یادداشت؛
راز موفقیت مدیران ولایی
مدیر ولایی باور دارد که اگر دل را به خدا بسپارد و نیتش را برای رضای او خالص کند، خداوند در کار او برکت می‌دهد، راه‌های بسته را می‌گشاید و از شکست، پیروزی می‌سازد.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، مدیر ولایی باور دارد که اگر دل را به خدا بسپارد و نیتش را برای رضای او خالص کند، خداوند در کار او برکت می‌دهد، راه‌های بسته را می‌گشاید و از شکست، پیروزی می‌سازد.
مدیر ولایی در مکتب امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام، مدیری است که «توفیق الهی» را سرچشمه‌ی همه موفقیت‌ها می‌داند و هر مأموریت را «تکلیف الهی» تلقی می‌کند، نه امتیاز دنیوی.
چنین مدیری، مؤمن، با تقوا، اهل مجاهده، با اخلاص، فداکار، متخصص، حرفه‌ای، بانشاط و باانگیزه مردمی، اخلاق‌مدار، همواره در خط فرمان ولایت فقیه است. او در مدیریت، عبادت را با تدبیر درهم می‌آمیزد و میان ایمان و علم، عشق و نظم، عدالت و کارآمدی پیوند برقرار می‌سازد.
مدیر ولایی؛ مرد میدان و روزهای سخت
راز موفقیت چنین مدیرانی، آن است که در لحظه‌ی بحران، به جای تکیه صرفاً بر محاسبات مادی، بر ایمان و تکلیف تکیه می‌کنند ؛ آنان «مرد روزهای سخت»اند؛ کسانی که در میان طوفان حوادث، به جای ترس، به خدا توکل می‌کنند.
نمونه‌های زنده‌ی این مکتب، شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، شهید حاج قاسم سلیمانی، شهید سید حسن نصرالله و فرماندهان بزرگ حماسه‌ی اقتدار ملت ایران‌اند ـ رضوان‌الله تعالی علیهم اجمعین.
کسانی که با قلبی سرشار از ایمان و روحی عاشورایی، در میدان مدیریت و مجاهدت حضور یافتند و ثابت کردند که می‌توان مدیر بود و شهید شد. همچنین می‌توان حاکم بود و عابد ماند.
راز موفقیت؛ تکلیف‌مداری عاشورایی
در مکتب مدیران ولایی، معیار عمل «نتیجه‌گرایی مادی محض» نیست، بلکه تکلیف‌مداری عاشورایی است؛ آنان مانند یاران سیدالشهدا علیه‌السلام، در راه حق می‌ایستند ولو تنها بمانند؛ زیرا یقین دارند که هر کس برای خدا کار کند، خداوند او را یاری می‌دهد: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ» (سوره محمد، آیه ۷) چنین مدیرانی در مسیر ولایت حرکت می‌کنند و اطاعت از ولیّ فقیه را نه از سر مصلحت، بلکه از سر ایمان می‌دانند؛ زیرا ولایت، تجلی توفیق الهی است.
مدیریت بر مدار توفیق الهی
توفیق الهی، همان نوری است که امام علی علیه‌السلام در پایان نامه ۵۳ از خداوند طلب می‌کند: «أَنْ يُوَفِّقَنِي وَإِيَّاكَ لِمَا فِيهِ رِضَاهُ» مدیر ولایی باور دارد که اگر دل را به خدا بسپارد و نیتش را برای رضای او خالص کند، خداوند در کار او برکت می‌دهد، راه‌های بسته را می‌گشاید و از شکست، پیروزی می‌سازد.
مدیر ولایی، پیرو مکتب حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است. او در زمانه‌ی ما، همان است که در میدان جهاد و خدمت، به توفیق الهی تکیه می‌کند و به عشق ولایت در میدان جهاد فداکاری می‌کند.
در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، تا زمانی که مدیران ما از این الگو پیروی کنند و ایمان، تکلیف، اخلاص، علم و تخصص و ولایت‌مداری را درهم آمیزند، مسیر پیشرفت و عزت امت اسلامی هموار خواهد بود.
آخرین وصیت مدیریتی امام علی علیه‌السلام
در واپسین بخش از فرمان جاودانه‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام به مالک اشتر، امام علیه‌السلام پیش از دعا، آخرین وصیت خود را چنین بیان می‌کند: «وَتَجْتَهِدْ لِنَفْسِكَ فِي اتِّبَاعِ مَا عَهِدْتُ إِلَيْكَ فِي عَهْدِي هَذَا، وَاسْتَوْثَقْتُ بِهِ مِنَ الْحُجَّةِ لِنَفْسِي عَلَيْكَ، لِكَيْلَا تَكُونَ لَكَ عِلَّةٌ عِنْدَ تَسَرُّعِ نَفْسِكَ إِلَى هَوَاهَا.» ترجمه: «بکوش تا خود را به پیروی از آنچه در این عهدنامه به تو سفارش کرده‌ام و بر آن حجت را بر تو تمام ساخته‌ام و برای خود عذری نگذارم، وفادار باشی؛ تا مبادا هنگامی که نفس تو به سوی هوای خویش شتاب می‌گیرد، برای خود بهانه‌ای بیاوری.»
