وداع با ماه نزول فرشته‌ها
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آن زمان که صدای پای رجب و شعبان قلب شیعیان را نوید می دهد و شادی بر دل های آنان ترانه دلبری را می سراید، همان زمانی است که سحرگاهان بوی نیایش علی(ع) در نجف را می دهد؛ گویی هنوز هم پس از هزار و 400 سال نواها و درد دل های رهبر بزرگ مرد شیعه، در چاه های کوفه به گوش مسلمین قرن بیست و یکم می رسد و همه آن نجواها شکایت هایی از ظلم و ستم انسان های بی دردی است که معمای هستی را نه خود حل کرده اند و نه اجازه می دهند که قلب ها و دل های جستجوگر حقیقت خودشان جاده صراط را بیابند.
نبرد حق و باطل هنوز هم در زمانه معاصر غریب است، هنوز هم حق گوشه نشین نیرنگ ها و مکرهای انسان های پلیدی است که همه عمرشان را برای این گذاشته اند که باطل را حق جلوه دهند؛ اما آنان غافل از این تدبیر خالق هستی هستند که مهدی موعود(عج) همان ادامه ولایتی است که قرار است خواب های خفته را به بیداری همیشگی مبدل کند و قرار است وجدان های کور را با نوای عدالت و صدق تلنگری بنوازد، شاید که بیدار شوند...
از رجب و شعبان که گذشت رمضان همان ماه تقدیر و قضاست که شفاعت گر آن پیامبر غدیر است که ردای ولایت در آن سرزمین از جانب پیامبر رحمت بر دوشش انداخته شد تا پس از ایشان امانتدار ولایتی باشد که از صاحب آن، پیامبر اکرم(ص) به دست او سپرده می شود و علی خیبر، وارث همه آن نیکی ها و درس نوشته های پیامبری است که او شاگرد این مکتب بوده است و آیین محمدی گران بهاترین ثروت میراثی برای علی فاطمه علیهما السلام است که نه برایش ثروت و ملک دنیوی می سازد و نه آرامش و آسایش و فقط و فقط دغدغه ای که می تواند در گوش نجوا کند و هیچ شنواگر دیگری درد دل های او را نمی فهمد و شاید چاه نیز به بهانه همین نجواها از سر بی تابی به فوران می افتد و خروشش را با آب های جاری از زمین سر درآورده به نمایش می گذارد.
رمضان ماه دستگیری نیاز
از آن زمان که حوا و آدم در برابر وسوسه های زمین، بهشت را با خاک معامله کردند و زمین تبعید گاه همه انسان ها شد، قصه خیر و شر از آغاز تاکنون هنوز هم پایان نیافته است و این جاده بی انتهای بدون راهنما، بن بست است؛ اما راهنمای این مسیر چه کسانی هستند؟ آیا زمینیان خودشان کتاب هدایت را بدون غلط مکتوب کرده اند؟ آیا انسان همان حیوان است؟ آیا انسان در خوردن و آشامیدن معنا می شود و با غبار مرگ زندگی به اتمام می رسد؟ آیا مکاتب بشری همان مکاتب آسمانی هستند؟ آیا انسان موجودی بدون غلط غریزی است؟ اینها شاید قسمتی از همه پرسش هایی که بشر برای یافتن پاسخ آن گاه مجبور به خیالبافی می شود و حتی وجود وجودی اش را منکر می شود و به همین دلیل مکتبی برتر از همه مکاتب زمینی، فلسفه وجودی انسان را این گونه تعریف می کند که انسان نیمی از وجودش به زمین بسته است و نیمی دیگر در آسمان است.
می تواند از فرش به عرش برسد؛ چرا که از ابتدا عرش نشین خلق شده است و اشرف مخلوقات قصه سروری اوست که شیطان از پس نافرمانی بر سجده بر این آفرینش بی همتا، از درگاه حق تعالی تا ابد رانده شد.
