مقامات غربی برای مذاکرات هسته‌ای و انرژی با همان ضدانقلاب گفت‌وگو کنند

اشاره: هر روز که می‌گذرد، غربی‌ها بیش از پیش دشمنی خودشان را برای مردم ایران، عیان‌تر می‌کنند. شاید روزی که علی کریمی خیانتکار دست در دست صدراعظم آلمان می‌داد، کسی فکر نمی‌کرد که مونیخ محلی برای برگزاری سیرک اپوزیسیون شود. مسیح علی نژاد که در این کنفرانس بدو بدو دنبال مکرون می‌گشت تا با او سلفی بیندازد و پرستوی کلیسا و توالت‌شور تام کروز درباره آشوبگران تز بدهد. اینکه این کنفرانس به ظاهر بین المللی، از دعوت سران رسمی و قانونی کشور ایران سرباز زده است و به سراغ اپوزیسیون رفته، خباثت خود را به تصویر رسانه‌ها می‌کشد. ایران نه از بمب‌های شیمیایی آلمانی شانس آورد، نه از پزشکان درمانگر شیمایی‌اش؛ نه از اپوزیسیون پروری‌اش و نه از کنفرانس‌های ضدامنیتی مونیخ!

از این رو خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، به سراغ دکتر سیدرضا صدرالحسینی، کارشناس ارشد مسائل بین الملل و منطقه رفت تا با وی پیرامون اتفاقات و حواشی سیرک ضدانقلاب در کنفرانس امنیتی مونیخ و خباثت برگزار کنندگان آن در به حاشیه راندن و تبدیل آن به محل خالی کردن عقده‌ها علیه ایران و روسیه گفت‌وگو کند.

رسا ـ کنفرانس امنیتی مونیخ چه نوع مجمعی است و نقش آن در فضای بین المللی چیست؟

بحث کنفرانس امنیتی مونیخ یکی از موضوعاتی است که متأسفانه در طول هفته گذشته کمتر بدان توجه شده است. اینکه آیا این کنفرانس امنیتی می‌تواند نقش قابل توجهی در فضای بین المللی داشته باشد یا خیر باید بدانیم که یکی از کنفرانس‌های قدیمی در حوزه مسائل امنیتی، کنفرانس مونیخ است. این کنفرانس از سال 1342 تشکیل شد. کشورهای عضو ناتو از ابتدا در این جلسات شرکت می‌کردند.

کنفرانس امنیتی مونیخ در حقیقت برای بررسی و همفکری و تبادل نظر در ارتباط با مسائل امنیتی بین المللی توسط این کشورها بود. اما بعد از گذشت نزدیک به یک دهه تعداد دیگری از کشورها بدان اضافه شدند. تعداد قابل توجهی از کشورها در سال‌های اخیر که البته بیشتر در حوزه کشورهای نزدیک به تفکرات و اندیشه‌های امنیتی غربی بود بدان پیوستند.

البته حضور در این جلسات برای کشورهایی که در چارچوب فکری یا مکاتب امنیتی غرب هم نبودند مفید بود از اینکه این جلسات می‌توانست کلیتی از وضعیت امنیتی دنیا را نشان بدهد و تبادل نظرهایی که در آنجا صورت می‌گرفت را در حقیقت بازخوانی کند و موجب رد و بدل شدن اطلاعاتی گردد. واقعیت امر این است که در طول ایام قابل توجه که نزدیک به بیش از پنج یا بهتر است بگوییم شش دهه است که این کنفرانس برگزار می‌شود، نقش قابل توجهی در اتمسفر امنیتی دنیا نداشته است.

درست است که اعضای ناتو در آن حضور داشتند و کشورهای صاحب حق وتو نیز در آنجا شرکت می‌کردند و تبادلاتی انجام می‌شد؛ اما اینکه تصمیمات خاصی در این کنفرانس گرفته شود یا بر اساس تصمیمات گرفته شده، جهت گیری امنیتی کشورها تنظیم شود، این چنین نبود. بیشتر اطلاع رسانی و برای آگاهی از وضعیت امنیتی دنیا و البته بالأخره در آنجا هزینه‌هایی صورت می‌گرفت که غربی‌ها علاقه مند بودند مکاتب امنیتی خودشان را به گونه‌ای در این کنفرانس تبلیغ کنند تا رسانه‌ها نیز همین وظیفه را برعهده داشتند که این موضوع دنبال می‌شد.

