پژوهشگر علوم حدیث:
محبت به اهلبیت، کافی نیست ما را مودت باید
خبرگزاری رسا ـ پژوهشگر علوم حدیث در مراسم تواصی به حق گفت: محبت خود را به مودت به اهلبیت(ع) تبدیل کنیم زیرا به محبت اعتباری نیست، مثل کوفیان که منتظران امامشان بودند بواسطه محبتشان امامشان را دعوت کردند اما خود کمر به جنگ با امامشان بستند و این ثمره محبت بدون مودت است.
به گزارش خبرگزاری رسا، حجت الاسلام ملک پور، پژوهشگر علوم حدیث در مراسم تواصی به حق که هشتم امروز در مؤسسه علمی، فرهنگی دارالحدیث برگزار شد، گفت: سیر و سلوک الی الله دو مرحله دارد، ابتدا انسان باید خود را از گناهان پاک کند، و در مرحله دوم انسان خود را به صفات انسانی بیاراید، این دو مطلب در دستگاه امام حسین(ع) به وفور یافت می شود.
وی افزود: زیارت نامه، مجالس عزا، دسته جات عزاداری، مصیبت ها همه و همه در بر گیرنده مسائلی همچون صبر، استقامت، ایثار و شهادت است و شاهد آن هستیم که بسیاری از افراد از این دستگاه به کمالات رسیده اند.
این پژوهشگر علوم حدیث ادامه داد: در میان تمامی ویژگی هایی که در مجالس حضرت سید الشهدا(ع) دیده می شود نکته مهمی مورد تأکید است و آن این که اصل دین بایستی حفظ شود.
وی اظهار داشت: در حدیثی آمده است که امام رضا(ع) به شبیب فرمودند «یا ابن شبیب ان کنت باکیا لشیء فابک للحسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام؛ اگر می خواهی گریه کنی بر سید الشهدا گریه کن که گریه بر جدم سیدالشهدا گناهان بزرگ را می زداید».
حجت الاسلام ملک پور در ادامه تصریح کرد: عبدالله فضل از راویان عرصه حدیث است و نقل می کند که از امام صادق(ع) پرسیدم چرا روز عزای امام حسین(ع) را روز «بکاء» می نامند ولی مصیبت پیامبر(ص) و یا مصیبت حضرت زهرا(س) را اینچنین نگفته اند؟ امام در جواب می فرماید: «اصحاب کساء که کریمترین انسانها هستند، برای مردم موجب تسلی و دلداری بودند و هر کدام که از دنیا می رفتند معصوم دیگری بود اما وقتی حضرت سید الشهدا شهید شدند هیچ کدام از پنج تن نبودند که موجب تسلی خاطر مردم شود به همین لحاظ است که مصیبت جدم سید الشهدا اعظم مصائب ما اهلبیت است و این مصیبت برای حجت خدا سخت تر است.»
پژوهشگر علوم حدیث تأکید کرد: همچنین امام باقر(ع) درباره سند زیارت امین الله می فرماید «وقتی امام حسین(ع) به شهادت رسید پدرم دیگر به منزل نرفت و چندین سال در بیابان خیمه زد و عزاداری می کردند زیرا نمی خواستند با مردمی که پدرش را دعوت کردند، یاریش نکردند و به شهادتش رساندند روبرو شوند و آنها را ببینند، و در همین ایام بود که امام به صورت مخفیانه به کربلا می رفتند و زیارت امین الله می خواندند و برای ما به یادگار گذاشتند.
حجت الاسلام ملک پور اظهار داشت: وقتی امام سجاد(ع) از بیابان به شهر آمد یک عمر گریه کرد، وقتی پرسیدند آقا چرا اینقدر گریه می کنید؟ امام(ع) جواب دادند «حضرت یعقوب که یک فرزند داشت در سوگ فرزندش که می دانست زنده است چشمانش را از شدت گریه از دست داد، من در یک روز، تمام عزیزانم را از دست داده ام»، از این رو امام زمان(عج) می فرماید «اگر در روز عاشورا نبودم که یاریت کنم صبح و شام برایت گریه می کنم و اگر اشکم خشک شود خون گریه می کنم». /907/د102/ی
ارسال نظرات