اما همین بشر سر تا پا نیاز و آبرومند در درگاه هستی در رمضان و در لیالی قدر چشمانش را آب زلال قلبش شستشو می دهد تا قصه بندگی اش را دوباره از سر بنویسد تا یادش نرود که با همه آبرویی که در نزد آفریدگار دارد، اما در همه حال شیطان قسم خورده در پشت وجدان پاکش خفته است تا قسم ابتدای خلقت انسان را محقق کند و هیچ گاه اجازه ندهد که انسان بر کرسی پاکی و انسانیت تکیه بزند؛ اما رمضان همان فرصت طلایی است که عزلت شیطان سند میزبانی خداوند و رقص فرشته ها در زمینی آکنده از آلودگی هاست؛ ماه رمضان همان ماه رحمت، نشاط و امیدهایی که شاید به دست فراموشی سپرده شده است. امید درست زیستن، امید نمره بیست در قله آرمانی اخلاق، امید زمین پاک پاک بدون گناه و فساد، امید دستگیری حاجت، امید برآورده شدن نیاز، امید شنیدن ندای وجدان و هزاران امید دیگر که فقط رمضان به آن جان می دهد.
اعمال ماه مبارک رمضان به فرمودۀ امام علی(ع)
بار الها آنچه از فرق علی جوشید و بر زمین ریخت جز یاد ذکر تو نبود؛ پس هر که را که برای فرق علی گریست در جوار رحمت ذکرت جای بده که بهای دل شکسته را جز خالق ندهد.
یا رب با پرده هایی که در اثر گناه بر دلم افکنده ام، تو را در جمال بزرگی ات درک نمی کنم و قلبم به ذکر تو آرام نمی شود؛ ای خداوندی که وعده تو حق است، قلب مرا به ذکر خود آرامش ببخش و از خطاهایم درگذر(یا سریع العقاب)!
مداوم زیارت اهل قبور بخوانید؛ تا پایان اذان در مکان نماز به حال سجده ذکر(العَفو) بگوئید؛ روزها ذکر(لا حَولَ وَ لا قُوَهَ اِلّا بِالله العَلّیُ العَظیم) و شب ها(صلوات) بسیار بفرستید.
هنگام نگاه به آسمان ذکر(یا مُدَبِّرَ اللَیل) و(قسم به ستارگان فرو شونده) بگوئید.
در خودسازی ذکرهای(یا وَکیل یا مُوَّکِل یا مُدَبِّر یا مؤَخِّر) بگوئید. با بدی ها جهاد و در خوبی ها انفاق کنید.
آیات: 1 سوره دهر را برای جدا شدن فکر از دیگران، 1 سوره اسرا را موقع سحر، 12 سوره دخان را برای سرعت گرفتن، 3 سوره حدید را برای نزدیکی به هدف، 53 سوره یس را برای رفع سستی در نماز و 55 سوره مائده را برای درک امامت، تلاوت کنید.
قبل از نیت نماز برای حضور قلب(اِلهی لا خَتَمَ عَلی قَلبی)، بعد از هر تکبیر(الله اَکبَر کَبیراً)، در ذکر رکوع و سجده(حَمداً دائماً سَرمَداً تُسَبِّحُوهُ بُکرَهً وَ اَصیلا) و بعد از تشهد(اللهم ارزُقنی طاعَتِکَ فی اَللَیلِ وَ اَلنَهار اِلی الله وَ رَسُولِه) و بعد از سلام(خداوندا مرا رحمت کن در ساعت بر پا شدن قیامت) را بگوئید.
در خداحافظی: برای آن فرد دعا کنید و بگوئید(شاید رفتن تو از پیش من ابدی باشد؛ پس ای خدا او را که به شتاب به سوی تو می آید، در راه هدایتت قرار بده) و بگوئید به سلامت: سَلامَه دینی دُنیایی وَ آخِرَتی وَ اُفَّوِضُ اَمری اِلی الله اِنَّ الله بَصیرٌ بِالعِباد.
موقع افطار و سحر ذکر(یا فاطِرَ السَّماوات) را تکرار کنید و لقمه اول را در احسان شهدا و صدیقین و انبیا و مرسلین به دهان گذارید و از آنچه می خورید انفاق کنید.
بسیار بگوئید(اِلهی بِمُحَمَّدٍ) و(الهی بِقُرآن مُبین)
سوره فتح را زیاد بخوانید. سوره مؤمن را با تفکر و تدبّر بخوانید. هر وقت کارها فشار آورد ذکر(اَلحَمدُ لِلّه رَبِّ العالَمین) بگوئید. برای حفظ قرآن: یا حافِظُ یا حفیظ یا نُورُ السَّموات و الارض تَدخُل اَنوارِ نَزَّلَ الکِتابُ المُبین فی قُلوبِهِم وَ سَتَرَ الغَفلَهِ اَحمِل عَن بَصَری).