رسا ـ حذف ایران و روسیه از کنفرانس امنیتی مونیخ و آوردن معاندان در آن عمق خباثت برگزار کنندگان این کنفرانس را نشان می‌دهد، آیا این کنفرانس که سیرک دلقک‌های ضدانقلاب بود، توانایی کمترین اثرگذاری بر اقتدار کشور را خواهد داشت؟

ایران و دیگر کشورها مانند روسیه در این کنفرانس شرکت می‌کردند و این تبادلات صورت می‌پذیرفت؛ اما در سال جاری که این کنفرانس برگزار شد ایران و روسیه را بدان دعوت نکردند. البته مشخص است، همانطور که گفتم مسأله کنفرانس امنیتی مونیخ تحت تأثیر تفکرات غرب قرار دارد و اداره می‌شود و به همین دلیل نیز در مونیخ صورت می‌پذیرد که یکی از کشورهای همپیمان آمریکا است.

آلمان میزبان برگزاری این کنفرانس است که ایران و روسیه دعوت نشدند؛ قطعاً تحولات اخیر در جنگ اوکراین این موضوع را تشدید کرده است که این دو کشور را به این اجلاس دعوت نکنند؛ اما آنچه که مقداری قابل پردازش است، این است که اگر جمهوری اسلامی ایران را دعوت نکردند اهمیتی ندارد؛ اما اینکه آن‌ها به جای نمایندگان رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران، از ضد انقلاب و معاندین دعوت کنند یا نمایندگی از اپوزیسیون را دعوت کنند که در طول این سه ماه اخیر لطمات شدید روحی، روانی، مادی و معنوی به جمهوری اسلامی وارد ساخته‌اند، جای اشکال و تعجب دارد.

این موضوع نشان دهنده این است که این اجلاس، یک اجلاس کارشناسی به مفهوم امنیتی نیست؛ بلکه از این اجلاس می‌خواستند مجدداً تنفس مصنوعی دیگری را برای اپوزیسیون یا ضدانقلاب شکست خورده بدهند. اینکه شما در طول سه ماهه اخیر اقداماتی را انجام دادید و شکست خوردید، ما هنوز هوای شما را داریم و مراقب شما هستیم که به جای آن شکست برای دلداری و تنفس مصنوعی، شما را به این کنفرانس امنیتی دعوت می‌کنیم.

رسا ـ نقش امنیتی جمهوری اسلامی ایران، محور مقاومت و روسیه در تحولات جهان چگونه خواهد بود؟ به نظر شما دولت و سایر قوا باید چه اقدام درخوری را در قبال این توهین بزرگ نسبت به ملت ایران انجام بدهند؟

البته در یکی از پنل‌های فرعی نیز این‌ها را آوردند و در آنجا حرف‌هایی را بیان کردند و در حقیقت یک شویی را انجام دادند. البته این شو بیشتر به یک سیرک تبدیل شد. آن‌ها با حرف‌های غیر کارشناسی که بیان کردند بیشتر به موضوعات براندازی در جمهوری اسلامی ایران پرداختند. واقعیت امر این است که این یک توهین است که توسط برگزار کنندگان این جلسه به ملت ایران انجام دادند.

به نظر من می‌رسد در بسیاری از موضوعات رسمی و جدی مانند پرونده هسته‌ای یا مانند آزادسازی جاسوسان دو تابعیتی، جمهوری اسلامی نیز می‌تواند بگوید که بروید با همان افراد گفت‌وگو کنید، چرا به سراغ دولت جمهوری اسلامی و مقامات رسمی می‌آیید؟ چرا به دنبال این هستید که گفت‌وگوها و مذاکرات نیز با مقامات رسمی جمهوری اسلامی ادامه پیدا کند؟ بروید با همان اپوزیسیون جمهوری اسلامی که در کنفرانس مونیخ دعوت کردید و به ظاهر و به قول خودتان یک حیات مجددی را به آن‌ها دادید، با همان‌ها نیز در مورد مسائل اساسی صحبت و گفت‌وگو کنید.

