حکومت افغانستان برای حمایت از غیر نظامیان چارهای بیندیشد
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، دفتر حضرت آیت الله سیستانی با صدور بیانیه ای در پی کشتار فجیع افغانستان، این حادثه اسفناک بار را محکوم کرد، متن این بیانیه بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
(إنا لله و إنا الیه راجعون)
جنایت هولناکی که در روز ماه مبارک رمضان عده زیادی از دختران دانشآموز مدرسه سیدالشهدای کابل را به خاک و خون کشانید و شهادت دهها تن و زخمی شدن شمار بیشتری را در پی داشت دل هر انسان آزاده و باوجدانی را جریحهدار و آکنده از غم و اندوه مینماید.
اگر چه سالها است که غیرنظامیان بیپناه افغانستان هر از گاه یک بار مورد حملات وحشیانه گروههای افراطی و سنگدل واقع میشوند، ولی این جنایت در نوع خود کمنظیر و از جهاتی دردآورتر است.
این فاجعه جانکاه را به ملت شریف و مظلوم افغانستان بهویژه به خانوادههای داغدار تسلیت عرض مینماییم و از خداوند متعال برای آنان صبر و شکیبایی و برای مجروحین و آسیبدیدگان شفای عاجل را مسألت داریم.
در شرایط دشوار کنونی کشور عزیز افغانستان و با توجه به احتمال قدرت گرفتن بیش از پیش گروههای تندرو و افراطی، اتحاد و همبستگی ملی میان همه اقوام و ملیتهای این کشور از هر زمانی دیگر ضروریتر است، انتظار می رود حکومت و رهبران ملی و دینی و بزرگان جامعه افغانستان جهت حمایت از غیر نظامیان ـ بهخصوص اقلیتهای قومی و مذهبی ـ در مقابل ظلم وجنایت گروههای تروریستی چارهای بیندیشند و اقدامات مناسبی را در نظر بگیرند.
کشورهای مسلمان و جامعه جهانی نیز وظیفه دارند ملت بیپناه افغانستان را در این شرایط سخت تنها نگذارند واجازه ندهند نقشه شومی را که بدخواهان برای آینده این کشور ترسیم نمودهاند اجرا شود و در نتیجه شمار بیشتری از مردم بیگناه هدف حملات جنایتکارانه گروه های افراطی قرار گیرند.
دوام عزت و سربلندی ملت شریف افغانستان را از خداوند بزرگ خواستاریم./998/
گاهی پدر شدیم و پسر را گریستیم
گاهی پسر شدیم و پدر را گریستیم
هر روز و شب، درست چهل سال میشود
ساعاتِ تلخِ پخشِ خبر را گریستیم
هر دم به خون خویش فتادیم و ساختیم
هِی قبر تازه کوه و کمر را، گریستیم
مادر شدیم و از پس هر زخم انفجار
هی چشمهایِ مانده به در را گریستیم
در خون نشست روسریِ دخترانمان
رخسارهگانِ قرص قمر را گریستیم
بعد از تو روزگار همانی که بود، ماند
هر سال ما قضا و قدر را گریستیم
بعد از تو نیز مثل خودت عاصی عزیز!
«شب را گریستیم، سحر را گریستیم»