دل خود را از یاد خدا پر کنید و برای موفق شدن در سجده بسیار ذکر(کَثیراً تَوبَه): ای کسی که زیاد می کنی فضایل توبه را، توبه مرا بپذیر ای صاحب بزرگی و شکوه و جلال؛ بگوئید و جان خود را در عبادت خالص کنید از آن چه در دنیا دارید و یا با آن سروکار دارید و مرتباً(یا عَظیمَ کُلِّ عَظیم) را بگوئید.
برای شفاف تر شدن روح(نَفَختُ روحی) را تلاوت کنید. آیه 7 سوره طلاق توصیه به انفاق است. برای حل مشکلات ذکر(سُبحانَ الله) و هنگام غروب آفتاب ذکر(یا ثارَ الله) را تکرار کنید. برای تقویت صبر در دل ذکر(قُرآنٌ مُبین) و تشخیص درستی یا نادرستی فکر ذکر(یا مُقیل) را زیاد تکرار کنید. برای اجابت دعا ذکر(یا تَوّاب). موقع نشستن در محراب نماز عید فطر ذکر(یا مُحَوِّلُ الحَولِ وَ الاَحوال) موقع غسل دادن به یاد غسل میت بوده و استغفار کنید. ذکر(الله اَکبَر) را در شب و روز عید فطر بسیار بگوئید.
روزه و رمضان از دیدگاه امیر المومنین(ع)
امام علی(ع) اسوه زهد و پارسایی است و هر چه در وصف آن بزرگوار گفته شود، قطره ای از دریای بی کران وجود ایشان را نمی توان بازگو نمود. در روایات بسیاری آمده است که آن حضرت در طول سال، روز های بسیاری را روزه می گرفتند و شب ها دل به معبود سپرده و عاشقانه با او راز و نیاز می کردند.
حضرت در خطبه 110 نهج البلاغه پس از بر شمردن آثار ایمان به خداوند یکتا، به برخی تکالیف مسلمانان اشاره می کند. ایشان بر پا داشتن نماز را آیین امت اسلامی، پرداختن زکات را تکلیف واجب الهی، حج را نابود کننده فقر و شست و شو دهنده گناهان بر می شمارند و از روزه ماه رمضان به عنوان سپری در برابر عذاب الهی یاد می کنند و می فرمایند:(صوم شهر رمضان فَاِنه جنه من العقاب)؛ همانا روزه ماه رمضان سپری است در برابر عذاب الهی(خطبه 110 شرح محمد دشتی)
درهای رحمت الهی در ماه مبارک رمضان گشوده است؛ بنابراین انسان دانا در این ماه با انجام اعمالی که موجب رضایت الهی می شود، می تواند ضمن انس گرفتن با معبود، روح و جان خود را به زیور ایمان آراسته کرده و نظر لطف حضرت حق را برای خود به ارمغان آورد.
صرفاً در این حدیث یکی از معیار ها و سنجش میزان اخلاص بندگان خدا روزه معرفی شده است و هر کس بتواند روزه دار واقعی باشد، او پیروز میدان است.
روح روزه زمانی در روزه دار تبلور می یابد که شخص تمام اعضا و جوارح خود را روزه دار بداند و با پرهیز از گناه و معصیت و حتی اندیشه گناه کردن درجه و مرتبت خود را به خدا نزدیک کند. در حدیثی دیگر از حضرت امیر(ع) می خوانیم: روزه دل از {برای} اندیشه در {ترک} گناهان، بهتر از روزه شکم است.
حضرت در حدیثی دیگر به روزه داری های بی حاصل اشاره می فرمایند و می گویند: بسا روزه داری که بهره ای جز گرسنگی و تشنگی از از روزه داری خود ندارد! با بررسی این احادیث نیکوست حال که سر تسلیم به معبود سپرده و دستور وی را در پاسداشت ماه رمضان و انجام فریضه مهم روزه عملی می سازیم، توجه به بعد روحانی روزه را جدی تر بگیریم و از روزه رمضان هم سپری در برابر عذاب الهی بسازیم و هم با ارتباط عاشقانه با حضرت باری تعالی، رضایت همیشگی او را فراهم آوریم و نه تنها از عذاب و عقوبت او دوری کنیم، بلکه خود را در ماه رمضان و در طول سال ملزم به انجام اعمالی بدانیم که گام نهادن در جهت رضای الهی باشد.
