۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۸:۵۷
کد خبر: ۶۵۰۸۷۹
یادداشت آیت الله صافی گلپایگانی؛

ابوطالب؛ مدافع رسالت

ابوطالب؛ مدافع رسالت
حضرت ابوطالب (ع) به واسطه فداکاری‌های عجیب و مواجهه محکم با دشمنان دین خدا، آنان را از خاموش کردن نور الهی بازداشت.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری رسا، هفتمین شماره از سلسله یادداشت های حضرت آیت ‌الله صافی گلپایگانی درباره ماه مبارک رمضان با عنوان «ابوطالب؛ مدافع رسالت» منتشر شد، متن این مقاله بدین شرح است؛

یکی از اتّفاقات تاریخی که در ماه مبارک رمضان به وقوع پیوست، وفات حضرت ابوطالب است. بنا به قول شیخ مفید قدّس سرّه، در هفتم ماه رمضان سال دهم بعثت، سه سال قبل از هجرت، ابوطالب یگانه حامی و کفیل پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم وفات نمود.

روزهای عمر اكثر افراد بشر مربوط به خود و امری است فردی، ولی رجال مصلح و خدمت‌گذاران به عالم انسانیت، مردان خدا و انبیا و اولیا، روزهایشان به همه‌ی جامعه، به تاریخ و به خدا ارتباط دارد و به حساب همه موجب فخر و مباهات، عزّت و خیر، صلاح و ترقی و حركت‌های بزرگ تاریخی است. هرچه این روزها وجهه‌ی الهی، خیرخواهی برای جامعه و نجات مردم از جهالت، دعوت به رستگاری، حق و عدالت و جلوه هدایت داشته باشد پایدارتر و ماندگارتر است.

نكوداشت این روزها، نكوداشت حق و نصرت ایمان است. در تاریخ اسلام این ایام درخشان و تاریخی جلوه‌ای خاص دارد و تاریخ اسلام مزیّن به این روزهاست.

از جمله مردانی كه در اسلام به واسطه نقش خاص، موقعیت و حفظ مواضع بسیار حسّاس و مسئولیت‌دار باید خود او و نه روزش بلكه روزهایش و همه‌ی یاد و خاطره‌هایش زنده باشد سیّد بطحا، رئیس مكّه و قبله قبیله است؛ او كه جمیع فضایل اخلاقی را دارا بود و همه به او احترام می‌گذاشتند و شخصیّت و مكارم اخلاقش را می‌ستودند؛ «عَلَیْهِ بَهَاءُ الْمُلُوكِ وَ وَقَارُ الْحُكَمَاءِ؛ در رخساره او ظرافت پادشاهان و وقار حكیمان دیده می‌شد»

آری! ابوطالب پدر بزرگوار امیرالمؤمنین علی علیه السلام از بزرگترین رجالی است که به گردن بشریت و جامعه مسلمانان، حقّ بزرگی دارد. كسی كه حكیم معروف عرب «اكتم بن صیفی» وقتی از او پرسیدند: «حكمت و ریاست و حُكم و سیادت را از كه آموختی؟» گفت: «از حَلیف علم و ادب، سیّد عجم و عرب، ابوطالب بن عبد المطلب»

او بود كه در حمایت از پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در حساس‌ترین مواقع تاریخ اسلامی یعنی سرآغاز ابلاغ وحی و شروع و ظهور آن، نقش حفاظت و حراست او، اساسی، سازنده، نجات‌بخش و موجب استقرار این دین مبین گردید.

او به همه امت اسلام حق دارد و همه وامدار اویند و روزهای چهل و دو سال حمایت و كمك و خدمت او به حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و‌آله بیش از چهارده هزار روز است كه هر كدامشان تاریخ ساز و الهی است؛ هر یك از این ایام به حساب پشتیبانی آن مرد تاریخ از اسلام و دین توحید و آن حركت بزرگ كه جامعه‌ی انسانیت را به سوی ترقی و تكامل و خودشناسی و خداشناسی هدایت كرد روز خدا و روز اسلام است.

هیچ كس شمار روزهای نصرتش از پیغمبر صلی الله علیه و آله و دعوت او و یاری حق  به این شمار نرسید.

ابوطالب علیه‌السلام به واسطه فداكاری‌های عجیب و مواجهه محكم با دشمنان دین خدا، آنان را از خاموش كردن نور الهی بازداشت.

همه روزها و همه كارهایش، سزاوار نكوداشت و الگوگیری است.

چهارده هزار روز در نصرت و خدمت به رسول خدا صلی الله علیه و‌آله و سلم، همه از ایام الله است.