این جمله، آخرین دستور مدیریتی امام است: پایبندی به عهد الهی، پرهیز از پیروی هوای نفس، و مراقبت دائمی و خودمدیریتی. امام مالک را از خطر «توجیه‌گری» و «بهانه‌سازی» برحذر می‌دارد، زیرا بزرگ‌ترین لغزش مدیران، آن‌گاه رخ می‌دهد که خود را برتر از قانون، نصیحت و نقد سازنده بدانند.
دعا و راز موفقیت مدیران
پس از این هشدار اخلاقی، حضرت امام علی علیه‌السلام با دعا و تضرع، راز موفقیت «مدیر در انجام مأموریت» را در توجه به خدا و کسب توفیق الهی می‌داند.
دعای امام برای توفیق مدیران
«وَأَنَا أَسْأَلُ اللَّهَ بِسَعَةِ رَحْمَتِهِ، وَعَظِيمِ قُدْرَتِهِ عَلَى إِعْطَاءِ كُلِّ رَغْبَةٍ، أَنْ يُوَفِّقَنِي وَإِيَّاكَ لِمَا فِيهِ رِضَاهُ، مِنَ الإِقَامَةِ عَلَى الْعُذْرِ الْوَاضِحِ إِلَيْهِ وَإِلَى خَلْقِهِ، مَعَ حُسْنِ الثَّنَاءِ فِي الْعِبَادِ، وَجَمِيلِ الأَثَرِ فِي الْبِلادِ، وَتَمَامِ النِّعْمَةِ، وَتَضْعِيفِ الْكَرَامَةِ.» ترجمه: «و از خداوند، به گستردگی رحمتش و عظمت قدرتش بر عطای هر خواسته‌ای، درخواست می‌کنم. که من و تو را در آنچه موجب رضای اوست توفیق دهد؛ در پایداری بر اقامه‌ی حجت روشن در برابر خدا و بندگانش، با نیک‌نامی در میان مردم، و برجای نهادن آثار زیبا و ماندگار در سرزمین، و برخورداری از نعمت کامل، و افزونی کرامت الهی.»
مدیریت ولایی و توفیق الهی
امام علی علیه‌السلام منشأ موفقیت را از توان انسانی به توفیق الهی منتقل می‌کند. هرچند مدیر باید مجاهد و کوشا باشد، اساس موفقیت نصرت خداست: «وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ.» در نظام ولایی، مدیران تنها زمانی کارآمدند که در مسیر رضای الهی گام بردارند، نه در مدار مصلحت‌های موقّت و دنیوی. اصول مدیریتی مهم در دعای امام الاقامة على العذر الواضح؛ اصل شفافیت و پاسخگویی مدیر باید تصمیم‌هایش را بر پایه دلیل روشن و حجت قابل دفاع بنا کند. تصمیم‌هایی که با هوای نفس یا سلیقه شخصی توجیه شوند، از مسیر رضای الهی خارج‌اند.
حُسنُ الثناء فی العباد؛ سرمایه اعتماد اجتماعی
نیک‌نامی مدیر نشانه صداقت و عدالت در رفتار اوست. اعتماد عمومی بزرگ‌ترین پشتوانه‌ی نظام ولایی است.جميل الأثر في البلاد؛ توسعه‌ی پایدار و خدمت ماندگار. اثر زیبا به معنای باقی گذاشتن خدمات مفید، عمران، آبادانی، شکوفایی مادی و معنوی، پیشرفت عدالت، امنیت، و تولید عمل صالح است.
مدیر ولایی به دنبال ردپای ماندگار است، نه نام و عنوان زودگذر. تمام النعمة و تضعیف الکرامة؛ رشد معنوی و عزت ملی
نظامی که بر توحید، عدالت و کرامت انسان استوار باشد، از فقر، ذلت، تفرقه، فساد و تبعیض نجات می‌یابد. دعای مدیریتی امام، در حقیقت منشور معنوی مدیریت ولایی است.
بیانات رهبر انقلاب اسلامی
امیرالمؤمنین قلّه‌ی عدالت است، قلّه‌ی تقوا است، قلّه‌ی گذشت است در طول تاریخ. اگر ملّت ایران و ملّت‌های مسلمان بخواهند استفاده کنند از درس این انسان بزرگ و برترین انسان‌ها بعد از پیغمبر اکرم، باید به نهج‌البلاغه بیشتر مراجعه کنند. من توصیه می‌کنم امسال فعّالان عرصه‌ی فرهنگی به مطالعه‌ی نهج‌البلاغه و آموزش نهج‌البلاغه توجّه ویژه‌ای داشته باشند. ۱/۱/۱۴۰۴
دعـا وسیله موفقیت است، نه‌فقط در مسائل اخروی و برای برزخ و قیامت، ....... حتی در کارهای عظیم نیز کارساز است. خدای متعال محوّل کرده است به بندگان صالحش کاری که آنها می‌کنند؛ وَ ما رَمَیتَ اِذ رَمَیتَ ولکن الله رمی ...
پیغمبران خدا، در مشکلات بزرگشان، متوسّل می‌شدند و دعا می‌کردند. ۱/۱/۱۴۰۴
«إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ» (سوره هود، آیه ۸۸)
۲۶/۷/۱۴۰۴
عباس کعبی
ارسال نظرات