راز ماندگار شدن بذر وجودی انسان در این عالم
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام حسین ظهیری، استاد حوزه علمیه قم شامگاه امروز در آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان اینکه یکی از روش هایی که خداوند برای نشان دادن راه و روش در قرآن کریم به انسان انتخاب کرده است، استفاده از تمثیل و مثال است، گفت: خداوند در آیه 26 سوره بقره می فرماید«إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَأَمَّا الَّذينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذينَ کَفَرُوا فَيَقُولُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً يُضِلُّ بِهِ کَثيراً وَ يَهْدي بِهِ کَثيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقينَ» یعنی بی تردید خداوند شرم نمی کند از اینکه مثلی بزند هر مثلی که باشد، پشه و فراتر از آن یا فروتر از آن اما کسانی که ایمان آورده اند ( به واسطه تأمل و درک مقصود ، یا تعبّد و تسلیم ) می دانند که آن حق و به جا از جانب پروردگارشان است و اما کسانی که کفر ورزیده اند گویند: خداوند از این مثل چه اراده کرده است( آری خدا با بیان یک حقیقت ) بسیاری را بدان گمراه می کند ( سبب گمراهی اختیاری آنها می شود ) و بسیاری را بدان هدایت می نماید، و جز فاسقان را بدان گمراه نمی سازد.
وی افزود: خداوند در آیه 49 سوره عنکوبت به این موضوع اشاره می کند و می فرماید«وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما يَعْقِلُها إِلاَّ الْعالِمُونَ» یعنی و اینگونه مثال ها را برای مردم می زنیم، ولی آنها در آن تعقل نمی کنند ( و به غور و حقیقت آنها پی نمی برند ) مگر دانشمندان.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: هدف از این مثال ها هدایت انسان است و خداوند می خواهد که انسان از طریق این مثال در مسیر هدایت قرار گیرد.
حجت الاسلام ظهیری با اشاره به آیه 24 سوره ابراهیم تصریح کرد: خداوند در این آیه می فرماید«أَلَم تَرَ كَيفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصلُها ثابِتٌ وَفَرعُها فِي السَّماء» یعنی آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است.
وی افزود: در این مثال که در قرآن کریم در مورد انسان بیان شده است، انسان مانند به یک درخت تشبیه شده که بذر دارد و اگر این بذر در یک محیط حاصل خیز کاشته نشود کسی آمدن و رفتن آن ر ا متوجه نمی شود مانند بذری که یک کشاورز در یک شوره زار بکارد اما اولیای الهی می فرماید که اگر انسان بذر وجود خود را در یک محیط حاصل خیز قرار دهد در این دنیا ماندگار می شود.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: سرزمینی که برای وجود انسان حاصل خیز است و انسان می تواند بذر وجود خود را در آن قرار دهد و نجات یافته و ماندگار شده و بار بده، پیوند با اهل بیت(ع) است که ائمه(ع) در این زمینه می فرمایند کسی که در این عالم بذر وجود خود را در سرزمین محبت به اهل بیت(ع) کاشت کمترین اثر آن این است که این بذر به بار می نشیند.
حجت الاسلام ظهیری ادامه داد: در این عالم سزمینی برای حاصل خیزی بذر وجود انسان به جز سرمزین محبت و ولایت به اهل بیت(ع) وجود ندارد.
وی با اشاره به اینکه برخود اهل بیت(ع) در طول تاریخ 250 ساله امامت با مردم یکسان نبوده است، گفت: برخورد اهل بیت(ع) در طول تاریخ امامت با مردم براساس میزان معرفت و شناخت و محبت آنها نسبت به اهل بیت(ع) بوده است که برای مثال می توان به برخود امام صادق و امام باقر(ع) با هشام بن حکم اشاره کرد که با وجود این که هشام جوانی بود که هنوز مو بر صورتش نروییده بود، امام باقر(ع) تمام قد جلوی او به پا می خواستند و می فرمودند که« هشام عارف به مقام ماست».
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه سابقه تشییع در افغانستان بیشتر از ایران است و بهترین شیعیان امام علی(ع) از مردم افغانستان هستند، افزود: امام صادق(ع) می فرمایند بعد از عاشورا عده زیادی مرتد شدند و تنها چهار نفر پس از عاشورا مرتد نشدند که یکی از آنها ابو خالد کابلی است و در خصوص سابقه تشییع در افغانستان باید دقت کرد کهه امام علی(ع) خود برای شیعیان افغانستان در کابل که قوم هزاره هستند، پرچمی فرستادند و مردم با عنایت خود حضرت امام علی(ع) شیعه شدند.
حجت الاسلام ظهیری ادامه داد: شیخ صدوق زمانی که قادر به ادامه زندگی در قم نبودند به بلخ یکی از روستاهایی افغانستان رفتند و در مدتی که در آنجا بودند کتاب «من لایحضره فقیه» را که یکی از کتب اربعه است را در این روستا نوشتند.
وی افزود: زمانی که ابو خالد به محضر امام سجاد(ع) رسید، امام سجاد(ع) با نامی که او را مادرش برای او انتخاب کرده بود اور نامیدند و این به علت معرفت ابو خالد به اهل بیت(ع) است که این موضوع نشان می دهد محبت و شناخت مقام اهل بیت(ع) انسان را محبوب اهل بیت می گرداند./837/پ۲۰۲/ی