چهارده هزار روز استقامت، چهارده هزار روز تحمّل شداید، محرومیت‌ها، تحریم‌ها و انواع فشارها و توطئه‌های مشركین، اسلام را بیمه كرد.

این ابوطالب بود و ابوطالب بود و باز هم ابوطالب بود كه در روزهای نخست و سال‌های آغازین دعوت با موقعیت خاص و استفاده از احترام بالایی كه در جامعه داشت از دین خدا پاسداری نمود و پیغمبر را در ابلاغ دعوت یاری می‌‌داد.

قصیده‌ی لامیّه ابوطالب در مدح حضرت رسول صلی الله علیه و آله، نمونه‌ای از اوج ایمان و خلوص نیت و وفاداری و نصرت كامل او از پیغمبر صلی الله علیه و آله است.

این قصیده به اعتراف بعضی بزرگان ادب و بلاغت و سخن شناس اهل سنت، در اعلی مرتبه‌ی بلاغت و فصاحت است و از قصاید سبعه‌ی معلّقه قوی‌تر و برتر است و به جز ابوطالب، احدی را نمی‌توان سراینده آن گفت. این قصیده، نشان می‌دهد كه ابوطالب، آن مرد عزم و تصمیم خلل‌ناپذیر در پشتیبانی از رسالت الهی پیغمبر تا به كجا و تا چه حد مصمم، جازم و قاطع بوده است و در برابر دشمنان قوی پنجه، خطرناك و خونخوار، یك تنه دفاع نموده و اسلام را در مسیر حركت غیر قابل برگشت قرار داد.

همان گونه كه روزهای همراهی ابوطالب با پیامبر اسلام  صلی الله علیه و‌آله و سلم در بین روزهای تاریخ، درخشان است این قصیده نیز در میان هزاران قصیده از عرب و عجم كه در مدح پیغمبر و اسلام سروده شده و می‌شود، ممتاز و یگانه و اساسی است.

سزاوار است مخصوصاً فضلا و طلاب عزیز، آن را كه نزدیك به صد بیت است، حافظ باشند.

نسل جوان و جامعه كنونی اسلام باید تاریخ حیات و زندگی حضرت ابوطالب را وجهه‌ی نظر و الگو قرار دهند و درس‌های بزرگ و آموزنده‌ی این تاریخ را فرا بگیرند.

سزاوار است همگان از این روز تجلیل نمایند و برنامه‌های مناسب برای آن در نظر بگیرند و در سخنرانی و مقالات از حقوق این بزرگوار بر مسلمانان و بر تاریخ اسلام ستایش نمایند./998/د102/ق

میثم صدیقیان
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۹:۰۷
تمامی کتابخانه های حوزوی که مکان فیزیکی آنها داخل مراکز حوزوی هست تعطیل می باشند در حالیکه کارمندان این کتابخانه ها داخل کتابخانه هستند ولی در کتابخانه را می بندند و می گویند دستور مدیریت حوزه است که در کتابخانه بسته باشد باز بودن این کتابخانه های منع قانونی ظاهراً ندارد زیرا مکان عمومی نیستند چون مکان فیزیکی این کتابخانه ها در داخل مدارس و موسسات حوزوی قرار دارندو این مدارس و موسسات در حال حاضر باز هستند و مشغول فعالیت عادی اداری خودشان هستند کارمندان این کتابخانه ها نیز در داخل خود کتابخانه هستند و حقوق دریافت می کنند ولی در کتابخانه را می بندند ، آیا امکان این نیست که با رعایت فاصله پنج متر و افزایش ساعت مطالعه تا دوازده شب در ماه رمضان کتابخانه ها باز شوند و اجازه مطالعه به طلاب داده شود؟ چون وقتی ساعت کار تا دوازده شب اضافه شود تعداد طلاب کم خواهد شد و اصولا به دلیل اینکه الان تمام طلاب به شهرهای خودشان برگشته اند تعداد طلاب ساکن قم بسیار کم است و به راحتی فاصله پنج متر قابل انجام است. این همه گروه جهادی نمی توانند مدافعان علم شوند و کار ضدعفونی روزانه کتابخانه ها را بر عهده بگیرند؟
اگر این قدر اصرار به بازگشایی حرم ها داریم و می گوییم پرتکل بهداشتی را رعایت می کنم خوب اول کتابخانه های داخل مراکز حوزوی را با رعایت پرتکل بازکنید ساعت کارشان را در ماه رمضان تا دوازده شب اضافه کنید و اگر کارمند ندارید از این همه گروه جهادی کمک بگیرید تا آنها کار مراقبت از کتابخانه را تا ساعت دوازده شب بر عهده بگیرند
1
0
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۹:۳۲
انسان باید نیت خود در همت معنوی را بسنجد
1
0
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۰۰
در تاریخ اسلام کمتر کسی را می‌یابیم که مانند ابوطالب در دفاع از اسلام در روز غربت آن کوشیده باشد و اگر حمایت‌های بی دریغ آن بزرگوار نبود، درخت نوپای اسلام به ثمر نمی‌نشست.

