمده است از نماینده دین چنین قصد و انتظاری دارم. با این توضیحات مردم دو گروه هستند یعنی بعضی تجلی روحانیت را در یک دین حداقلی می بینند به عبارت بهتر دینی که ربطی به جامعه، سیاست و تمدن سازی ندارد و روحانیت را در چنین قامتی تجربه یا فهم کرده اند. چنین مردمی انتظاری قلیل از مردم دارند و در چنین پیش فرضی اگر روحانیت بخواهد بیش از این حضور پیدا کند با واکنش مردمی مواجه می شود.
این نویسنده حوزوی اظهار داشت: در نگاه این گروه از مردم حضور روحانیت در مسائل سیاسی و اجتماعی تلقی به دنیاطلبی می شود و چنین توقعی از روحانیت ندارند و آن را به عنوان عاملی منفی قلمداد می کنند. گروه دوم پیش فرض دیگری داشته و دین، دین داری و روحانیت را وسیع تر از روابط فردی دانسته و حوزه تمدنی و اجتماعی را نیز ذیل آن می دانند ازاین‌رو توقع و انتظارشان فرق می کند و وقتی فساد اقتصادی و ناهنجاری اجتماعی ببینند سؤال می کنند که روحانیت در کجای کار است؟
وی در ادامه توقع اینچنینی از روحانیت را ناشی از فهم یا تجربه دانست و افزود: گاه یک فرد بر اساس تجربه زیستی قضاوت می کند یعنی می بیند که حکومت دینی برقرار است و توقع دارد که روحانیت اولین کسی باشد که راه حل دهد و ارشاد کند.
حجت الاسلام پیروزمند پاسخ سؤال انتظار مردم از روحانیت را در گرو تعیین «کدام مردم» دانست و در پایان بر ضرورت شناخت بیشتر مردم تأکید کرد.
ارسال نظرات