حضرت زهرا کلمه الهی

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، کارشناسان شبکه های وهابی وصال حق وکلمه در برنامه های جداگانه به صورت کلیپ ونشست علمی، ضمن تکذیب ادعای شیعه مبنی بر اینکه منظور از لفظ  «کلمات »در آیات  37 و 124 سوره بقره ؛ اهل بیت رسول الله (ص) مخصوصا حضرت زهرا (س) هستند، مدعی شدند در منابع شیعی روایتی در اثبات این مدعا وجود ندارد.

 برای روشن شدن مطلب به آیات زیر اشاره می گردد:

در سورۀ مبارکه بقره ، آیۀ 37 چنین آمده است:

«فَتَلَقّی آدَمُ مِن رَبِّهِ کَلَماتٍ فَتابَ عَلَیهِ؛ پس حضرت آدم (ع) از حضرت حق تبارک و تعالی کلماتی را فرا گرفت و آن کلمات را وسیلۀ (قبول) توبۀ خویش قرار داد».

دربارۀ این آیه احادیثی نقل شده است که بسیار فوق العاده است، و با توجه به آیۀ مذکور و این روایات، انسان می تواند بخوبی درک نماید که حضرت صدّیقه (س) علت خلقت است و یکی از اسباب آفرینش جهان می باشد، یعنی همانطور که رسول اکرم (ص) امیرالمؤمنین و حسنین (ع) سبب خلقتند، حضرت صدّیقه (س) نیز یکی از علل آفرینش است، و معقول نیست کسی علّت خلقت باشد و ولایت نداشته باشد.

در این باره جناب ابن عبّاس از پیغمبر اکرم (س) روایتی نقل می کند که آن حضرت فرمودند:

بعد از آنکه خدای تعالی آدم (ع) را آفرید، حضرت آدم (ع) عطسه کرد و با الهام خدائی «الحمد لله ربّ العالمین» گفت. خدای تعالی در جواب او فرمود: «یَرحَمُکَ رَبّکَ» رحمت خدا بر تو باد. هنگامیکه فرشتگان بر حضرت آدم سجده کردند، عجب به او راه یافت و در حالیکه بر خود می بالید عرض کرد: پروردگارا، آیا مخلوقی که نزد تو محبوب تر از من باشد، آفریده ای؟ و این سؤال را سه بار تکرار کرد و هرسه بار بی جواب ماند، دفعۀ سوّم که حضرت آدم (ع) پرسش خود را بازگو می کرد، متوجّه گردید که سؤال بی پاسخ او سخن به جایی نبوده است، آنگاه از جانب پروردگار خطاب آمد: بلی، یا آدم مخلوقاتی از تو محبوبتر دارم، که اگر آنها بوجود نمی آمدند، تو را نیز نمی آفریدم.
عرض کرد: پروردگارا آنها را به من نشان بده.
در آن هنگام از جانب خدای تعالی به فرشتگان حاجب درگاه الهی وحی شد پرده ها را کنار بزنید. چون حجابها برداشته شد، از پشت پرده غیب، پنج شبح ظاهر شدند که در پیشگاه عرش ایستاده بودند.
حضرت آدم عرض کرد: پروردگارا اینان کیستند؟
خطاب آمد: این پیامبر من، این علی امیرالمؤمنین پسر عم او، این فاطمه دخترش و این دو، حسن و حسین، پسران علی، فرزندان پیامبر من هستند. و پس از معرفی نامهای آنها، خدای تعالی فرمود: یا آدم اینها مقام اوّل را دارا هستند و درجاتشان بسیار عالی است، و مرتبۀ تو تالی مقام والای اینها می باشد.

و بعد ها زمانی که حضرت آدم مرتکب و مبتلای آن ترک اولی شد، عرض کرد:
پروردگارا، از تو مسئلت دارم که به حقّ محمّد، و علی، و فاطمه، و حسن و حسین از خطای من درگذری، پس دعایش مستجاب شد و مشمول عفو و آمرزش خدای تعالی قرار گرفت و این است معنای آیۀ شریفه که خدا می فرماید: پس آدم کلماتی از پروردگارش فرا گرفت که به وسیلۀ آن کلمات توبۀ او مورد قبول واقع گردید.

در آیه شریفه 124 سورۀ بقره چنین می خوانیم:
«وَ إذِابتَلی اِبراهیمَ رَبّهُ بِکَلَماتٍ فَاتَمّهُنَّ؛
هنگامی که پروردگار حضرت ابراهیم را با کلماتی امتحان فرمود و آن کلمات را تمام کرد».

همانطوری که در آیۀ قبل گفته شد که مقصود از کلمات چیست، در این آیه نیز مراد از کلمات عبارتند از رسول اکرم (س) ، امیرالمؤمنین (ع) ، حضرت صدّیقه (س) ، و حسنین (ع)./9161/خ