ابوطالب در سخت ترین حالات پیامبر(ص) و مسلمین یعنی در آن سه سال که آن‌ها در دره مخصوصی در نزدیکی خانه خدا که بعداً به شعب ابیطالب معروف شد، در محاصره دشمن بودند، مانند پروانه گرد شمع وجود پیامبر اسلام(ص) می‌چرخید و با تمام وجود در حفظ او می‌کوشید
0
0
صادق تولایی
Iran, Islamic Republic of
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۰۱
حضرت ابوطالب هر شب محل خواب و استراحت پیامبر را عوض می‌کرد و فرزند دلبندش را در جای او می‌خوابانید و به او می‌فرمود: «من تو را فدای فرزند عبدالله یعنی پیغمبر اسلام(ص) کردم»، او از همان کودکی به سبب امارات و نشانه‌های روشن به آینده پیغمبر اسلام(ص) پی برده بود و در حفظ و حراستش از کینه دشمنان سخت می‌کوشید و در واقع از مؤمنان به پیامبر اسلام(ص) قبل از نبوتش بود، حتی در زمانی که پیامبر کودک شیرخواری در قنداقه بود، به وسیله او از خداوند باران طلبید و خشکسالی سرزمین مکه برطرف شد.

و شعر معروف:

وابیض یستسقی الغمام بوجهه

ثمال الیتامی عصمه للارامل

که ابوطالب بعداً سروده و بسیاری از دانشمندان شیعه و اهل سنت آن را در کتاب‌های خود به عنوان یادگار آن زمان نقل کرده‌اند، گواه روشن همین امر است، او بارها در شعر و نثرش ایمان محکم خود را نسبت به پیامبر اسلام(ص) نشان داده است، اما بزرگترین تهمت را به او زدند و گفتند: ابوطالب کافر از دنیا رفت و به این ترتیب تمام کینه‌هایی را که نسبت به فرزندش علی(ع) داشتند، نسبت به پدر بروز دادند و تمام شواهد تاریخی را نادیده گرفتند.
0
0
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۰۴
اشعار و سخنان ادبی حضرت ابوطالب به بیش از هزار بیت می‌رسد و به «دیوان ابوطالب» معروف است. آن چه در این قصاید و اشعار آمده همه در تأیید و تصدیق نبوت پیامبر(ص) است. معروف‌ترین اشعار او به «قصیده لامیه» شهرت دارد
0
0
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۲۲
درگذشت حضرت ابوطالب و حضرت خدیجه کبری مصیبت بزرگی برای رسولخدا بود. پیامبر(ص) می فرماید:
«ما نالت قریش منی شیئا اکرهه حتی مات ابوطالب »
تا زمانی که ابوطالب زنده بود، قریش نمی توانست هیچ گونه ناخوشایندی برای من ایجاد کند.»
0
0
قیاسعلی شیری
Iran, Islamic Republic of
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۳۰
در فداکاری و ایمان ابوطالب ابن ابی الحدید چنین اشعاری به ثبت رسانده است:
و لولا ابوطالب و ابنه لما مثل الدین شخصا فقاما فذاک بمکة آوی و حامی و هذا بیثرب جس الحماما تکفل عبد مناف بامر و اودی فکان علی تماما(15)
اگر ابوطالب و فرزندش علی نبود، ستون دین برپا نمی شد.
ابوطالب در مکه از دین خدا حمایت کرد و به آن پناه داد; و علی در مدینه کبوتر دین را به پرواز درآورد.
ابوطالب کاری را در دست گرفت و چون درگذشت علی آن را به اتمام رسانید
0
0
فاطمه محسن زاده
Iran, Islamic Republic of
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۳۳
رتبه ي ایمان آن مرد بزرگ به حدی است که امام باقر« علیه السلام» در این باره فرمودند :«والله إن ایمان أبی طالب «سلام الله عليه» لو وضع فی کفه میزان و ‍‍‍‍‍‍ إيمان هذاالخلق فی کفه میزان لرجّح ایمان أبی طالب علی ایمانهم۱.»
« بخدا قسم به درستی که اگر ایمان أبی طالب در یک کفه ترازو قرار گیرد و ایمان این مردم در کفه دیگر ،ایمان أبی طالب بر ایمان این مردم برتری یابد»
0
0