امام مهدی(عج) در ادعیه ماه رمضان
تمام ماه رمضان(یکی از زمان هایی که دعای برای امام مهدی(عج) در آن سفارش شده است، تمام ماه رمضان است.) به خصوص در شب های آن ماه شریف، زیرا که این ماه بهار دعا کردن است و این هم بهترین دعاها می باشد. از همین روی از خود آن حضرت ـ که خداوند فرجش را برساند ـ أمر و اهتمام به دعای افتتاح در شب های این ماه رسیده است. بنابراین از خواندن آن غافل مشو که جدّاً دعایی است نفیس و جامع مطالب دنیا و آخرت می باشد.
و نیز مؤید این مطلب است آن که رئیس محدثین شیخ بزرگوار صدوق رحمة الله علیه در کتاب فضائل شهر رمضان به سند خود از حضرت امام رضا علیه السّلام آورده که درباره خوبی های ماه رمضان فرمود: کارهای نیک در ماه رمضان پذیرفته شود و بدی ها آمرزیده گردد. هر کس در ماه رمضان یک آیه از کتاب خدای عز و جل بخواند چنان است که در ماه های دیگر ختم قرآن کند و هر که در این ماه به روی برادر مؤمنش بخندد، روز قیامت او را ملاقات ننماید جز این که در روی او خنده آورد و وی را به بهشت مژده دهد و هر کس در این ماه مؤمنی را یاری کند، خدای تعالی او را در درگذشتن از صراط یاری نماید. روزی که قدم ها در آن خواهد لغزید و هر آن که در این ماه خشم خود را فرو گیرد، خداوند روز قیامت خشم خود را از او باز دارد و کسی که در آن اندوهگینی را دادرس شود، خدایش از بیم بزرگ روز قیامت در امان دارد و هر که در این ماه ستمدیده ای را یاری نماید، خداوند او را بر هر کسی که در دنیا با وی دشمنی ورزد یاری فرماید و روز قیامت هنگام سنجش اعمال و حساب نیز یاریش کند.
ماه رمضان، ماه برکت، ماه رحمت، ماه مغفرت و ماه توبه و بازگشت(به درگاه خداوند) است و هر کس در ماه رمضان آمرزیده نشود پس در چه ماهی آمرزیده خواهد شد!؟ پس از خداوند بخواهید که روزه را از شما بپذیرد و آن رمضان را آخرین رمضان شما قرار ندهد و این که شما را در این ماه برای فرمانبرداریش توفیق بخشد و از نافرمانیش محفوظ بدارد، که او بهترین سئوال شدگان است.
دعا برای تعجیل فرج و گشایش امر مولایمان حضرت حجت(عج) از اقسام یاری و کمک می باشد، که در این جهت شریف یاری کردن مؤمن تأکید شده این که در این ماه مبارک به آن عمل گردد و بدون شک یاری کردن امام علیه السلام بهترین و تمام ترین اصناف یاری کردن است.
و گواه بر آن چه ذکر شد، از اهتمام به آن در ماه رمضان دعایی است که در کتاب اقبال و زاد المعاد از امام چهارم سید العابدین و فرزندش ابو جعفر باقر علیهما السلام روایت آمده که اولش چنین است: خدایا این ماه رمضان است… از تو می خواهم که جانشین محمد و وصی محمد و قیام کننده به عدالت از اوصیاء محمد که درودهایت بر او و ایشان باد را یاری نمایی، یاریت را بر آنان معطوف بدار.
روایتی که ثقه الاسلام محمد بن یعقوب کلینی(ره) در کتاب الصوم فروع کافی از محمد بن عیسی به سند خود از امامان علیهم السلام آورده که فرمود: این دعا را شب بیست و سوم ماه رمضان در حال سجده و برخاستن و نشستن و در هر حال تکرار می کنی و نیز هر قدر که می توانی و هرگاه که به یادت آمد در دوران زندگیت، پس از
این حدیث شریف دلالت دارد بر این که دعا کردن برای آن امر بزرگ(زودتر شدن ظهور) در شب بیست و سوم ماه رمضان مهم تر و مؤکدتر است، از وقت ها و زمان های دیگر، هم چنان که در ماه رمضان از سایر ماه ها تأکید بیشتری دارد، به جهت این که جهات استجابت و روی آوردن به درگاه خداوند و پاداش در آن شب جمع است و نیز فرشتگان و روح در آن شب فرود می آیند و درهای فتح و رحمت آن قدر گشوده می شود که در شب های دیگر گشوده نشوند.
