جستاری در بیانیه هسته ای لوزان به قلم سلیمانی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمد سلیمانی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با ارسال یادداشتی به خبرگزاری رسا نسبت به آنچه در بیانیه لوزان سوئیس آمده مطالبی را بیان کرده است.

متن یادداشت به شرح ذیل است:

بدون شک دستیابی ایران اسلامی به فناوری هسته ای یکی از قله های بزرگ افتخار و اقتدار ایران در طول تاریخ است. ملتی صرفاً با فکر و به دست فرزندان خود و نه تنها بدون حمایت خارجی بلکه علی رغم همه محدودیت­ها، تحریم­ها، تخاصم­های ابرقدرتها توانست به یکی از فناوری­های روز که موجب اقتدار بیشترش می شود، دست یابد. انرژی مقوله ای است که هر جامعه ای آن را داشته باشد می تواند بگوید استقلال و حیات دارم و گرنه باید به زیر سلطه برود. اگر صاحبان قدرت امروز در دنیا عرض اندام می کنند، بدلیل دستیابی آنها به انرژی است. همچنین بدون شک بحث هسته­ای یکی و یا تنها موردی است که ملت شریف ایران یکپارچه روی آن وحدت نظر دارند و عزم آنها برای نگهداشت آن عزمی ملی و خدشه ناپذیر است. بررسی سیر تاریخی کسب قدرت و پیشرفت کشورها نشان می دهد که کشورهائی نظیر آمریکا، فرانسه، انگلیس، چین، روسیه و هند برای پیشرفت خود، استراتژی دستیابی به انرژی اتمی و فناوری فضائی را به عنوان دو مقوله راهبرد ملی انتخاب کرده­اند و با رفتن و آمدن دولتها هیچگاه رفتار آنها در این دو زمینه تغییر نکرده است. اگر دولتی رفته است و دولت دیگری با سلیقه 100% مخالف روی کار آمده است، ولی راهبرد اتمی و فضائی تغییر نکرده است. ولی نمی دانم چرا در ایران اسلامی نسبت به این دو مقوله از تجربه دنیا استفاده نشده و یا نمی شود؟ هر نوع سیاسی بازی و سیاسی کاری در این دو حوزه مطمئناً خیانت به کشور است و باید ممنوع گردد.

این روزها بحث توافق ایران با 5+1 بحثی جهانی شده و البته مورد نظر و زیر ذره بین مردم ایران قرار گرفته است و هر کس بر اساس اندیشه و خواست و سلیقه و جهان­بینی و گرایش و برداشت خود، قلم زده یا به سخن گوئی مشغول شده و یا تحلیل و خبر ارائه می کند. در روزهای اخیر مطالب گسترده ای در بابهای مختلف بیان شده است. مثلاً :

1-1-           نیاز کوتاه مدت کشور 190 هزار سو می باشد، که بدیهی است با 5000 سانتریفیوژ نسل اول امکان تأمین آن به هیچ وجه عملی نیست. این میزان فقط در نهایت حدود 3 % نیاز را تأمین می کند، پس این خط قرمز شکسته شده است.

1-2-           فعال نگه داشتن سایت فردو جزء خطوط قرمز بوده است. با بیانه اخیر مبنی بر اینکه غنی سازی در فردو انجام نشود و هزار سانتریفیوژ بدون گاز بچرخد، کاملاً مشخص است که به معنی تعطیلی عملی فردو در حوزه انرژی اتمی است و پیشنهاد نماینده محترمی مبنی بر نامگذاری سایت به "سوهان فردو و پسران" طنزی است که شاید به وقوع به پیوندد. تبدیل این سایت به یک مرکز پژوهشی نیز ربط چندانی به تحقیق و توسعه اتمی ندارد، چرا که در تحقیق و توسعه باید تولید و در ابعاد نیمه صنعتی خروجی داشت و باید نسل بعدی جایگزین نسل قبلی شود و غیره. بنابراین به وضوح معلوم است که این خط قرمز از بیخ و بن محو شده است و این خاکریز شکسته که هیچ، بلکه نابود می شود. از طرفی ایجاد و راه اندازی مراکز تحقیقاتی در درون دانشگاهها و پژوهشگاهها هم مقرون به صرفه تر و هم عملی تر است.

