استبداد والدین؛ مقدمه خشونت رفتاری فرزندان
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، در «سرزمین تربیت» هیچ جایگاهی برای استبداد، زورگویی و قُلدری وجود ندارد؛ فضای بوستان تربیت باید با عطر روح نواز محبّت، تفاهم و صمیمیت، معطّر باشد.
اگر دود تیره و بوی نفرت انگیز استبداد و خودکامگی بر فضای این بوستان حاکم شود، انتظار روییدن شکوفههای ثمر بخش، انتظاری بیهوده است.
متأسفانه در جامعه ما، در اثر استبداد و خشونت والدین و مربّیان، آسیبهای فراوانی بر جسم و جان کودکان و نوجوانان وارد شده، نتایج وخیم و جبران ناپذیری به بار میآید؛ رابطه پدر و مادر با فرزندان باید رابطهای صمیمانه، بدون ترس و دلهره، احترام آمیز و همراه با تفاهم باشد.
همان قدر که رابطه مستبدّانه و زورگویانه میان نظام حکومتی و ملّت، ناپسند است، میان وادین و فرزندان نیز ناپسند و بد فرجام است.
ما در قرن اخیر، بارها شاهد قیام ملّتها و سرنگونی نظامهای استبدادی بودهایم که بهترین نمونه آن، قیام ملّت خودمان علیه نظام خودکامه و قُلدُر شاهنشاهی است؛ که از پلیدترین نوع نظامهای استبدادی بود.
ملتهایی که از زیر بار سنگین و ننگین نظامهای مستبد، رهایی یافتند؛ نیروها و استعدادها و خلاقیتهایشان شکوفا شد و راه پیشرفتهای مختلف را در پیش گرفتند؛ همان استعدادها و خلاقیتهایی که در طول سالیان دراز، سرکوب و مدفون می شد.
ما در ملت خودمان نیز اکنون شاهد این شکوفایی و بروز استعدادها هستیم؛ در خانوادهای که استبداد و بی منطقی حاکم باشد، جایی برای رشد و کمال و مَنِشِ بزرگوارانه باقی نمی ماند.
عاقبتِ رابطه والدین مستبدّ و قلدربا فرزندانشان در هنگام پیری و کهولت، رابطهای درناک و تأسفبار خواهد بود؛ زیرا چنین فرزندانی در سنین کهولت والدین ـ معمولاً ـ احترام آنها را نگه نمیدارند و بر آنها مسلّط شده، انتقام میگیرند.
چه دردناک و غم انگیز است حال پدران و مادرانی که در دوران پیری، مورد بی مهری و نفرت و انتقام فرزندانشان قرار میگیرند! آن نعرهها، مشت و لگدها، تحقیر و توهینها و قلدریهایی را که آنان سالها پیش بر فرزندان خود فرو آوردند، اکنون به سوی خودشان بازگشته و بر سر خودشان فرود میآید! افسوس!
آیا خود والدین، در تربیت چنین فرزندان بی رحمی مقصر نیستند؟!
پیامبر اکرم میفرماید: «خدا لعنت کند پدر و مادری را که فرزندشان را بر نافرمانی و اذیت خودشان وادار کنند (و سبب شوند فرزند، کاری کند که عاقّ والدین شود)»./۸۴۱/ت۳۰۳/س
منبع: کتاب «هشدارهای تربیتی» نوشته حجتالاسلام علی اکبر مظاهری