بلکه از صریح بعضی از روایات به دست می آید که آن شب همان شب قدر است که از هزار ماه بهتر می باشد؛ چنان که محمد بن یعقوب کلینی(ره) در کتاب اصول کافی باب النوادر کتاب فضل القرآن به سند خود از حضرت امام صادق علیه السلام از پیغمبر صلی الله علیه و آله آورده که فرمود: قرآن در بیست و سوم ماه رمضان فرود آمد.4 این حدیث به ضمیمه این که خدای عز و جل فرمود: «انا انزلناه فی لیله القدر» ما(قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم؛(قدر/1) دلالت دارد بر این که شب قدر همان شب بیست و سوم ماه رمضان است و این برای اهل بینش واضح است.
و محقق نوری در کتاب النجم الثاقب دعای مزبور را به گونه مبسوطی از کتاب المضمار تألیف سید علمای بزرگوار آن که شایسته است عموم اهل بینش به او اقتدا کنند، سید علی بن طاووس نقل کرده است. دعا چنین است: «اللهمّ کن لولیک القائم بأمرک الحجه بن الحسن المهدی علیه و علی آبائه أفضل الصلاه و السلام فی هذه الساعه و فی کل ساعه ولیاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دلیلاً و مؤیداً(مریداً ـ خ ل) حتی تسکنه أرضک طوعاً و تمتّعه فیها طولاّ و عرضاً و تجعله من الائمه الوارثین اللهم انصره و انتصر به و اجعل النصر منک له و علی یده و اجعل النصر له و الفتح علی وجهه و لا توجه الأمر الی غیره اللهم اظهر به دینک و سنه نبیک صلی الله علیه و آله حتی لا یستخفی بشیء من الحق مخافه احد من الخلق اللهم انی ارغب الیک فی دوله کریمه تعزّ بها الاسلام و اهله و تذلّ بها النفاق و اهله و تجعلنا فیها من الدّعاه الی طاعتک و القاده الی سبیک و آتنا فی الدنیا حسنه و فی الآخره حسنه و قنا عذاب النار و اجمع لنا خیر الدارین و اقض عنا جمیع ما تحبّ فیهما و اجعل لنا فی ذلک الخیره برحمتک و منّک فی عافیه آمین ربّ العالمین و زدنا من فضلک و یدک الملاء فانّ کلّ معط ینقص من ملکه و عطاؤک یزید فی ملکک»؛
خداوندا برای ولی قائم به أمرت حجت بن الحسن مهدی که بر او و بر پدرانش بهترین درود و سلام باد، در این ساعت و در همه ساعت ها سرپرست و نگهبان و پیشوا و یاور و راهنما و تأیید کننده(یا خواهان) باش تا این که بر سراسر زمینت فرمانروای مطاعش سازی و از کران تا کران گیتی برخوردارش نمایی و او و فرزندانش را از امامانِ وارث قرار دهی! خدایا او را یاری نموده و به وسیله او پیروزی را برای(دین) خویش تحقق بخش و نصرت خود را برای او و به دست او فراهم آور و یاری را به او اختصاص ده و فتح و پیروزی را به روی او بگشای و امر(حکومت) را به غیر او متوجه مساز، خداوندا دینت و سنت پیغمبرت که درود و سلامت بر او و خاندانش باد را به او آشکار کن، تا چیزی از حق را از بیم احدی از خلق مخفی ندارد! خدایا من به درگاه تو زاری می کنم به جهت دولتی گرامی که اسلام و اهل آن را به آن عزت دهی و نفاق و اهل آن را خوار گردانی و ما را در آن دولت از دعوت کنندگان به سوی طاعتت قرار داده و در شمار راهنمایان به راهت منظور داری و در دنیا حسنه ای و در آخرت حسنه ای به ما عنایت فرمای و ما را از عذاب آتش نگهدار و خیر دنیا و آخرت را برای ما فراهم ساز و تمام آنچه در آن دوست داری برای ما قرار ده و اختیار آن را برایمان محفوظ بدار به رحمت و منت خودت و با عافیت، اجابت فرمای ای پروردگار عالمیان و از فضل و نعمتت بر ما بیفزای(و پیمانه مان را) پر کن، که هر بخشنده ای از داراییش کاسته می شود، ولی عطای تو در ملکت می افزاید.
توصیه امام رضا(ع) برای روزهای پایانی ماه مبارک رمضان
روایات اسلامی رمضان ماهی که ابتدایش رحمت و میانه اش مغفرت و پایانش آزادی از آتش جهنم است معرفی شده و تصریح گردیده است که درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده می شوند و تا آخرین شب بسته نمی شوند؛ ماهی که خداوند در آن حسنات را می افزاید و گناهان را پاک می کند.