1-3-           نگهداشت آب سنگین اراک نیز خط قرمز بوده و هست. منظور از تأسیسات اراک مطمئناً آب و برق و شوفاژ و لوله کشی و ساختمان نیست. بلکه اصل آن یعنی راکتور است. اگر راکتور نابود شود و یا به خارج از کشور ارسال شود و طبق اظهار نظر مذاکره کنندگان، اراک باز طراحی و باز ساخته شود، این یعنی میلیاردها دلار سرمایه گذاری جدید. صرف نظر از اینکه چنین سرمایه گذاری امکان دارد یا خیر، فاجعه آن است که ایران مجبور شود خروجی این سایت جدید را به خارج بفروشد. مگر خروجی این سایت نخود و لوبیا و پرتقال است که ایران آن را به بازار جهانی عرضه کند. اصولاً آیا خریداری در دنیا وجود دارد؟ کدام برنامه تجاری (Business plan) انجام شده است و آن را امکان پذیر و اقتصادی دانسته است. آیا خریدار آن فقط همین کشورهای 5+1 نیستند؟ اینها که نیاز به این فرآورده ندارند، خودشان مازاد دارند. پس آشکار است که سایت اراک عملاً نابود خواهد شد. البته با شگردی ظریف و زیبا و با عنوانی دهن پُر کن نظیر "سایت پیشرفته تر" مطرح می شود، غافل از اینکه این باز طراحی و باز ساخته شدن، طرحی چند ده ساله، غیر اقتصادی، غیر مفید در چرخه سوخت، بدون مشتری و با سرمایه گذاری چند میلیاردی، و ...... است و همکاری کشورهای پیشرفته در ساخت آن سرابی بیش نیست. تجربه نیروگاه بوشهر با بیش از 80% پیشرفت تا زمان انقلاب اسلامی، علی رغم داشتن قرارداد محکم، تجربه هشدار دهنده ای از این نوع همکاری است.

1-4-           حق غنی سازی نیز از اول خواست اصلی رهبری و مردم بوده است و خواهد بود. ولی کدام عقل سلیم غنی سازی با حدود 5000 سانتریفیوژ نسل اول در طول بالغ بر 25 سال را حق تلقی می کند؟ مفاد صحبت ها و مستندات غربی ها نشان می دهد که این حق در حد بسیار محدودی داده شده است، که اگر ایران این محدویت دهها ساله را به پذیرد، دردی را دوا نمی­کند. پس این خط قرمز هم ترکی برداشته است که در صورت اجرا حداقل در میان مدت یکی دو دهساله هم قابل بازسازی نیست.

1-5-           بازگشت پذیری جزئی از خواسته های اصلی نظام اسلامی ایران بوده است. ولی خدا وکیلی اگر مواد موجود فعلی با غنای %5  به اکسید تبدیل شود، چگونه این اکسیدها قابل بازگشت است؟ سالها است که با زحمت و تلاش و هزینه دادن دانشمندان و متخصصان کشور این مواد تولید شده است. خصوصاً اینکه ایران متعهد شود که فقط 300 کیلو گرم مواد غنی شده 67/3 درصدی داشته باشد! بله اگر منظور تولید مجدد است، چند سال طول می کشد تا به سطح میزان موجود فعلی برسد؟ آیا غیر از این است که حداقل چهار تا پنج سال طول می کشد؟ پس بازگشت پذیری به معنای کوتاه مدت عملاً غیر ممکن است. در موارد دیگر نظیر ساخت سانتریفیوژهای جدید، سایت جدید و غیره نیز همین گونه است.

