نسبت جبهه انقلابی با دولت رئیسی چیست؟
نسبت جبهه انقلابی با دولت آقای رئیسی چیست؟تجربه ۸۴ بما میگوید اگر جبهه انقلابی نسبت خود را با دولت جدید همسو بخوبی تعریف نکند در کوتاه‌مدت انسجامش را از دست داده و ممکن است بخشهایی از جبهه در باتلاقِ ۳ نقشِ مخرب گرفتار شوند.
به گزارش خبرگزاری رسا، جواد نیکی ملکی در رشته توئیتی نوشت: نسبت جبهه انقلابی با دولت آقای رئیسی چیست؟
آیا همه انقلابی‌ها در نسبت با دولتِ نهم (احمدی‌نژاد) درست عمل کردند؟
نقش‌های مخرب و نقش‌های سازنده در جبهه انقلابی کدامند؟
تجربه ۸۴ بما میگوید اگر جبهه انقلابی نسبت خود را با دولت جدید همسو بخوبی تعریف نکند در کوتاه‌مدت انسجامش را از دست داده و ممکن است بخشهایی از جبهه در باتلاقِ ۳ نقشِ مخرب گرفتار شوند.
جریان غربگرا نیز تمام تلاش خود را جهت سوق دادن جوانان انقلابی به سمت بازی در این ۳ نقش خواهد کرد.
۱. توجیه‌گران افراطی: این افراد به بهانه خطر جریان‌های رقیب، آرمانگرایی را تعطیل کرده ؛ معایب دولت را نمی‌بینند و همه‌ی منتقدان را یک کاسه کرده و تکمیل کننده پازل دشمن می‌نامند. برخی از آن‌ها وابستگی به دولت دارند.
۲. غُرزن‌های همیشگی: از همان ابتدا و با اولین مواضع و اقدامات دولت شروع به نقدهای یک‌طرفه و تند و تیز کرده و نقاط قوت دولت را نادیده می‌گیرند.
برخی‌شان دچار سندرم آرمانگرایی منهای واقع‌بینی هستند و برخی دیگر به خاطر عدم حضور در دولت و... این گونه رفتار می‌کنند.
۳. منفعلان: آنان امید، انگیزه و حس تأثیر خود را به مرور از دست می‌دهند؛ قدر و قیمت فرصت طلایی دولت همسو را نمی‌دانند و در صورت عدم حضور مستقیم در دولت تمایلی به فعالیت ندارند.
فرایند انفعال آن‌ها عموما دفعی نیست بلکه تدریجی و متأثر از عملکرد دولت است.
هرقدر تعداد بازیگران این ۳ نقش مخرب بیشتر باشد احتمال از دست دادن فرصت طلایی حرکت در مسیر گام دوم و خطر بازگشت دوره سیاه غربگرایان بیشتر میشود.
لذا جبهه انقلابی باید با آرمان‌گراییِ واقع بینانه یک ترکیب متوازن از ۴ نقش خود در نسبت با دولت آقای رئیسی را تولید کند؛ چه نقش‌هایی؟
۱.حامی: حمایت عام از دولتی که گفتمان انقلابی دارد ضروریست و حمایت خاص از مواضع، برنامه‌ها و اقدامات انقلابی باید به فعالیت مستمر جریان انقلابی تبدیل شود.
رسانه و تخاطب واقعی از مهمترین عرصه‌های این جهاد تبیینی هستند؛ نباید گذاشت غربگرایان مواضع انقلابی و خدمات دولت را تخطئه کند.
۲. منتقد: پرچمِ نقدِ منصفانه، صریح و خیرخواهانه و سازنده‌ی دولت باید دست جوانان انقلابی باشد.
عدم واقع‌نگری نقد را به نِق و ندادن پیشنهادِ اصلاحی، نقد را به ناله تبدیل میکند.
پر واضح است که پیش‌نیازِ انتقاد، نظارت است و پیش‌نیازِ نظارت، شفافیت.
۳. یاریگر: دولت، نیازمند بهره‌گیری از ظرفیتهای مردمی است؛ بخشی از جوانان انقلابی باید وارد دولت شوند و مسئولیت بپذیرند.
برخی اما در بیرون دولت باید به تهیه ایده‌ها و برنامه‌ها و معرفی افراد توانمند بپردازند.
سازماندهی جریان مردمی یاریگر، از بهترین هدیه‌ها به یک دولت انقلابی است.
۴. مطالبه‌گر: باید با صبر، حوصله، متانت و استقامت از دولت مطالبه کنیم. چه چیز را؟آرمان‌های اصلی انقلاب، انتظارات امامین انقلاب، شعارهای خودِ دولت، انتظارات و حقوق مردم را…
تجربه نشان داده است است که اگر این مطالبه‌ها تبدیل به یک جریان عمومی هدفمند شود؛ محقق خواهد شد.
نکته پایانی: افراط و تفریط در هر یک از این ۴ نقش، نقش آفرینی سازنده را به نقش آفرینی مخرب تبدیل میکند.
رهبران فکری و افراد مؤثر رسانه‌ای در جبهه انقلاب در حفظ این توازن نقشی مهم دارند اما اکسیرِ کار، پیگیری دقیق بیانات امام خامنه‌ای است.
*
ارسال نظرات