یکی از بافضیلت ترین ایام و لیالی، دهه آخر ماه مبارک رمضان است. طبق روایات رسیده از اهل بیت(ع)، پیامبر اکرم(ص) این دهه را به اعتکاف گذرانده و به عبادت و شب زنده داری مشغول بودند.
امام رضا(ع) هم می فرماید: کانَ أَبى علیه السلام یَزیدُ فى الْعَشْرِ الأَواخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ فى کُّلِ لَیْلَةٍ عِشْرینَ رَکْعَةً؛ پدرم در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بیست رکعت به نمازهاى مستحبّى شب هاى ماه رمضان مىافزود.
همچنین امام رضا علیه السلام می فرماید: کانَ أمیرُ المؤمنینَ علیه السلام لایَنامُ ثلاثَ لیالٍ : لَیلةَ ثلاثٍ وعِشرِینَ مِن شَهرِ رَمَضانَ و لَیلةَ الفِطرِ و لَیلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ و فیها تُقسَمُ الأرزاقُ و الآجالُ و ما یَکونُ فی السَّنَةِ؛ امیر المؤمنین علیه السلام سه شب را نمىخوابید، شب بیست و سوم ماه رمضان، شب عید فطر و شب نیمه ماه شعبان؛ در این شب ها، روزی ها تقسیم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد، تعیین مىشود.
یکی از اعمال مهمی که در طول ماه مبارک رمضان مورد تأکید قرار گرفته، افطارى دادن به روزه داران است. در این زمینه روایتی در عیون اخبار الرضا(ع) نقل شده که اهمیت این موضوع را می رساند.
طبق این روایت پیامبر اکرم(ع) در خطبه معروف شعبانیه مى فرماید: «مردم بیدار باشید! کسى که از شما به روزه دار مؤمن در این ماه افطارى دهد، پاداش آزاد نمودن یک برده و بخشش گناهان گذشته را همراه دارد. عرض شد: اى رسول خدا! ما توان افطارى دادن نداریم. حضرت فرمود: بترسید از آتش! ولو با دادن نصف دانه خرما و از آتش بپرهیزید! گر چه با دادن شربت آب باشد.»
پس گروهی پیشی گرفتند و به پیروزی دست یافتند و کسانی دیگر باز ماندند و محروم گشتند. شگفتا(و شگفتا) از کسی که سرگرم خنده و بازی است(آن هم) در روزی که نیکوکاران ثواب و اجر می برند و کوتاهی کنندگان محروم می شوند. به خدا قسمت اگر پرده و حجاب ها کنار رود، هر آینه نیکوکار به کردار نیک خود و گناهکار به گناهش مشغول می شود.
امام رضا علیه السلام هم چنین عید فطر را روز تضرع و دعا به درگاه خداوند دانسته می فرماید: إنَّما جُعِلَ یَومُ الفِطرِ العِیدَ لِیَکونَ لِلمُسلِمینَ مُجتَمَعا یَجتَمِعُونَ فیهِ و یَبرُزونَ لِلّهِ فَیُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَیهِم؛
بدان جهت روز عید فطر عید قرار داده شده است تا در آن روز مسلمانان جمع شوند و به خاطر خدای بزرگ به صحنه آیند و خدا را در برابر نعمت هایش به شکوه و بزرگی یاد کنند، تا هم روز عید باشد و هم روز اجتماع، هم روز بالندگی باشد و هم روز زکات دادن، هم روز رغبت و توجه به نعمت های الهی باشد، هم روز تضرع و دعا به درگاه خدا.
امام رضا(ع) همچنین فرا رسیدن عید فطر پس از یک ماه بندگی را هدیه ای به خداوند برشمرده می فرماید: در روز قیامت، چهار روز را به پیشگاه خداوند هدیه می‌برند، گویی که عروس را به خانه بخت می‌برند! پرسیدند: این چهار روز چه روزهایی است؟ حضرت رضا(ع) فرمود: روز عید قربان و عید فطر و روز جمعه و عید غدیر.
/934/702/ر
فاطمه ترزفان
منابع:
مرحوم سید محمد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ج2، ص78 ـ 89٫
2 . بحارالانوار، ج96، ص341٫
3 . الکافی، ج4، ص162٫
4 . اصول کافی، ج2، ص629٫