1-6-           دو مرحله یا چند مرحله ای نشدن توافق، امر و فرمان رهبری بود. کدام مرجع بی طرف و بی غرض و صاحب نظر و صاحب عقل سالم می تواند مدعی شود که بیانه اخیر حداقل دو مرحله ای نشده است. وقتی از یکی از افراد تیم مذاکره کننده ایران سوال می شود، مفاد این چهارچوب می تواند تغییر کند پاسخ می دهد خیر و شاید به سختی! سؤال: آیا کلیات و جزئیات با هم دیده شده است؟ خیر!

1-7-           به راستی چرا در این بیانه لوزان حرفی از مواد غنی شده 20% نیست؟ چون آنرا در مرحله ژنو دادند رفت. چه گرفته شد؟ پیدا کنید پرتقال فروش را!

1-8-           خواست ملت و رهبری توافق شفاف و غیر قابل تفسیر بوده است. توافقات اخیر آنقدر تفسیرهای گوناگون و متنوع داشته است که مفاد مورد تفاهم شفاف و غیر قابل تفسیر آن تقریباً ناچیز است.

1-9-           عدم ورود به مباحث غیر هسته ای یکی دیگر از خطوط اصلی قرمز است. گرچه تیم مذاکره کننده ایرانی به حق بر این اصل پا فشاری می کند، ولی بیانات، موضع گیریها، و مستندات منتشر شده توسط آمریکا و وزرای غربی نشان از خیز برداشتن آنها برای این منظور دارد.

1-10-       لغو یکجای تحریم­ها به عنوان جزئی از مذاکرات و نه نتیجه مذاکرات، همواره مورد خواست رهبری و مردم بوده است. تیم مذاکره کننده ایرانی به حق در همه مصاحبه­ها و گزارشات بر این خواسته تأکید کرده­اند. ریاست محترم جمهور هم بارها فرموده اند که قرارها لغو یکجای همه تحریمها است. ولی متاسفانه طرف آمریکائی و غربی با انتشار مستنداتی این خواسته را لق کرده و برای مردم ما بیشترین دغدغه را ایجاد نموده است. شواهد حکایت روشن از تصمیم طرف آمریکائی مبنی بر نگهداشت تحریمها دارد و بارها بر تعلیق تدریجی تحریمها تأکید کرده است، در صورتیکه طرف ایرانی لغو یکجای تحریمها را جزء مذاکرات می داند. اگر خدای نخواسته حرف غربی­ها و آمریکا صحیح باشد، آنگاه از این خواست ملی عبور شده و چیزی دست گیر ملت ایران نخواهد شد.

1-11-       به نظر اینجانب پذیرش پروتکل الحاقی مصداق اصلی عبور از خط قرمز است. اینکه آیا دولت به تنهائی می تواند آنرا موقت اجرا کند یا نه، بحثی جدی است و شواهد حکایت از عدم اختیار دولت دارد. پروتکل الحاقی تضاد اصلی با حاکمیت نظام دارد و موجب خدشه دار شدن استقلال می گردد. زمینه سلطه بیگانه بر بسیاری از شئون کشور را فراهم می کند، وابستگی را دو چندان نموده و آزادی و ابتکار عمل را از ایران در سطح بین المللی می­گیرد. بسیار از اصول قانون اساسی خصوصاً اصل 153 را زیر پا می­گذارد. فرصتی جداگانه لازم است تا در این مورد صحبت شود. جالب است که خود آمریکا و اسرائیل هم آن را نپذیرفته اند!

1-12-       توافق خوب جزء خط قرمز نظام بوده است و خواهد بود. بدیهی است اگر آنچه که آمریکا و غرب منتشر کرده و ادعا نموده­اند، صحیح باشد، توافق نه تنها بد بوده است بلکه فاجعه آور است. ولی اگر آنطور که ریاست محترم جمهور و تیم مذاکره ایران با قاطعیت بیان می کنند، و دل هر ایرانی را قلقلک می دهند که مثلاً: