ابعاد مظلومیت امیر مؤمنان از نگاه اهل بیت

حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی نکونام، نماینده ولی فقیه در چهارمحال و بختیاری، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در شهرکرد، به بیان نکاتی درباره شخصیت امیر مؤمنان(ع) و ابعاد مظلومیت آن حضرت پرداخت و با اشاره به مظلومیت آن حضرت، گفت: در این رابطه عبارتی در کلام ایشان وجود دارد که می‌فرمایند «ما زلت مظلوماً منذ قبض رسول الله»، یعنی از زمانی که پیامبر(ص) از دنیا رفت، من در مظلومیت زیسته‌ام؛ در زیارت‌نامه امام هادی(ع) هم داریم که امام(ع) وقتی که به جد بزرگوارش سلام می‌دهد با عنوان «مظلوم» سلام می‌دهد یا تعبیر «اول مظلوم» را برای ایشان به کار می‌برد.

امام جمعه شهرکرد در خصوص ابعاد این مظلومیت اظهار داشت: مظلومیت می‌تواند گاهی از روی ضعف باشد، به گونه ای که به فرد ضعیف زور بگویند، اما مظلومیت امیرالمؤمنان(ع) از این دست نیست، بلکه رنگ و بوی دیگر دارد؛ می‌توان گفت بر اساس عبارات امیرالمؤمنان(ع) و اهل بیت(ع) این مظلومیت چهار بعد دارد. 

نماینده ولی فقیه در چهارمحال و بختیاری، نخستین بعد این مظلومیت را ناشی از ناحیه دشمن دانست و بیان داشت: از آن جایی که حضرت علی(ع) در همه زمینه ها دارای کمالات و افتخارات باور نکردنی بود، مورد حسادت و کینه ورزی دشمنان خود قرار می گرفت و همین عاملی بود برای این که ایشان را مورد ظلم خود قرار دهند.

حجت الاسلام والمسلمین نکونام، دومین بعد مظلومیت امیر مؤمنان، علی(ع) را از ناحیه سربازان و یاران ایشان بیان کرد و افزود: حضرت از ناحیه سربازان و ارادتمندان خود و حتی کسانی که با ایشان بیعت کرده بودند نیز دچار مظلومیت شد؛ حضرت از افرادی که در رکاب ایشان می‌جنگیدند راضی نبودند؛ چرا که امر حضرت را اطاعت نمی‌کردند و همین عدم امتثال امر حضرت در حقیقت نوعی ستم به ایشان بود.

رییس شورای فرهنگ عمومی چهارمحال و بختیاری در تبیین دو بعد دیگر از مظلومیت امیر مؤمنان(ع)، ضمن این که آن‌ها را مظلومیت‌هایی پنهان و معنادار خواند، گفت: یکی از این مظلومیت‌ها ناشی از غربت حضرت است که از سنخ غربت عالمی است که در بین جاهلان گرفتار شده باشد و هرگز حرف او را نفهمند و درکش نکنند؛ حضرت در زمانی زندگی می‌کند که همتا ندارد و هیچ کس او را در آن ظرف زمان درک نمی‌کند، هر چند که در کل زمان نیز همتا ندارد و شاهکار آفرینش است و روزگار ظرفیت تحمل امیر مؤمنان(ع) را نداشت.

وی با بیان این که حتی اصحاب سرّ حضرت هم نمی‌توانستند او را درک کنند، گفت: این افراد تا حدی می‌فهیمدند و قابلیت درک بالایی نداشتند؛ امام(ع) گاهی در عباراتش خطاب به کمیل که از اصحاب سرّ بود به سینه‌اش اشاره می‌کرد و می‌گفت: این جا صندوقچه علم خداوند است و کسی پیدا نمی‌شود که بتوانم آن را تحویلش دهم و این یعنی سرّی را در درون داشته باشی و نتوانی بگویی و این آدم را خسته می‌کند.

رییس استانی حوزه علمیه چهارمحال و بختیاری ادامه داد: تا زمانی که حضرت زهرا(س) زنده بود، ایشان یک هم‌سخن داشت، اما پس از آن حضرت دچار مظلومیتی از این دست هم شد؛ بنابراین شب‌های امیر مؤمنان(ع) و رفتن به سراغ چاه و گشتن در نخلستان‌ها و ناله‌زدن‌های عجیب و غریب ایشان، جدای از جنبه عبادی آن، همه به این موضوع بر می گردد که حضرت کسی را ندارد.

این مقام مسؤول افزود: گاهی حضرت در سخنانش می‌گوید که «این عمار؟ این حذیفه؟ این ذوالشهادتین؟» این‌ها حسرت آن روزگاری است که حداقل افرادی بودند که محرم راز علی(ع) باشند؛ تنهایی و غربت امیر مؤمنان(ع)، مظلومیت ویژه‌ای است که با وجود این که ایشان در جمع حضور داشتند اما در تنهایی کامل به سر می بردند.

امام جمعه شهرکرد در مورد مظلومیت دیگر حضرت که از آن با عنوان مظلومیت علمی یاد کرد، گفت: اولیا خدا وقتی که سعه وجودیشان پر و فراگیر می‌شود، دیگر از ظرف زمان خارج می‌شوند و آینده را هم مانند حال می‌بینند و از آن خبر دارند؛ در این حالت آینده در محضرشان قرار می‌گیرد و نه این که خبر علمی داشته باشند، بلکه آن را می‌بینند که این نشان می‌دهد حضرت سوار بر آینده است، همان طور که سوار بر زمان خودش بود.

وی با بیان این که خبرهایی که حضرت از آینده می‌دهد خبرهایی بسیار داغ و سوزان است، تصریح کرد: ایشان از اتفاقاتی برای بشر رقم می‌خورد، خبر دارد و می‌داند که چه مظلومیت‌هایی برای نسل‌های آینده اتفاق خواهد افتاد.

رییس شورای فرهنگ عمومی چهارمحال و بختیاری در پایان با اشاره‌ به رابطه شب قدر و امیرمؤمنان(ع) و این که ایشان صاحب این ایام است، گفت: در این شب یک قرآن نازل شد و یک قرآن هم از زمین به آسمان صعود کرد؛ شب قدر جاده آسمان و زمین جاده‌ای دوطرفه است که هم قرآن و هم دعا در آن قرار دارد که امیرمؤمنان(ع) نیز واسط این رفت و برگشت و ولایت حضرت و ولایت اهل بیت(ع) شاه‌راه اصلی این شب است./9457/ت302/ب2