قدم‌های ساده و مهربان

به گزارش خبرگزاری رسا،‌ رمضان از راه رسید مثل هر سال با قدم ‌‌های ساده و مهربان. امسال کرونا هم هست و شاید سفره ها خالی تر. سال های قبل تحریم را تجربه کرده بودیم؛ فشار اقتصادی هم چیز جدیدی نبود اما این کرونای منحوس و بی تدبیری های دولت که این روزها به اوج رسیده اوضاع اقتصادی را پیچیده تر کرده و رمق مردم را گرفته است.

امسال سفره های افطاری زیادی پهن می شود که چاشنی آن ها خجالت پدر است؛ سفره هایی که شکم های گرسنه فرزندان را به زور سیر می کند.

اما به قول مادربزرگم الهی که تنتان سالم باشد؛ کم و زیاد دنیا میگذرد. غم شادی هایش هم... خدا کند سفره دلمان پر از مهربانی و عشق و صفا باشد.

صفای رمضان می تواند فضای زندگی ما را تغییر دهد. می توانیم سفره های دلمان را پهن کنیم و هم وطنان مان را پای آن بنشانیم و توی آن صفا و صمیمیت بگذاریم.

این ماه رمضان می‌تواند بهترین فرصت باشد برای کمک‌های مؤمنانه و مساعدت‌های همدلانه. می‌توانیم بشویم مصداق کسانی که با خدا عهد بسته اند تا از فضلی که خداوند نصیب شان کرده به دیگران هم ببخشند و از صالحان باشند(توبه /۷۵). که السابقون السابقون اولئک المقربون.

درست است که سفره‌های غذا کوچک و سفره های باصفای افطاری جمع شده است اما می توانیم سفره دوستی و مهربانی را همه جا بگسترانیم و در این وانفسای آخرالزمان با یکدیگر مهربان تر باشیم؛ درست است نمیتوانیم مانند قبل به تجمعات مذهبی مساجد برویم اما میتوانیم دلها را کنار هم قرار دهیم و از صمیم قلب از خدا بخواهیم شر ویروس منحوس و همه ویروسهایی که باعث این تنگناها شده اند را از سر بشریت و هموطنانمان کم کند. دعا کنیم برای بصیرت مردم، تا رئیس‌جمهوری انتخاب کنند که بشود مرحم همه درد های فرهنگی، اقتصادی و اجرایی کشور. رئیس جمهوری که پشتیبان تولید ایرانی باشد و موانع را از سر راه پیشرفت مملکت بردارد.

رمضان دوباره از راه رسید؛ با همان قدم های ساده و مهربان؛ امسال هم دوباره جای نمازهای جماعت مساجد و دورهمی‌های معنوی و سفره‌های افطاری خالیست. هرچند سالهاست دلمان تنگ می شود که یک کیف پر از خوراکی برای بچه ها برداریم و یک زیر انداز هم بزنیم زیر بغل و برویم توی کوچه پس کوچه‌های تنگ بازار تهران بنشینیم پای منبر حاج آقا مجتبی تهرانی؛ عمار آن روزهای انقلاب قرآن به سر بگیرد و به ما یاد بدهد که بگوییم: يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ.

دوباره رمضان، دوباره تلاوت قرآن، دوباره دعاهایی که با ضربان قلب هایمان هماهنگ است، دوباره فراز اَللّهُمَّ اِنّا نَشْکوُ اِلَیْکَ، دوباره یا عَلِیُّ یا عَظیمُ، دوباره اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ...

خیلی ها که پارسال در این مهمانی دعوت بودند دیگر بین ما نیستند. قدر خودمان و ماه مهربان خدا را بدانیم و خدا کند که مهمانان خوبی باشیم برای این ماه.

راستی تا یادم نرفته تاکید کنم که وقتی با زبان روزه داشتید زولبیا و بامیه ها را در ظرف میچیدید تا سر سفره افطارتان بگذارید یادتان باشد خانواده هایی هستند که توان خریدشان خیلی پایین آمده است و فقط میتوانند شکم بچه های شان را سیر نگه دارند...
إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ (یوسف/۸۸)

 فاطمه ابن علی