ماه رمضان بهار زمانی مؤمنان است
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روابط عمومی مرکز خدمات حوزه های علمیه، حجت الاسلام محمد علی عدالت در اولین روز از ماه مبارک رمضان در جمع کارکنان مرکز خدمات با بیان اینکه خداوند متعال در میان زمانها و مکانها برای خود انتخابهایی دارد گفت: در میان مکانها یکی از مکانهای انتخابی خداوند، عرش است، لذا وقتی میخواهد خودش را معرفی کند میفرماید: هو رب العرش العظیم.
وی بیان کرد: آسمان چهارم، مسجدالحرام، مکه، بیت المقدس و حرم ائمه معصومین(ع) از مکانهای انتخابی خداوند هستند.
مدیرکل جذب ظرفیتها و منابع مرکز خدمات ابراز کرد: در میان زمانها نیز خداوند برای خود انتخابهایی دارد و از این زمانها میتوان به کل ماه رمضان، شب قدر، عید غدیر، مبعث و نیمه شعبان اشاره کرد و به بعضی از زمانها مانند «عصر» خداوند در قرآن قسم خورده است.
وی ادامه داد: در روایت داریم که پیامبر(ص) در جمعه آخر شعبان وقتی خطبه میخواندند فرمودند، یکی از امتیازات ما مبارک رمضان این است که ابواب بهشت برای شما باز است؛: از 55 نکتهای که پیامبر(ص) در خطبه شعبانیه در رابطه با ماه مبارک دارند، 50 نکته امتیاز برای مؤمنان است.
حجت الاسلام عدالت با بیان این که در روایت داریم که دنیا بازار است و هر کسی به دنیا میآید کاسب است گفت: بازاریها بهاری دارند و گاهی بهار آنها، مکانی است و کاسب باید در مکانی قرار گیرد تا جنسها فروش رود و گاهی بهار آنها، زمانی است مثل اینکه قبل از عید کسب و کار برخی بازاریها شروع میشود.
وی تصریح کرد: برای همه مؤمنان، خداوند بهار زمانی قرار داده است و بهار زمانی آنها ماه مبارک رمضان است، همان ماهی که خداوند انتخاب کرده و شبهای قدر را در آن قرار داده است.
محقق و پژوهشگر حوزه افزود: ما باید قدر لحظهبهلحظه ماه مبارک رمضان را بدانیم و تا میتوانیم باید عمل صالح بخریم، چراکه خداوند اعمال صالح ما را به خوبی می خرد.
وی بیان کرد: ماه رمضان ماه بسیار خوبی برای تجار مؤمنی است که میخواهند عمل صالح بخرند؛ این امتیازات در این ماه داده شده است ولی ما متأسفانه به خوبی استفاده نمیکنیم.
مدیرکل جذب ظرفیتها و منابع مرکز خدمات به روایت دیگری از پیامبر(ص) اشاره کرد و گفت: پیامبر(ص) میفرمایند امت من سه صنف هستند، کسانی که شبیه انبیاء هستند، کسانی که به ملائکه شبیه هستند و کسانی که شبیه حیوانات هستند.
وی افزود: کسانی شبیه انبیا هستند که اهل نماز، روزه و زکات باشند، اولی ارتباط با خدا، دومی خودسازی و دیگری مردمداری است. انبیا هم با خدا مرتبط بودند، هم خودشان را میساختند و هم با مردم بودند./۸۷۲/