ضرورت بررسی سیره علمی آیت الله حائری یزدی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیدوست عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در مراسم نکوداشت حضرت آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی(ره) که پیش از ظهر امروز در بیت این عالم شیعی در قم برگزار شد، با اشاره به اهمیت روش شناسی فقهی مرحوم حائری یزدی(ره) گفت: فایده روش‌شناسی فقهی این است که با آگاهی از روش فقهی یک شخصیت، می‌توان مدیریت وی را بر بحث‌ها مشخص کرد.
وی با اشاره به اینکه در روش شناسی فقهی، مکتب‌های جغرافیایی جا افتاده است گفت: به عنوان مثال مکتب بغداد، مکتب قم و مکتب نجف مطرح است و در نوشته‌های دوران معاصر دیده می‌شود که وقتی قم را با نجف مقایسه می‌کنند گفته می‌شود که مدرسه نجف قاعده گراست ولی مکتب قم متن گراست.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه روش شناسی فقهی آیت‌الله حائری یزدی(ره) از اهمیت زیادی برخوردار است تأکید کرد: در این مسیر ضروری است نگاهی به سیره عملی ایشان بیندازیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین علیدوست با اشاره به ویژگی های مکتب سامرا ابراز داشت: گاهی گفته می‌شود در مکتب سامرا، «لعل» حاکم است ولی در مکتب قم و نجف «انما» حاکم است و از این دست فرق‌ها گفته می‌شود اما من به شخصه این روش را مناسب نمی‌دانم زیرا شخصیت‌هایی در مکتب‌های جغرافیایی هستند که با روش مکتب محل خود، یکسان عمل نمی‌کنند.
وی در ادامه افزود: روش‌شناسی مضاف به یک حوزه به دلیل نقض‌های متعدد، کاملا صحیح نیست و کم سود و کم اثر است اما اگر جای مضاف الیه را عوض کنیم و اشخاص را روش‌شناسی کنیم، کاری به بسیار سودمند است و به عنوان مثال روش‌شناسی فقاهت شیخ انصاری یا روش‌شناسی فقه و اصول شیخ انصاری بسیار مفید است.
حجت‌الاسلام والمسلمین علیدوست تصریح کرد: با نگاهی به سیر علمی مرحوم حائری یزدی(ره) متوجه می‌شویم که ایشان از حلقه خاصی استفاده نکرده است البته در متدولوژی فقاهت ایشان آثاری از سامرا دیده می‌شود از این رو می‌توان گفت ایشان به مکتب خاصی تعلق ندارد لکن تاثیر روش سامرا بر فکر ایشان غلیظ‌تر است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: مرحوم حائری یزدی(ره) تا سال 1312 در سامراء زیست علمی دارد که 13 سال از عمر ایشان را در بر می‌گیرد و پس از خواندن سطح به نجف می‌آید و 3 سال در نجف زندگی می‌کند و از محضر مرحوم آیت‌الله فشارکی و مرحوم آخوند خراسانی استفاده می‌کند
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در پایان گفت:ایشان تا 1316 در نجف زندگی می‌کند و سپس برای 16 سال به کربلا می‌رود و سپس به ایران می‌آید و وارد اراک می‌شود و سپس در سال 1340 قمری وارد قم می‌شود و دیگر در این مدت از کسی استفاده علمی نمی‌کند و در نهایت در سال 1355 رحلت می‌کند. /922 /پ202/ع