اگر نیازمند به انرژی یا مسائل خلع سلاح هستید، با همان‌ها صحبت و مذاکره کنید. اگر هم قرار است که در ارتباط با مسائل هسته‌ای و ... مذاکرات را ادامه بدهید، با همان اپوزیسیون سر یک میز بنشینید. به نظر می‌آید بایستی در این رابطه یک حرکت جدی و حداقل در قالب یک بیانیه ورود می‌شد تا به آن‌ها اعلام شود. هرچند اعتراضاتی در این رابطه صورت گرفت؛ اما چون خود اجلاس اهمیتی نداشت و مهم نبود، جمهوری اسلامی نیز نسبت به آن وقعی ننهاد. اما به نظر می‌آید که نمایندگان اتحادیه اروپا، آقای بورل اگر می‌خواهد با ایران درباره موضوعات پرونده هسته‌ای و ادامه برجام یا موضوعات مهم صحبت کند بایستی به همان اپوزیسیون مراجعه کند.

نقش امنیتی جمهوری اسلامی ایران در محور مقاومت به عنوان پرچمدار و حتی به کارگیری توانمندی هوایی روسیه در مقابله با تروریست‌ها در سوریه، قدرت و اقتدار جمهوری اسلامی را به دنیا نشان داد. اصلاً یکی از نگرانی‌ها و ناراحتی‌های غرب با پرچمداری آمریکا، این اقتدار روز افزون است که آن‌ها از جمهوری اسلامی این را مشاهده می‌کنند و نسبت به این هم نگران هستند که این نگرانی هم واقعی است؛ چرا که در ارتباط با برد موشک‌های ما، آن‌ها نگران هستند. آن‌ها درباره پهپادها، بازار انرژی و موضوعی به نام نزدیک شدن به توافق 25 ساله جمهوری اسلامی ایران و چین نگرانی دارند.

آن‌ها نسبت به روابط راهبردی جمهوری اسلامی با روسیه نگرانی دارند. بنابراین قطعاً کنفرانس امنیتی مونیخ در اقتدار، توانمندی و افزایش روزافزون نفوذ ما در منطقه تأثیری نخواهد گذاشت. آنچه که به نظر من باید به صراحت بیان کنم این است که آن‌ها ضرر کرده‌اند که مقامات رسمی جمهوری اسلامی ایران را دعوت نکرده‌اند؛ به این دلیل که دیدگاه‌های جمهوری اسلامی ایران را می‌توانستند در حوزه امنیت منطقه غرب آسیا از نزدیک بشنوند و می‌توانستند در این ارتباط نظرات خودشان را نیز در این مورد به جمهوری اسلامی منتقل کنند؛ اما نخواستند از این فرصت استفاده کنند که قطعاً جمهوری اسلامی ایران نیز برای این مسأله اهمیتی قائل نیست که می‌تواند به شکل‌های مختلف نمایندگان کشورهای غربی را در موضوعاتی که بیان کردم، به تمسخر بگیرد. اگر آن‌ها می‌خواهند درباره برد موشک‌های ما اظهار نظر کنند، بایستی با همان اپوزیسیون برانداز مذاکره کنند. اگر آن‌ها می‌خواهند در ارتباط با نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران صحبت کنند، بایستی با همان‌ها صحبت کنند.

بنابراین موضوع کنفرانس امنیتی مونیخ و اتفاقات آن دارای اهمیت نیست؛ چرا که این کنفرانس ممکن است اسم بزرگی داشته باشد؛ اما خودش در قالب بیان دیدگاه‌های امنیتی و در حقیقت به گونه‌ای برای تحمیل مکاتب امنیتی غرب به کشورهای شرکت کننده در آن است.