امتیاز محدودیت تولید پلوتونیوم بزرگتر از خروج اورانیوم غنی شده از ایران است
به گزارش خبرگزاری رسا، نشریه نیویورک‌تایمز در یادداشتی با تحلیل رویکردهای مخالفان و منتقدان توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 نوشت: در نگاه اول به نظر می‌رسد فلزهایی که به یک بمب اتمی قدرتی ویرانگر می‌دهند با یکدیگر قابل معاوضه هستند؛ اورانیوم و پلوتونیوم که هر دو ارزشمندتر از طلا هستند. هر دو می‌توانند کشورهایی که به دنبال هسته‌ای‌شدن هستند را شیفته خود کنند. و هر دو می‌توانند بمب‌ها را تا آن سطحی که شهرهای ژاپن را زیر و رو کرد - اورانیوم در هیروشیما و پلوتونیوم در ناگازاکی - قدرتمند کنند.
اما اینکه هر دوی آن‌ها را برابر بدانیم به مثابه نادیده انگاشتن یک تفاوت حیاتی است؛ کارشناسان هسته‌ای می‌گویند که از 15 هزار کلاهک هسته‌ای موجود روی کره زمین بیش از 95 درصد آن‌ها از پلوتونیوم استفاده می‌کنند.
پلوتونیوم به عنوان ماده تولید سلاح‌های هسته‌ای قدرت مهلک‌تری نسبت به اورانیوم دارد، و در مقیاس بالا، نسبت به اورانیوم، می‌تواند راحت‌تر و ارزان‌تر تولید می‌شود. به همین دلیل است که برخی کارشناسان هسته‌ای اعلام می‌کنند که چرایی توجه یک‌جانبه به موضوع اورانیوم در ارزیابی‌های ارائه شده از توافق هسته‌ای با ایران را متوجه نمی‌شوند - توافقی که براساس آن ایران تولید پلوتونیوم را متوقف خواهد کرد.
زیگفرید هِکِر، استاد دانشگاه استانفورد و مدیر سابق آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس در نیومکزیکو که محل تولید نخستین بمب هسته‌ای جهان است در این رابطه گفت: «این یک پیشرفت بزرگ باورنکردنی است، اما هیچ کس به آن توجهی نمی‌کند».
حدود دو سال پیش بود که مذاکرات به یک توافق مهم دست یافت، جایی که ایران تولید اورانیوم و پلوتونیوم خود را در مقابل پایان دادن به تحریم‌های نفتی و مالی محدود کرد. این توافق در جولای نهایی شد و طی این ماه در معرض بررسی و رأی کنگره قرار می‌گیرد. هفته پیش بود که رئیس جمهوری اوباما توانست آرای موافق کافی برای اجرای توافق را علیرغم مخالفت شدید جمهوری‌خواهان کسب کند.
اما در چارچوب یک تحلیل معوج که ناشی از جناح‌بندی و وابستگی سیاسی است، پرسش‌ها و انتفادات مطرح شده تنها راجع به اورانیوم است - اینکه ایران به چه میزان اجازه غنی‌کردن و ذخیره اورانیوم را دارد و پایبندی آن چگونه راستی‌آزمایی می‌شود./982/ب101/د