دوستیهای بر اساس گناه برای روح انسان سم است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، امروز در ادامه تفسیر سوره مبارکه رخرف گفت: مشرکان مکه به جای این که مسیح را از کلام الهی بشناسند از سنت مذموم مسیحیها شناختند و گفتند آیا خدایان ما که فرشتگان هستند از عیسی مسیح(ع) بهتر است، «وَقَالُوٓا۟ ءَأَـٰلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلَّا جَدَلًۢا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾».
وی افزود: مشرکان نمیگفتند که این سنگ و چوبها معبودهای ما هستند، بلکه مشرکان ابتدا فرشتگان و ملائکه را میپرستیدند و آنان معبود اصلی آنان بودند و این اصنام و اوثان تندیسهایی و نمادهایی برای پرستیدن آنان بودند که کم کم برای این سنگ و چوبها هم تقدس قائل شدند و برخی آن را پرستیدند.
مفسر برجسته قرآن کریم با اشاره به آیه «وَلَمَّا جَآءَ عِیسَىٰ بِٱلْبَیِّنَـٰتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُم بِٱلْحِکْمَةِ وَلِأُبَیِّنَ لَکُم بَعْضَ ٱلَّذِى تَخْتَلِفُونَ فِیهِ ۖ فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿٦٣﴾»، خاطرنشان کرد: حضرت عیسی(ع) از همان ابتدا با حکمت آمدند، و بعد هم فرمود که این خداوند هم پروردگار من و هم پروردگار شما است، این طور نیست که خدای ما جدا باشد، من هم بنده هستم.
وی بیان کرد: حضرت مسیح(ع) فرمود که من آمدهام که این اختلافات را برای شما بیان کنم، حال چه شما بخواهید بپذیرد و چه نخواهید بپذیرید من این مسائل را بیان میکنم، البته این گروهها این تبیین حضرت عیسی(ع) را قبول نکردند، یک اختلاف درونی و یک اختلاف بیرونی داشتند و هر سه اختلاف را وجود مبارک حضرت مسیح(ع) حل میکرد.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی اظهار کرد: معرفتشناسی حسی کف معرفت است، سوادی پایینتر از معرفتشناسی حسی نداریم، انبیا آمدند که این معرفتشناسی حسی را ارتقا دهند و بعد آن را به معرفتشناسی تجریدی ببرند، دین آمده که به ما بگوید شما یک بصر دارید، یک بصیرت، انسان باید آن چشم درون را باز کند، آن بصیرت را باز کند و حقایق را ببیند.
وی با بیان این که قرآن همین کلمات رایج و دایر را به صورت هنرمندانه و با بار دقیق علمی مرزبندی کرده و میتراشد و آن را نشان میدهد، خاطرنشان کرد: فرمود صحنه قیامت که میشود اوضاع عوض میشود و باطن یکدیگر رو میشود، خیلیها با هم دوست هستند اما دوست دنیایی هستند.
استاد سطح عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه «ٱلْأَخِلَّآءُ یَوْمَئِذٍۭ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلْمُتَّقِینَ ﴿٦٧﴾»، ادامه داد: این دوستیها که بر اساس مادیت است، که در مدار ماده حرکت میکند و چون به منزله سم روح است این دوستیهایی دنیایی، همچون اعتیاد است که یکدیگر را در راه فساد و گناه کمک میکنند، باطن این کار دشمنی است و ظاهر این کار دوستی است و قیامت ظرف ظهور باطن و حقیقت است و لذا فرمود برخی دوستان در آن دنیا با یکدیگر دشمن هستند، چون آنان به نفع یکدیگر دروغ میگویند و به نفع هم گناه میکنند، به غیر از کسانی که اهل تقوا هستند و در راه طاعت خداوند یکدیگر را کمک میکنند و با هم دوستی دارند، مؤمن برادر، مؤمن است، همین طور است./914/پ202/ج1